Ben sana aşık oldum. Bir kaldırımda, bir yağmurda, bir yıldızın altında, ayın ışığında... Ben sana durduğumuz aynı gökyüzünün altında aşık oldum.
Kelimeler sanki boğazıma düğümlenmişti. İstesem de kelimeler düşmüyordu dudaklarımdan. Koyulaşmış gözl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"I can't stand all this, but I'm ready.."
-
Yamanın yanından ayrılarak eve geçtim. Babam ve Ezgi eve çoktan gelmişti. Annem, abim ve babam başında durmuş Ezgiyi uyandırmaya çalışıyorlardı. Bense onlara uzaktan öylece bakıyordum.
Ölüyor olsa bile kılımı kıpırdatmazdım. Kendinden o denli nefret ettirmişti. Aslında o her zaman benim gözümde iyi bir kuzendi, tek sırdaşımdı. Fakat Yamanı tanımasıyla tek beni değil, herkesi es geçmişti. Bundan sonraki hayatında çekeceği tüm acıyı sonuna kadar hak ediyordu!
"Ekim kızım neden orada dikiliyorsun?" Annemin sözleriyle kendimi silkeledim.
"Ne yapmamı bekliyorsun anne?" Diyerek cevap verdim.
"Mesela ambulansı arayabilirsin!" Abimin sert ses tonuyla, gözlerimi ona çevirdim.
"Eve getireceğinize hastaneye götürseydiniz.." Abim tam cevap verecekken, Ezgi konuşmaya çalışmıştı. Fakat ne dediği asla anlaşılmıyordu.
"Ambulansa gerek kalmadı uyandı işte!" Dememle herkes gözlerini dikip bana bakmıştı. Suratımda ki o ifadeyi hiç bozmadan onlara arkamı döndüm ve merdivene doğru ilerledim. O sıra Ezginin konuşması beni durdurdu.
"O yaptı!" Hızla arkama döndüm.
"Kim ne yaptı kızım?" Diye sordu annem panikle.
"Bana tecavüz etti!" Duyduğum bu sözlerle tüylerim diken diken olmuştu.
"Y-yaman mı?" Dedi babam.
"Evet Yaman!" Babam bir saniye bile beklemeden kapıya doğru koşmaya başladı. Kolundan tutup onu durdurmaya çalıştım.
"Baba sakın!" Babam alev topuna dönmüş gözlerini bana çevirdi.
"Ekim bırak beni!" Diye bağırdı.
"Yaman.. Yaman abi öyle bir şey yapmaz!" Bu sözlerim onu dahada çok sinirlendirmişti.
"Sen Ezgi yalan mı söylüyor diyorsun şimdi!" Sözlerinin peşine tuttuğum kolunu hızla çekti.
"Evet yalan söylüyor! Yaman abinin bir suçu yo-" Suratıma yediğim o sert tokatla sözlerim yarım kaldı.
"Sakın bir daha bana o pisliği savunma!" Elimi yavaşça yanağıma götürdüm ve babamın gözlerine baktım. Hiç bir şey demeden evden çıktı. Annem ve abim onun peşinden koşarken, ben hala olduğum yerde öylece dona kalmıştım.
"İstesede götünü kurtaramayacak.. Artık onu görmeye cezaevine gidersin." Ezginin alaylı konuşmasıyla, kaşlarımı çattım. Hızla yanına gittim ve üzerine çıkıp suratına yumruk atmaya başladım.
"Seni öldürürüm!" Acıdan inlemeye başlamıştı. Bir şey daha demesine izin vermeden, yumruk atmaya devam ettim.
"Eğer bu oyunu sonlandırmazsan, burdan cenazen çıkar anlıyor musun.." Sesim oldukça yüksek çıkmıştı ve inleme sesleri dahada çok yükselmişti. Elleriyle beni durdurmaya çalışıyordu, ama istediğini yapamıyordu maalesef.
