D22

D22 -(Son)Bölüm 26

Yerde yatan yaşlı adamın açık gözlerine baktı ve derin bir iç çekerek ayağa kalktı. Duru'nun yanına koştu ve Duru'ya sıkıca sarıldı. Duru hıçkırarak ağlıyordu. Onu daha da sıkı sarmıştı. Polis sirenlerini duyuluyordu. ''Hadi Duru gitmemiz gerekiyor, burada olmamalıyız'' dedi telaşlı bir sesle. Kaan'ın elini tutup Kaan'ı takip ediyordu. Arkadan tetik çekme sesi geldiğinde Kaan hızlıca arkasını döndü. Yerde yatan adamlardan biri Duru'ya silah doğrultmuştu. Kaan Duru'nun önüne atladığı anda silah ateşlenmişti. Tetiği çeken adamda son nefesini vermişti. Kaan karnını tutarak yere düştü. ''Kaan ! Lütfen.. Neden yaptın !'' diyerek ağlıyordu. ''Ah..gitmeliyiz Duru endişelenme..''

''Nasıl endişelenmem vuruldun Kaan. Kanaman var.''

''Gitmeliyiz'' diyerek ayağa kalkıp Duru'nun elinden tuttu ve peşinden çekiştirdi.

Duru ağlıyor ve korkuyordu. Ormanda kaçarken ağaçların yaprakları yüzünü kesiyor gibiydi. Kaan karnını tutarak koşmaya çalışıyordu fakat yarası kendiliğinden iyileşemeyecek kadar kötüydü. Hava kar yağacak kadar soğuktu. Hala koşmaya devam ediyorlardı. Kar yağmaya başlamış ve yorgun düşmüşlerdi. Artık koşamıyorlardı ve çok kan kaybetmişti. Açık bir alan görüp kendilerini karın üzerine attılar. Nefes nefese kalmışlardı.

Duru ağlayarak Kaan'ın karnına bakıyordu.

''Kaan gitmeliyiz. Burada kalırsak öleceksin''

''Bundan kaçış yok Duru. Artık çok geç. Sadece buradan kaç ve tüm bunları unutarak hayatına devam et. Artık seni rahatsız edebilecek kimse kalmadı.''

''Seni unutmak istemiyorum Kaan. Benimle gelmeni istiyorum''

''Bu halde olmaz. Böyle değil Duru. Lütfen anla''

Duru ağlayarak Kaan'ı sarıp yanına uzandı. Buz gibi ellerini tutup sıcacık kalbini hissetmesini sağladı.

''Bana yardım ettiğin için... Beni sevdiğin için... Teşekkür ederim Duru.''

'' Karşıma çıktığın için teşekkür ederim..''

''Her zaman seninle olacağım Duru.''

''Görüyor musun Kutup Yıldızını ? O yıldız gibi ol. Görebileyim seni.''

''Göremesen bile hissedebileceksin... Her zaman yanında olacağım Duru.''

''Söz mü Kaan ?'' dedi ağlayıp gülümseye çalışırken Duru.

''Söz... Son olarak söylemek istediğim birşey var Duru.''

''Nedir ?''

''S-Senden h-hoşlandım.'' dedi ve gülümsedi. Gülümserken gözlerinden yaşlar süzülüyordu ve bir anda gülümsemesi kesildi. Artık nefes almıyordu..

''Bende senden çok hoşlandım.'' dedi Duru hıçkırıklara boğularak.. Ona sıkıca sarıldı ve son kez o buz gibi olan dudaklarına bir öpücük kondurdu.

  - SON -