Yine aynı sesler...
Beynimi patlatacak gibi yankılanan...
Sonra bir anda kayboluyorlar.
Çok uzakta yanan bir ev.
Boğuk gelen çığlık sesleri.
___________________________________________________
- SİLVA MİRA BOZDAĞLI.
- 16 YAŞINDA.
- YURTTA KALAN Bİ...
Üstümü giyindim ve kendime bir kez daha aynadan baktım. Sanırım artık hazırdım.
Sabahtan beri kıyafet deniyordum ve artık yorulmuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odadan çıktım ve aşağıya indim.
Herkes koşuştururken, Mirat beyimiz hala uyuyordu.
Hızla odasına girdim ve üstüne atladım.
"Kaaallkk Miraaatt!!" dedim.
Mirat bir anda üstüne atlamamdan korkmuş olacak ki yere düşmüştük.
Odaya giren Selim abim ise gülüyordu.
Mirat abim "Laan!! Silva!! Ne yapıyorsun kızım yaa." dedi sinirle.
Ayağa kalktım ve kaşlarımı çatıp "Seni uyandırmaya gelmiştim sadece. Kötü mü ettim. Hıh." dedim ve saçımı savurup odadan çıktım.
Salona indim ve bahçe kapısından dışarı çıktım.
Miran bey çalışanlar ile konuşurken, Maria hanım ise masanın kurulmasına yardımcı oluyordu.
Miran bey beni görünce yanına geldi ve kolunu belime sardı. "Günaydın rapunzelim." dedi.
Gülümsedim ve "Günaydın." dedim.
Kulağıma eğildi ve "Çok güzel olmuşsun bugün prensesim. " dedi.
Sonra yanağımdan öptü.
Gülümsedim ve ben de yanağından öpüp "Teşekkürler. Sen de çok yakışıklı olmuşsun." dedim.
Küçük bir kahkaha attı ve" Hadi sen de geç bakalım mutfağa. Yardım edilecek bir şey var mı bak. " dedi.
"Tamamdır. Hemen gidiyorum." dedim ve mutfağa geçtim. Baran abim buradaydı.
"Günaydın Baran abi." dedim neşeyle.
Yanıma gelip sarıldı ve "Sana da günaydın tatlım." dedi.
"Abi. Yardım edilecek bir şey var mı?" dedim.
Böreklerden birini ağzına attı ve "Börekleri masaya götür bebeğim. Sonra da gelip peçeteleri al. Ben de poğçaları fırından çıkartıp getiriyorum. " dedi.
