Poor Obsession

Νο19

Τρέμω από τον φόβο όμως δεν θα τον αφήσω να πάρει την αλήθεια έτσι από μένα. Ξανά κοιτάω μια τελευταία φορά τον καθρέπτη όμως δεν είναι μέσα να με παρακολουθεί όπως κάνει συνήθως.

"Ray έχεις ακόμα μερικά λεπτά για να μου πεις την αλήθεια αλλιώς θα αναγκαστώ να μάθω την αλήθεια με το σκληρό τρόπο" λέει δείχνοντας μου πάλι το μαχαίρι. Απλά επιλέγω να μην ανοίξω το στόμα μου πάλι. Πιο το νόημα, αφού δεν έχω σκοπό να προδώσω έτσι την πατρίδα μου για να την κάνει αξιοθέατο ένας θνητός. Αν και αυτό είναι αδύνατο όταν δεν έχουν ούτε την μισή δύναμη που έχουμε εμείς.

Κάποιος χτυπάει την πόρτα. Ο Alex με κοιτάει καχύποπτα.

"Μην βγάλεις κιχ" λέει και σηκώνεται να την ανοίξει και πριν προλάβω καν να ουρλιάζω ο Alex πέφτει μπροστά μου και μπαίνει μέσα ο Levi.

"Τι έχασα" λέει και κλείνει την πόρτα πίσω του.

"Πως ξέρεις ότι ήμασταν εδώ" λέει ο Alex σε εκείνον. Ο Levi αντί να με λύσει δένει τον Alex σε μια καρέκλα δίπλα μου και κάθεται στην πολυθρόνα απέναντι μας. Σοβαρά τώρα.

"Είμαι μάγος" ειρωνεύεται και αμέσως μετά γελάει.

"Το ήξερα ότι δεν είστε φυσιολογικοί" λέει ο Alex.

"Μα φυσικά και δεν είμαστε, είμαστε καλύτεροι αλλά πως το έμαθες εσύ" λέει με σηκωμένο φρύδι κοιτώντας εμένα. Μα φυσικά και ξέρει απλά του αρέσει να με βασανίζει.

"Τα είδα όλα, σε εκείνο το μέρος που με πήγε η Ray" λέει ο Alex, δεν μπορεί έστω και για λίγο να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Πφ με ποιον πήγα και έμπλεξα.

"Καλά ακούω Ray?" Λέει ο Levi με το πονηρό χαμόγελο του. Τι βρίσκει τόσο πονηρό τέλος πάντων. Νευω θετικά για να τελειώσει επιτέλους αυτό το γελοίο σόου και να φύγουμε.

"Δεν νομίζω να βιάζεσαι να φύγεις Ray" απαντάει στις σκέψεις μου. Χμ

"Τέλος πάντων, τι έχει αυτός και δεν έχω εγώ Ray?" Λέει πλησιάζοντας μας για να μας κοιτάει ακόμα καλύτερα. Όλο αυτό το σκηνικό καταντάει ακόμα πιο τρομακτικό από αυτό που έζησα πριν με τον Alex. Ξέροντας πως ο Levi είναι ο μεγαλύτερος ψυχάκιας που έχω γνωρίσει.

"Τίποτα, τώρα σταματά αυτό που κανείς και λύσε με" λέω.

"Εντάξει" απαντάει, ξαφνιάζοντας με. Δεν περίμενα να ήταν τόσο εύκολο. Όταν πλησιάζει να με λύσει παίρνει το μαχαίρι που κρατούσε πριν ο Alex και το χώνει στην καρδιά του.

"Κανείς δεν είναι καλύτερος από εμένα" ψιθυρίζει ο Levi στο αυτί του αφήνοντας το μαχαίρι στην καρδιά του Alex. Κοιτάω το μαχαίρι σοκαρισμένη. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Είναι νε-

"Νεκρός" συμπληρώνει την σκέψη μου ο Levi τελείως χαλαρός. Τον σκότωσε.. αφού με λύσει επιτέλους σηκώνομαι και τον σπρώχνω. Πιάνω το κοντάρι μιας σκούπας και παίρνω άμυνα για να τον χτυπήσω. Ποιος ξέρει ίσως είμαι επόμενη?

"Δεν θες να το κανείς αυτό" λέει και κάθεται στην πολυθρόνα για να καθαρίσει τα χέρια του από το αίμα με ένα πουκαμισο του Alex. Είναι τόσο ψυχρός σαν να σκότωσε απλά ένα κουνούπι. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή από τον φόβο. Κοιτάω το νεκρό σώμα του και κάθομαι στην καρέκλα που ήμουν πριν δεμένη σαν να έχω χάσει τα λογικά μου.

"Σου έσωσα την ζωή" λέει.

"Και για να ήμαστε ειλικρινής, αν δεν ήταν νεκρός δεν θα σταματούσε ποτέ μέχρι να μάθει την αλήθεια. Οι θνητοί είναι τρελά πλάσματα θα κάνουν τα πάντα για να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο"

"Και τι θα κάνουμε με το σώμα" λέω.

"Άστο πάνω μου, το μόνο που θέλω να κανείς είναι να μου δώσεις άλλη μια ευκαιρία, όχι σχέση απλά κάτι σαν μια νέα αρχή μεταξύ μας" λέει.

"Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα το κάνω εγώ αυτό" λέω.

"Αν θες να μην πω στην πόλη ότι έφερες έναν θνητό κάνε αυτό που σου λέω, δεν νομίζω να σου στοιχήσει και κάτι δεν σε αναγκάζω να κανείς κάτι απλά δώσε μου άλλη μια ευκαιρία για να με γνωρίσεις, αυτός που είμαι εγώ όχι αυτός που λένε οι φήμες ότι είμαι" παίρνω μια βαθιά αναπνοή και νευω θετικά. Εξάλλου  δεν έχω και άλλη επιλογή. Αυτήν την φορά όμως έχει ένα πολύ σκληρό όπλο στα χέρια του. Δεν θέλω να μπω στις φυλακές τις πόλης γιατί παραβίασα έναν από τους πιο σοβαρούς κανόνες της.

***