Νο31

5 1 0
                                    

Ανοίγω την πόρτα του κλαμπ και φροντίζω να βαρέσει τον τοίχο για να ξυπνήσει λίγο όλα τα πρεζόνια. Ο μπάρμαν μου ρίχνει ένα άγριο βλέμμα το οποίο στην φάση που βρίσκομαι δεν με φοβίζει καθόλου.

Μπορώ να διακρίνω από χιλιόμετρα τα μάτια της. Αφήνει το ποτό που πίνει και με πλησιάζει κουνώντας τους γοφούς της σε κάθε βήμα.

"Πως και από τα μέρη μας, ενδιαφέρεσαι για δουλειά τώρα που βγήκες από την φυλακή" λέει και πραγματικά με φέρνει στα όρια μου μόνο που άνοιξε το στόμα της. Ποσό υποκρίτρια. Την πιάνω από τον λαιμό και την στήνω στον τοίχο.

"Ray όχι εδώ" μου λέει ο Levi.

"Έχεις δίκιο μήπως να πηγαίναμε στην λίμνη? Εσύ τι λες?" Λέω σε εκείνην και συνειδητοποιώ ότι δεν ξέρω καν το όνομα της. Εκείνη μου δίνει το κλειδί για το δωμάτιο της και την αφήνω. Τέλος πάντων γιατί δουλεύει ως πόρνη αφού δεν πήγε ποτέ φυλακή. Ή απλά μου είπε ψέματα.

Μπαίνουμε μέσα στο μικρό δωματιάκι της. Ο πίνακας που είδα τελευταία φορά είναι γεμάτος γρατζουνιές.

"Καθίστε" μας λέει. Θέλω όντως να ακούσω τι έχει να πει? Ή πάλι ψέματα θα είναι.

"Γιατί τον σκότωσες" λέω.

"Το έκανα για να με προστατέψω" απαντάει όσο μας βάζει τσάι. Τι εννοεί για να προστατευτεί? Τι μαλακιες λέει?

"Ο Christian έμαθε ότι εγώ σε έδωσα στην αστυνομία και ήρθε να με βρει, προσπάθησε να με σκοτώσει, προφανώς δεν τα κατάφερε, δεν είχα άλλη επιλογή, τον προειδοποίησα όμως πολλές φορές" μας δίνει το τσάι και κάθεται στην πολυθρόνα απέναντι μας. Τα μωβ μάτια της είναι πιο σκοτεινά από ποτέ. Δεν ξέρω τι να πω. Τα έκανε όλα για μένα.

Σηκώνομαι από την θέση μου και αφήνω το δωμάτιο. Όλα ξεκινούν να γυρίζουν και νιώθω την θερμοκρασία του σώματος μου να ανεβαίνει. Εγώ θα έπρεπε να ήμουν νεκρή όχι αυτός. Τρέχω προς την λίμνη που τον βρήκαν νεκρό.

"Συγνώμη Christian" λέω στα νερά της λίμνης. Αν ήταν ακόμα ζωντανός θα με μισούσε και θα μου άξιζε. Όποιος με νοιάζεται πεθαίνει. Όπως και ο πατέρας μου.

Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω μερικά δάκρυα να κυλήσουν. Πρέπει να τους αποδείξω ότι είμαι δυνατή, δεν πρέπει να τους απογοητέψω. Πέθαναν εξαιτίας μου αλλά δεν θα αφήσω κανέναν άλλο να πεθάνει. Στα ήσυχα νερά της λίμνης εμφανίζεται το πρόσωπο του Levi. Ακόμα και εκείνος νοιάζεται για μενα και εγώ πάντα τον έδιωχνα. Ίσως όμως αυτήν την φορά θα είναι για το καλύτερο. Ίσως είναι και η ώρα να αφήσω την πόλη. Να φύγω στον ανθρώπινο κόσμο. Εκεί που δεν με νοιάζεται κανείς για μένα.

***

Poor ObsessionМесто, где живут истории. Откройте их для себя