Lelek - Gra paragrafowa

10.1 §

Pierwsze drzewo zdawało się być źródłem wszystkich problemów. Przez jego nieobliczalną naturę cierpiały całe Sowie Góry. Nie mogłeś już dłużej patrzeć na potęgujące nieszczęścia, które nawiedzały te ziemie. Chwyciłeś za siekierę i zatopiłeś ją w grabie. Silnymi ciosami rąbałeś drewno, wznosząc wokół siebie chmurę pyłu i wiórów. Po dłuższej chwili fatygi zrozumiałeś, że nie uda ci się ściąć w pełni masywnego pnia. Płomienny zapał zawładnął twoim sercem. Z determinacją wyciągnąłeś w połowie zużytą pochodnię oraz kowalskie krzesiwo i rozpaliłeś łuczywo. Podłożyłeś je pod masywne konary i patrzyłeś, jak zajmują się ogniem. Wygłodzone płomienie poczęły je trawić w zastraszającym tempie, nawet nie zdałeś sobie sprawy, kiedy zajęły całe drzewo. Mimo, że pożar magicznie nie rozprzestrzeniał się poza grab, ziemia w pobliżu poczerniała. Wszystkie rośliny wokół zaczęły więdnąć i usychać. Cofnąłeś się z przerażeniem, widząc do czego doprowadziły twoje czyny. Zerwałeś się do ucieczki. W panice biegłeś przed siebie, co chwila spoglądając do tyłu. Widziałeś za sobą tylko rozprzestrzeniający się chaos i zniszczenie. Chciałeś się znaleźć jak najdalej od tego przeklętego lasu. Nagle, jak spod ziemi, wyrósł przed twoimi nogami kamień. Nie zdążyłeś wyhamować i przewróciłeś się o niego z impetem. Gdy zdezorientowany podniosłeś głowę, zdałeś sobie sprawę, że znalazłeś się na granicach puszczy. Skołowany wytężyłeś wzrok i dostrzegłeś przed sobą znajomą wioskę.

Jak tchórz, z poczuciem winy powróciłeś do Szumilasu, przynosząc jego mieszkańcom tylko rozczarowanie. Jednak mimo twoich obaw, ludzie nie winili cię za klęskę, a ty nie wyjawiłeś im, co uczyniłeś. Pozostanie w Górach Sowich nie miało już większego sensu, wszyscy uważali to za wyrok śmierci. Widząc, że nie ma już nadziei na lepszą przyszłość, odeszli, szukając nowego miejsca, które mogliby nazwać swym domem. Opuściłeś Szumilas razem z nimi, zabierając swój sekret ze sobą. 

Koniec.