D22 -Bölüm 14

44 3 0
                                    

''Pekala...Neden saçların beyaz ? Sen mi boyattın ? 

-''Hayır doğduğumdan beri böyle.''

-''Anladım. Farklısın o yüzden dikkat çekiyorsun. '' Dedi Duru gülümseyerek.

-''Teşekkür ederim fakat gitmeliyim Duru. Görüşmek üzere.''

-''Peki umarım görüşürüz.'' Dedi Duru. Ve yollarını ayırdılar. Kaan eve doğru yürümeye başladı.

Duru, içine kapanık ve çoğu zaman dışlanan bir kızdı. Diğer kızlar gibi değildi. Meraklı ve zeki bir kızdı. Kaan'ın gözleri ve saçları dikkatini çekmişti. Daha önce hiç görmediği kadar maviydi gözleri. Büyülenmiş gibiydi Duru. Kaan'ı düşünerek evine doğru ilerledi.

Kaan saatler sonra evine vardığında...bahçeden içeriye sessizce girdi. Köyde kimse yok gibiydi. 2 senede herşey bu kadar çabuk değişebilir miydi ? Evlerinin kapısı açıktı. Korku dolu gözlerle evine girdi.

-''Baba ?''

-''Baba burada mısın ?''

Ses yoktu...Doktor evde değildi.  Kaan nerede olduğunu merak ediyordu. Ne kadar merak etse de doktor herşeyin cevabını alacağını söylemişti. Onun için hemen doktorun odasına çıktı. Kapıyı yavaşça araladı. Daha önce doktorun odasına hiç girmemişti. Masaya doğru yürüdü ve çekmeceyi açtı. Çekmece de bir sürü şey vardı. Belgeler, kitaplar, tüpler ve anahtar. Anahtarı aldı ve kitaplığa ilerledi.

-'' Arkasında kapı olduğunu söylemişti. Cidden bu duvara montelenmiş gibi.'' Dedi sinirli bir ifadeyle.  Kitaplığı incelemeye başladı. Kitapığın ortasında kitaplığı ikiye ayıran bir ara vardı. Tüm gücüyle ikiye ayırmaya çalıştı. Kitaplık hafif aralanmıştı. İçeriye yavaşça girdi. Işığı yaktı ve masanın üzerindekileri incelemeye başladı.


Sizce nasıl devam ettirmeliyim *-* Korkunç birşeyler olsun mu ? :o

D22Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin