D22

D22 -Bölüm 19

Kan kokusu Kaan'ı etkilemişti ve gözleri  ilk kez tepki vermişti. Göz bebeği etrafı kırmızı olmuştu. Serseri korkuyla Kaan'a bakıyordu. Kaan daha fazla uzatmamak için serseriyi bırakmıştı. Serseri yere düştüğünde geriye doğru giderken Kaan'a hala korkuyla bakıyordu. Arkasını döndüğünde ise koşarak uzaklaşmıştı. Kaan Duru'ya doğru yürürken Duru titreyerek köşeye giderek uzaklaşmaya çalıştı. Kaan'ın zarar vermesinden korkuyordu. Kaan ellerini  Duru'ya uzattıgında Duru gözlerini sıkıca kapatmış ve hızlıca nefes alıp veriyordu. Kaan Duru'nun omzundan tutup ayağa kaldırmaya çalıştı. 

-''Lütfen korkma..zarar vermeyeceğim sana Duru''

Duru gözlerini açtığında Kaan'ın başı eğik bir şekildeydi. Yüzü görünmüyordu. ''İyi misin ?'' diye sordu Kaan. 

-''İyiyim, teşekkür ederim'' dedi titrek bir sesle Duru.  

Kaan'ın başı hala eğikti ve Duru korksa bile artık zarar vermeyeceğini  anlamıştı.  ''Yüzünde.. ne var ? Serseri korktu ?'' 

-''Eh.. haberleri görmüyorsun sanırım ''diyerek Duru'nun gözlerine baktı.

Duru şaşkına dönmüştü. Kaan'ın göz bebeklerinin etrafı kırmızıydı. Şaşkınlıktan ne diyeceğini bilemedi ve az da olsa yinede korkuyordu. '' Korkma'' diyerek sahte ve üzgün bir gülümseme attı Kaan.

-''Ne olduğunu biliyorum. D22.''

-''Ne için geldin ? İhbar etmek için mi ? Hadi durma ara.'' Dedi öfkeli bir sesle Kaan. 

-''H..Hayır''

-'' Ne için peki ? İnanmayıp görmek mi istedin ? İnanılmayacak kadar korkunç olduğu için mi ?'' diyerek duvara yumruk attı Kaan.

-''Yardım etmek istiyorum Kaan. Yardım etmeme izin ver'' dedi üzgün bir ifadeyle Duru.

-''Yardıma ihtiyacım yok benim. Böyle doğdum, böyle ölmek zorundayım. Neden yardım etmek istiyorsun ? Acıdın mı bana ?'' diyerek kırık bir ifade takındı. 

-'' Sana yardım etmek istiyorum çünkü bende farklıyım ve ne hissettiğini biliyorum. Aynı şey olmayabilir fakat.. Farklı olmak herkese aynı şeyi hissettirir. İstenilmediği şekilde farklı olmak..''

Kaan Duru'ya öylece bakıyordu.  Gerçekten güvenebilir miydi ? Söyledikleri ve Duru ? ''Eh..ne yardımın olabilir ki ?'' dedi Duru'ya dönerek.  ''Elimden gelen herşeyi yapmaya çalışacağım. Söz verebilirim Kaan.''

Duru çantasından araştırmalarını çıkartarak Kaan'a uzattı.  Kaan gerçekten yardım edebileceğini düşünmeye başlamıştı.  ''Peki '' dedi Kaan.  Duru sevinmişti.  ''Kalacak bir yerin var mı ?'' diye sordu Duru. 

-''Hayır yok ama belgeleri sakladıgım yere gidelim orada kalabilirim, sana da belgeleri vermiş olurum.''

-''Tamam gidelim'' dedi Duru.

Uzunca yürüdükten sonra Kaan belgeleri Duru'ya vermişti. Duru belgeleri aldıktan sonra eve doğru yürüdü. Eve vardıgında ise olanları düşünmeye başladı. Hayatı bir anda nasıl böyle değişebilirdi. Düşüncelerle doluyken yorgunluk çökmüş ve uykuya dalmıştı.

Oluyor mu ? hı ? hı ? hı ? *-* Yorum yapın lütfen :)))