Kar iyice hızlandığında, Kaan içeri geçip odasından izlemeye devam etti. Doktor elinde kitaplarla Kaan'ın yanına oturup;
-''Hadi bakalım artık bir öğrenci gibi birşeyler öğrenmelisin'' dedi.
Kaan'da ''peki baba'' diyerek birlikte oturup çalıştılar.
Aradan saatler geçtikten sonra Kaan iyice yorulmuş ve uykusu gelmişti. Doktor Kaan'ın bu halini görünce;
-''Hadi uyu artık, yarın devam ederiz. İyi uykular'' dedi gülümseyerek.
Kaan uykulu gözlerle esneyerek başını salladı. Üzerini değiştirip hemen uykuya daldı. ..Sabah oldugunda gözlerini açıp yatağından kalktı. Yine her zaman ki gibi güler yüzlüydü. Mutfağa doğru inmişti. Doktor ona kahvaltı hazırlamıştı bile. ''Günaydın'' diyerek hemen masaya oturdu.
-''Benim biraz çalışmam gerekiyor Kaan, Odamda olacağım rahatsız etme olur mu ? Sende kahvaltıdan sonra odana çıkıp resim çiz'' dedi Doktor.
-''Peki baba, iyi çalışmalar''.
Doktor odasına doğru çıkmıştı. Kaan hızlıca kahvaltı yapıp masadan ayrıldı. Odasına doğru çıkarken gözü dışarıda oynayan çocuklara takılmıştı. Yine pencereye yaslanıp onları izledi. Kaan düşünüp duruyordu. '' Bana ne zararları olabilir ki, çok güzel eğleniyorlar, bende oynayabilirim'' diyerek ayağa kalkıp kapıya doğru yanaştı. Ne kadar endişelense de bir kere çıkmak istiyordu. Kapıyı açıp yavaş yavaş bahçeye ilerledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
D22
VampireD22, Bilim adamının deneyi sonucu olan bir varlıktı. Doktor amacına ulaştıktan sonra, D22 ile laboratuvarından ayrılma kararı aldı. Sakin bir hayat sürdürürken D22 artık büyüyordu. Doktoru babası olarak biliyordu. Yıllar sonra... olaylar iyice karı...
