Ara sokaklardan birine girdi ve yere doğru çömelip avuçlarına baktı. Hızlı nefes alıp veriyordu. Neler olduğunu öğrenmeliydi. Artık eve dönüp doktorun dediklerini yapmalıydı.
Hava kararana kadar bekledi. Güneş tamamen battığında ise ayağa kalkıp eve doğru yola koyuldu. Ara sokaklardan geçerken bir serseri Kaan'ın önünü kesti. Kaan yolunu değiştirmeye çalışsa da o önünü kesti.
-''Çekil'' dedi Kaan.
-''Bak sen. Ne yaparsın çömez ? Vurur musun ?'' dedi alaycı bir ifadeyle serseri. ''Sökül. Telefonunu ver.''
-''Telefonum yok'' dedi Kaan.
''Benimle dalga mı geçiyorsun ha ?'' diyerek Kaan'a yumruk attı. Kaan karşılık vermeye çalışsa da yapamadı. Daha önce hiçbir kavgaya karışmamıştı. Serseri onun yakasından tutup duvara itti ve '' Bir daha ki sefere daha dikkatli ol çömez'' diyerek Kaan'ı yere attı.
Kaan ayağa kalkmaya çalışıyordu fakat yarası vardı. Duvarlara çarpa çarpa ara sokaktan çıkmaya çalıştı.
O sırada genç bir kız işten çıkmış evine doğru gidiyordu. Oradan geçerken Kaan'ı yere düşerken görüp ona dikkatlice baktı. Ne yapacağını bilmeyen kız ona doğru yavaşça yürümeye başladı.
-''Hey, merhaba iyi misin ? Neyin var ?'' diyerek ona yaklaşıyordu.
-''Eh...Cidden iyi olan birinin yerde ne işi olur.'' Diyerek ayağa kalkmaya çalışıyordu.
Kız korkak ve bir o kadar ne çaresiz bir çekilde Kaan'ın kalkmasına yardım etti. Kız merakla yaralarına bakarken '' Ne oldu ?'' diye sordu.
-''Serseriler işte böyle yerlerde tehlikeli.'' Dedi Kaan.
-''Evet haklısın.'' Diyerek Kaan'ın yüzündeki yaraya baktı. Çantasını açıp 1-2 yara bandı çıkardı. Yara bantlarını açıp Kaan'ın yüzüne koydu. ''Adın ne?'' diye sordu genç kız.
-''Kaan. Senin peki ?''
-''Duru. Memnun oldum Kaan.''
-''Bende öyle Duru.''
Yorumsuz bırakmayın :(((((( Keyifli okumalar *-*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
D22
VampireD22, Bilim adamının deneyi sonucu olan bir varlıktı. Doktor amacına ulaştıktan sonra, D22 ile laboratuvarından ayrılma kararı aldı. Sakin bir hayat sürdürürken D22 artık büyüyordu. Doktoru babası olarak biliyordu. Yıllar sonra... olaylar iyice karı...
