Bir RAPUNZEL Masalı

Bir RAPUNZEL Masalı : Bölüm 11

29 Nisan Cuma.

İyi okumalar diliyorum kuzularım.

😚😙😘😇❤❤🍁🌷

♡

♡

♡

" Seni hatırlıyorum. "

Duyduğum kelimeler beynimde yankılanıyor du sanki. "N- Ne? " diyebilmiş tim sadece. Silva bir anda bana sarıldı ve ağlamaya başladı.

Kendime gelmem gerekiyor. Onun bana ihtiyacı var. Sıkıca kollarımı bedenine sardım ve uzun saçlarını okşamaya başladım. Hala ağlıyordu. "Ağlama rapunzel. Lütfen ağlama. Akıtma incilerini." dedim. Ağlaması iç çekişlere dönüşünce geri çekildim ve yüzünü ellerimin arasına aldım. "Daha iyi misin?" dedim.

"Özür dilerim. Seni unuttum. Sizi unuttum. " dediğinde Barlas abim "Sakın kendini suçlama. Bunlar senin suçun değil. " dedi. Selim abim "Hem yakında hepimizi hatırlayacaksın. Sadece biraz daha zamana ihtiyacımız var. " dedi. Baran abim "Yeter bu kadar. Silva yorgun. Eve gidelim. " dedi. Silva "Çok iyi olur. Hemen uyumak istiyorum. " dedi. Baran abim "Maalesef rapunzel. Hemen uyuyamayacaksın. Kafana sert bir darbe aldın ve kontrol etmem için 24 saat uyuma man lazım. " deyince dudaklarını büzerek "Ama. Ben çok yorgunum. " dedi. Gülümsedim ve "Sana yorgunluğunu unutturacak fikirlerim var. " dedim.

Kaşlarını çattı ve "Nasıl yani? " dedi. "Gece boyunca eğlenicez. İstediğin her şeyi yapıcaz." dedim. "Çok güzel olur. " dedi.

.

.

.

.

Silva Mira BOZDAĞLI

Hastaneden çıkıp eve gelmiştik. Ve şu anda önümde bir masa dokusu yemek var ama ben yiyemiyorum. Ağlamak istiyorum. Ben. Silva Bozdağlı. Yemek yiyemiyorum.

Mirat "Azıcık yesen?" dedi. "Çok isterim. Ama iştahım yok. Yediğim şeyi yutmadan kusacakmışım gibi hissediyorum." dedim. Baran "Çok normal. Ama yemen lazım. İlaç saatin yaklaşıyor. " dedi. Selim " Canının istediği hiç mi bir şey yok?" dedi. Dudaklarımı büzdüm ve "Hepsinden istiyorum. Ama aynı zamanda hiç birini istemiyorum." dedim. Barlas "Bir kaç kaşık ye. Eğer kötü olursan yemessin. " dedi.

Sanırım bir kaç kaşık yersem bir şey olmaz. "Peki. " dedim. Mirat" Annemler ne zaman gelecekler?" dedi. Maria hanım ve Miran bey acil işleri çıkınca gitmek zorunda kalmışlardı. Ve evde sadece biz vardık. Selim "Onların işi uzayacak mış. Bu yüzden bu akşam Kartal' da kalacaklar. " dedi.

Kaşığı elime aldım ve derin bir nefes aldım. Baran güldü ve yanıma geldi. "Dur sen. Ben yedireyim. " dedi. Bebek miyim ya ben. "Hayır. Bebek miyim ben sanki. Kendim yerim." dedim. "Tamam. Ama güzelce ye bak. Hem yersen sana gece mısır patlatırım. " dedi. Bu dediğine göz devirdim ve yemeğimi yemeye başladım.

İlk başlarda midem daha fazla bulansa da sonradan geçmişti.

            Yemeğim bittikten sonra Baran bana ilaçlarımı içirmişti. Hepsinin tadı iğrenç. Mirat "Sinema vakti." dedi. Selim "Ben mısır patlatmaya gidiyorum. " dedi ve mutfağa geçti.

                 Baran "Hangi filmi izlemek istersin?" dedi. "Iron Man." dedim. Tony Stark hayranıyım. Adam çok çok iyi. Baran "Tamam. Film odamda olacaktı. Ben gidip alayım." dedi.

          O giderken Barlas yanıma oturdu. "Nasıl hissediyorsun kendini?" dedi. "Bilmiyorum. Çok uykum var. Ama Baran uyumama izin vermiyor." dedim kaşlarımı çatarak. "Senin iyiliğin için bu güzelim." dedi. "Biliyorum ama ne yapabilirim ki? Yorgunum." dedim.

            Mirat "Sinema izledikten sonra UNO oynayalım mı?" dedi. "Olur." dedim. Barlas "Bana uyar." dedi. Mirat esneyince gülümsedim ve Kollarımı iki yana açtım. İlk başta bir şey yapmamış, sadece bana bakmıştı. Sonrasında hızla yanıma geldi ve kollarını belime sardı. Bende kollarımı boynuna doladım ve tek elim ile saçlarıyla oynamaya başladım.

              Başını boynuma gömdü. Derin bir nefes aldı ve "Huzursun." diye fısıldadı. Ben de kulağına fısıldayarak " Seni seviyorum. Abi." dedim. Bir anda geri çekildi ve "Sen ne dedin?" dedi şaşkınca. "Abi dedim abi." dediğimde tekrar sıkıca sarıldı. Sarılışına karşılık verdim. Omzumun ıslanması ile ağladığını anlamıştım.

              Tek elimi saçlarına götürdüm ve yavaşça okşamaya başladım. "Ağlama abi. Mutlu olman için söyledim. " dedim. "Mutluluktan ağlıyorum zaten." dedi. Ağladığı için sesi komik çıkmıştı. Güldüm ve geri çekilip yanaklarından öptüm.

               Barlas ile göz göze gelince gözlerinin dolduğunu görmüştüm. Ayağa kalktı ve hızla odadan çıktı. O sırada diğerleri odaya girdiler. Selim mısır tabağını kucağıma bırakıp yanıma oturdu. Baran filmi açıyordu. Film açılınca o da Mirat' ın yanına oturdu. Barlas izlemeyecek miydi?

            Birlikte izlesek daha iyi olurdu. "Baran filmi durdurur musun?" dedim. "Neden? " dedi. "Sen durdur. Ben geliyorum." dedim ve ayağa kalktım. Selim "Ben de geleyim mi seninle?" dedi. "Gerek yok. Hemen gelirim." dedim ve salondan çıkıp merdivenlere yöneldim. Merdivenleri çıkıp Barlas ' ın odasına gittim. Koltuğa oturmuş, boş boş yeri izliyordu.

             "Barlas." dediğimde bana döndü. Şaşkın ve endişeli gibiydi. Bilmiyorum. Çözemiyorum onu? Farklı. Çok farklı gibi. Benimle konuşurken rahat değil gibi geliyor.

            "Bir şey mi isteyecektin?" dedi ayağa kalkıp yanıma gelirken. "Hayır. Aslında evet. Bizimle film izlemeni istiyorum." dedim. "Şu an film izleyebileceği mi sanmıyorum." dedi.

             Kabul etmiyorum. İzleyecek bir kere. Hıh. Kollarımı önümde birleştirdim ve kaşlarımı çattım. "İzlemezsen ben de sana küserim ve bir daha da konuşmam." dedim. "Tamam. Hadi gidelim o zaman." dedi ve bir anda beni kucağına aldı.

                 Ayaklarımı salladım ve "Hey. İndir beni?" dedim. "Hayır. Doktor dinlenmen gerektiğini söyledi." dedi ve odadan çıkıp aşağıya indi. Salona geçip beni tekrar eski yerime bıraktı ve kendisi de Baran'ın yanına oturdu. Baran tekrar filmi başlatınca hepimiz filme odaklanmıştık.

            Mirat abim kolunu belime sarınca sırtımı göğsüne yasladım. Bugün ilk defa kendimi çok huzurlu hissediyorum. İlk defa gerçekten mutlu gibiyim.

Ailem ve

Abilerim yanımda.

.

.

.

Veee bölüm bitti.

Nasıl olmuş?

Beğendiniz mi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizce Silva ne zaman herkesi hatırlayacak?

Bir dahaki bölümde Silva ve hangi abinin konuşması olsun istersiniz?

Şimdilik hoşçakalın.

Sizi seviyorum.