D22 -Bölüm 18

34 3 0
                                    

Birkaç gün sonra...sonunda ne olduğunu çözmüştü. ''Vampir'' olduğunu öğrenince gerçek olamayacak kadar anlamsız geliyordu. Fakat herşey efsanelerde  kalmamış.  Sadece İNANDIRILDIK. Onlar hala varlar. Ve deney sonucu  yeryüzünde tekrar bir ''vampir'' var.  Duru ne yapacağını bilmiyordu.  Kaan'ı en son gördüğü yere gitmek istiyordu. Onu tekrar görmeyi. Fakat bir o kadar da korkuyordu. Onu tanımıyordu henüz. Zarar verebilirdi Duru'ya. Ne olursa olsun gitmeye kadar verdi. Büyük bir korkuyla koyu mavi tonlarında olan ceketini giyip Kaan'ı en son gördüğü yere doğru yola koyuldu. Hava kararıyordu ve sokak arası o saatlerde tehlikeliydi.  Dikkatlice sokağa girdi. Hızlı nefes alıp veriyordu. Neredeyse her tarafı gezmişti. Fakat Kaan orada yoktu. Geri dönecekken serserilerden biri yolunu kesti.  

-''Hey güzelim, beni mi bekliyordun ?'' diyerek alçak bir şekilde gülümsedi. 

Duru korkusundan geriye doğru yürüyordu. Duru ne kadar geriye gitse serseri o kadar ilerliyordu Duru'ya.  En sonunda duvar vardı ve çıkış yoktu.  Duru çaresiz bir şekilde çığlık attı. Onu duyabilecek kimse yok gibiydi. Karanlıkta birinin sesi duyuldu. ''Kızı bırak ve uzaklaş'' dedi karanlıktaki ses. Serseri şaşkın bir ifadeyle etrafına bakındı fakat kimse yoktu. Aldırmayarak Duru'ya doğru yürümeye devam etti. Duru yerde gördüğü birkaç tahtadan birini alıp silah olarak serseriye doğrulttu.  Serseri gülerek Duru'ya hızlıca yaklaşırken, bir el serserinin kolundan çekip onu duvara attı. 

Duru korkudan ne yapacağını bilemedi. Kalbi çok hızlı atıyor ve nefes almakta güçlük çekiyordu.  Karanlıktaki kişi serseriyi duvara yaslayıp onu yakasından tutup kaldırdı. Serseri gözleri açılmış şekilde '' D..D..D2..D22'' diyerek kekeliyordu. O kişi D22 miydi ? Duru'yu mu kurtarmıştı ?

D22Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin