Bir RAPUNZEL Masalı

Bir RAPUNZEL Masalı : Bölüm 8

1 Mart Salı.

İyi okumalar diliyorum güzellerim.

.

.

.

Fotolaflara baktıktan sonra yemek hazır olunca hep birlikte yemek odasına geçmiştik. Çeşit çeşit yemekler vardı. Yurtta sadece iki çeşit olurdu. Haftada bir kerede farklı bir şeyler getiriyorlardı. Ya da yardım yapmaknisteyen insanlar yemek ısmarlıyorlardı.

Herkes yerine otururken bana kalan yer Barlasın yeriydi. Oraya oturdum. Maria hanım "Sen her zaman orada otururdun ama iatersen istediğin yere Oturabilirsin. " dedi. "Burası iyi. " dedim. Miran bey "Afiyet olsun." deyince herkes yemeğe başlamıştı.

Maria hanım "Canım ver tabağını istediklerini dolduriyim tabağına. " dedi. Barlas "Sen yorulma annecim. Ben hallederim. " dedi. Sonra tabağımı eline aldı ve "Sarmaya hala bayılıyor musun? " dedi. Başımı salladım ve "Evet. " dedim. Mirat "Küçükken annem ve Hüma teyze sarma yaptıklarında onların mutfaktan çıkmasını bekler sonrada tencereden alır yerdik. " dedi. Bu dediğine gülümsemiştim. Baran yanındaki peynirli börekten üç tane tabağıma koyup "Böreğede bayılıyorsun." dedi.

"Evet. " dedim. Selim "Daha doğrusu sen bütün yemeklere bayılıyorsundur hala eminimki." dedi. Bu dediğine sesli güldüm ve "Evet. Hepsini çok seviyorum. Hem yemek ayırt etmek günah. Ben her şeyi yiyebilirim. " dedim. Herkes bana bakıyordu ve gözlerinde gördüğüm bakışlar her şeyi barındırıyordu içerisinde. Sevgi, özlem, üzüntü ve hayal kırıklığı.

Barlas tabağımı tekrar önüme koydu. Sonra herkes yemeğine dönmüştü. Bende yemeğimi yemeye başladım. Yemek sessiz geçerken bir anda çalan telefon müziğiyle tüm odağımız elindeki telefona bakan Miran bey olmuştu. "Ben hemen geliyorum. " dedi ve odadan çıktı.

Yemeğim bitince diğerlerine baktım. Herkes yemeklerini bitirmişti. Ama kalkmamışlardı. Beni mi beklemişlerdi yani? Buna küçük bir tebessüm ettim. Sonra Maria hanıma döndüm ve "Şey ben hala biraz yorgunum. Odamı gösterirseniz sevinirim." dedim. Maria hanım "Tabi kızım. Gel götüriyim ben seni." dedi. İkimizde ayaklanırken Mirat "Ben gösteriyim mi odanı?" dedi. "Olur." dedim. Şu an tek isteğim biraz uyumaktı.

Miratla birlikte yukarı çıktık. Odam 4. kattaydı. Mirat "Üstünde Rapunzel olan kapı senin odan. En sevdiğin film olduğu için böyle yaptırmıştı babam." dedi. "Güzelmiş." dedim. Sonra yanındaki kapıyı gösterdi ve "Burasıda benim odam. Aslında burada değildi ama ben sana daha yakın olmak için buradaki depoyu boşalttırdım ve oda yaptırdım. İstediğin zaman yenıma gelebilirsin. Bir şey ilursada ben burdayım. Seslenmen yeterli. " dedi.

"Tamam. Teşekkürler. " dedim ve odaya girdim. Çok tatlı bir odaydı. Mirat "Burası eski odan aslında. Ama istersen değiştiririz. Bozmak istemesende alt katta boş bir oda daha var." dedi. "Anladım. Burası güzelmiş ama." dedim. Mirat "Ben gidiyim. Dinlen sen. Yan taraftayım. " dedi ve çıktı.

Bende hızla kendimi yüzüstü yatağa attım ve olanları düşünmeye başladım. Bir anda değişen hayatıma alışmam gerekiyordu sanırım. Abilerime ve anne ve babama....

.

.

               Gözlerimi araladığımda hala aynı pozisyonda yatıyordum. Her yerim ağrıyordu. Sanırım aynı şekilde yattığım içindi. Doğruldum ve ayağa kalktım. Pencereye yönelip perdeleri açtım ve camı açtım. Derin bir nefes aldım ve odada bulunam iki kapıdan birini açtım. Burası lavaboydu. İçeri girdim ve elimi yüzümü yıkadım. Sonra tekrar odaya girdim. İkinci kapıyı açtığımda giyinme odası olduğunu görmüştüm. Üst taraflara benim kıyafetlerim asılıyken alt tarafta ise bebek kıyafetleri vardı. Ve hepsi çok tatlılardı.

                 Kendi kıyafetlerimden bir kot pantolon ve mavi bir badi aldım ve giyindim. Sonra ise kıyafetlerin karşısında bulunan ayakkabı dolabından beyaz bir spor ayakkabı alıp giyindim. Saçlarımıda at kuyruğu yaptım ve tekrar odaya döndüm. Telefonumu arka cebime koyup odadan çıktım. O sırada Miratta benimle birlikte çıkmıştı. Bu tatlı tesadüfe ikimizde gülumserken Mirat "Günaydın. " dedi. "Günaydın. " dedim.

           Mirat "Hadi hemen kahvaltıya inelim. Ben çok açım. " dedi. "Tamam. " dedim ve birlikte aşağıya indik. Herkes masadaydı. "Günaydın." dediğimde herkes gülümseyerek aynı şekilde karşılık vermişlerdi. Mirat tam Selimin yanına oturacakken Selim Miratı itti ve "Gel buraya otur Silva."dedi. Selimin yanına oturdum. Miratta boş sandalyeyi yanıma çekip oturmuştu. Selim "Kıskanç bu çocuk yaa. Gördün mü? Çekemedi bizi." dedi. Mirat "Asıl kıskanç sensin abi."dedi.

           Maria hanım "Kahvaltınızı yapıan annecim. Okula geç kalıcaksınız." dedi. Mirat "Anne bugün gitmesek okula. Ben Silvayla vakit geçirmek istiyorum. " dedi sonra Miran beye döndü ve "Lütfen baba."dedi. Miran bey "Olur oğlum. Ama sadece bugün. Yarın okula gidiyorsunuz. "dedi. Sonra diğerlerine döndü ve "Tamam lan. Bakmayın öyle. Sizede izin veriyim bugün. " dedi. Sonrasında herkes kahvaltısına dönmüştü. Bu aileyi merak ediyordum. Bu yüzden bugün onları gözlemleyerek biraz olsada bir şeyler hatırlamaya çalışıcam.

Veeee bölüm bittii.

Nasıldı?

Beğendiniz mi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Görüşmek üzere.