Fated to love you

Chapter 2.1

Naghalo bigla yung emosyon ko.. galit, lungkot, kaba at higit sa lahat ang pinakamahirap itago... selos sa nakita ko. Hindi ko alam kung bakit biglang nakaramdam ako ng ganun, eh hindi naman kami? Ni hindi nga nya ko napapansin eh. Hindi ko din sya bf.. bakit ganun?? Tss..

Nagising naman ako sa pag mumuni muni ko ng biglang may kumalabit na sa'kin.

"Oy babae! Itsura mo dyan? Anyare?" Buti naman dumating na sya..

"huh? Ah eh. Wala. Tara na? Baka maubusan tayo ng school supplies eh." Tumango nalang sya at sinundan ako. Haaaayy.. ewan ko :( kainis. Aga aga, ayun agad nabungad sa'kin.

Ng natapos kami mamili, nagutom na kami at sya na nagyaya kumain. Pagkatapos naming umorder, napansin nyang lutang ako.
"Uyy Clarizza, banaman! Anyare? Lutang ka eh?!" Sabi ni Marian ng may halong biro at pag- aalala.

"ah eh. Wala, ano kasi.. umm.. ano > 3" napa pout nalang ako, kasi hindi ko masabi nauutal ako.
"Hihilain ko dila mo!" Ay maldita..
"oo na oo na! Nakita ko kasi si ano... si.. JL. "
"Oh? Ayaw mo nun?! Nakita mo one and only mo? Pabebe ka! Dapat nag 'hi' ka!" Aba aba.
Eh kasi nakaakbay sya kay Sophia paano ako mag ha- 'hi'? Tsaka, di nga ko pinapansin nun sa school dito pa kaya" napatawa nalang sya bigla. Aba! Uupakan ko to kahit bespren ko to!
"HAHAHA! bes kasi, pwede ba? Ako bilang bespren mo wag ka na umasa kay JL Gonzales! Masasaktan ka lang dyan, promise!" Tinaas pa n'ya yung right hand nya sign ng promise! Oo nga naman? Bakit kasi di ko maisip yun? Kasi mahal mo sya, sya lang wala ng iba.. sabi yan ng utak ko.. Haay. ay ewan! Uwe na nga kami. Itutulog ko 'to Nawala na din mood ko sa pag gala eh. Azur!

------
Marian's POV

Ewan ko ba dito sa bespren ko kung bakit ganto to? Since grade 4 pa kasi nya crush yang JL Gonzales eh. Ampf. Kulit nya > 3 ayy oo nga pala. Ako pala si Marian Samson, kaibigan ni Clarizza since grade school. Bait yan, medyo may pagka maldits ngalng kaya love namin isa't isa. Kaya nga concern ako sakanya tuwing nasasaktan sya kay JL eh.

Ilang beses ko na ding sinabihan yan na wg na yung JL. Ni hindi nga sya pinapansin nun eh! Hindi naman sa nangingi alam ako sa gusto niya, pero... ayoko lang nakikitang nasasaktan yang bespren ko. Hindi naman sa bitter ako actually, may crush din ako, di lang alam ng crush ko. Eto na nga oh.. nag cacall *Miguel .. calling* OMG. nag kakaron ako ng goosebumps tuwing tumatawag sya, enebe! Should i answer it? Or reject it? Nah! "Hi Migs. Napatawag ka?" May samang medjo pabebe pagkasabi ko, parang ang landi ko tuloy. "ah. Eh. Ano, gusto lang kitang yayain lumabas kasi gusto ko gumala" Oh My G! Is this it? Date na ba ditech?? "Sure sure! Saan ba?" "Sa starbucks sana, cge hintayin kita aah?" Mayayamanin si koya! Lakas maka starbucks! "Sige. Bye." "Cge. Bye din". Inend ko nya. Omg!!!! Kailan ko na mag ready!!!

End of POV.

---
(Starbucks)

Miguel's POV.

haaay, antagal naman nung babaeng yun! Kung di ko lang sya nami--- hephep! Erase erase! Anu bayan Migy? Anyayare?? Kaya mo nga sya tinawagan kasi magpapatulong ka sakanya eh! .. Natigil ako ng may nakita ko na sya... wow! Mas gumanda sya with her eyeglasses! So damn beautiful that any boy cant resist! Ayyysst! Ayan ka nanaman Miguel. Tigilan!

"Oh? Hahaha! Tulala ka ata? Natagalan ba 'ko? Sorry aah?" Hindi ko alam kung ano sasabihin ko. Jaw dropped ako eh. Nakapagsalita nmn na ko nung nakalabit nya ko. "Ay eh. Oo antagal mo! Kanina pa ko dito.. >3" nag pout nalng ako. "Parang bata? Oh ge, tara na sa loob!" Hinila na nya ko habang hawak ang kamay ko. Hindi actually kamay na holding hhands, sa wrist ko lng.

"Ako na oorder, ano gusto mo?" Tanong ko naman sakanya. "Ah mocha frapp. Nalang" "ah cge, wait lang ah?" Pumunta nmn na ko counter ng bigla kong nakita si Althea. Yung chixx sa school! Kaso may kasamang lalake, baka kuya nya? Ay ewan! Nebermaynd nga! Bumalik na ko sa table namin. Tapos sinabi ko na sakanya yung dahilan kung bakit ko sya niyaya..
"Marian, may favor sana ko." tultuloy koba? "Ano yun?" It's now or never. "Papatulong ako kay althea, close nmn kayo kaya ikaw yung nnilapitan ko" okay.. nasabi ko na. Pero nagulat ako sa reaction nya, ang weird eh. Parang natutuliro na ewan? "Ah eh. Ano.. o-oo n-naman tulungan kita, s-sa sa pasukan ba? Gusto mo start na? Oo cge cge. A-a-ako bahala! Kaw pa, lakas mo sakin eh." Napatango nalang ako. Pag katapos ko sabihin yun, dumating na yung order namin at walang nagsaasalita samin. Kaya nagyaya na sya umuwi. Ewan? Weird...

End of POV.

-----
Hala! Bakit kaya ganun? Ano kayang mangyayaari? Magagalit ba si Marian oh ano? Abangan ang susunod! Sorry kung maikli! Hahaha! Medjo matatagalan ako magupdate, pero thanks uleet!!!! Hihihi!!!
Like/vote, comment and be a fan!! XD RcaMnrq inspired eh. XD