D22

D22 -Bölüm 22

Birbirlerine sımsıkı sarılıyorlardı. ''Gerçekten üzgünüm Duru. Kendime sinirliyim sana değil. Lütfen yanımda kal. Kimsem yok. Seni de kaybetmek istemiyorum. Bana kızma olur mu'' bunları derken ağlayacak gibiydi. ''Asla bırakmam Kaan merak etme. Sana yardım edeceğim ve yanında kalacağım'' Kaan'a daha sıkı sarıldı. Birkaç dakika öyle kaldıktan sonra Kaan Duru'ya dönerek ''artık gitmeliyiz. Orman tehlikeli'' diyerek kalktı. Duru'da başıyla onaylayıp yürümeye başladılar...

Kaan Duru'yu eve bırakacağı sırada Duru onu içeriye davet etti. ''Burada kalabilirsin. O yerde kalmana gerek yok. Burası rahat olur senin için. Hergün gidip gelmek zor hem. Bir sürü oda var. Birini ayarlayabilirim senin için. Benim için sorun yok. Endişelenme'' dedi Duru sevecen bir ifadeyle. Kaan utanmış bir ifadeyle '' Senin için zor olur kalmam. Rahat edemeyebilirsin. O yüzden boşver.'' dediğinde Duru karşı çıkmıştı. ''Hayır gerçekten rahat olacağım merak etme''.

Kaan rahatsızlık vermek istemiyordu fakat orada kalması daha hızlı hareket etmelerini sağlayabilirdi. O yüzden çekingen bir tavırla ''Peki, öyle diyorsan'' dedi Duru'ya. ''Harika, oda hazırlayayım sana, sende rahat ol'' diyerek odaya gitti hızlıca. Duru odayı hazırlarken Kaan'da fotoğraflara göz atıyordu. Bir süre sonra Duru Kaan'ın yanına gelerek ''Odayı hazırladım. Babamdan kalan birkaç eşya vardı bıraktım odaya. Duş almak istersen koridorun sonundaki kapı. Yanında eşya yoksa yarın gidip alalım. Almam gereken kitaplarda var zaten.'' dedi neşeli ve enerjik bir şekilde. Kaan şaşkın bir şekilde bakıyordu Duru'ya. Çünkü Duru gerçekten hızlı konuşmuştu. Kaan gülümseyerek Duru'nun başını okşadı. ''Sağol Duru.''

''Önemli değil Kaan, hadi git biraz dinlen bende birşeyler hazırlayayım''

''Tamam gelirim'' diyerek odaya çıktı Kaan.

Oda gerçekten hoştu. Ferahtı. Yatağa uzanıp derin bir iç çekti. Tavandaki yapıştırmalara bakıp düşüncelere daldı. Çok geçmeden kalkıp banyoya doğru ilerledi. Sıcacık bir duş iyi gelecekti.

Duş aldıktan sonra giyinmek üzere odasına geçti. Duru Kaan'ı merak edip yanına çıkmıştı. Yemeği çoktan koymuş ve Kaan'ı çağırmak için odanın kapısını çalıp açmıştı. Gördüğü karşısında çok utanmış ama bir o kadar da hayran kalmıştı. Kaan tam karşısında yarı çıplak bir şekildeydi. Zaten Kaan'dan hoşlanırken böyle görmek daha çok hoşlanmasını sağlanmıştı. Kaan'ın vücudu kusursuz bir şekildeydi. Çok utanmıştı Duru. '' Özür dilerim'' diyerek hızlıca geri gidip kapıyı kapattı. Kapı ardında hızlıca nefes alıyordu Duru. Çok utanmıştı. Aşağıya inip masaya oturdu. Yemeğini yemeye başladı. Stresten hızlı hızlı yiyordu. Kaan giyinmiş bir şekilde yanına geldiğinde ''Üzgünüm haber vermeliydim'' dedi.

''Sıhhatler olsun Kaan. Üzgünüm tekrar. Öyle dalma alışkanlıgım var.'' diyerek utangaç bir gülümseme attı. ''Hadi soğutmadan ye''

Kaan gülümsedi ve yemeğini yemeye başladı... Yemekten sonra birlikte masayı toplayıp uyumak için ikisi de odalarına çekildiler. Kaan odaya geçip kapısını kapattı. Yatağa uzanıp rahat bir şekilde nefes alıp gözlerini kapattı ve Uykuya daldı...

Yorum ve vote'nizi eksik etmeyiin <3 Teşekkürler .!! <3 <3