Bir RAPUNZEL Masalı

Bir RAPUNZEL Masalı: Bölüm 13

12 Temmuz Salı.

İyi okumalar diliyorum güzeller.

.

.

.

Barlas Bozdağlı

            Gözüme giren güneşle kaşlarımı çattım ve gözlerimi araladım.

         Yıllar sonra bu kadar huzurlu, dinlenmiş bir şekilde uyuyorken kim uyandırmıştı beni?

        Yanıma baktığımda, gördüğüm görüntü ile içim ısınmıştı. Benim güneşim, rapunzelim vardı yanımda. Yıllar sonra göğsüme sokulmuştu.

         Bir an bebeklik hali geldi gözümün önüne. Hala o zaman ki kadar saf, masum, minik kız vardı karşımda. Belindeki kollarımı sıklaştırdım.

          Başımı boynuna gömdüm ve derin bir nefes alarak öptüm.

         Bu kokuya canımı bile verirdim. Cennetim di o benim.

Boynu çiçek bahçesiydi adeta.

           "Abi. Şirkette önemli bir toplantı vardı bugün? Unuttun sanırım. "

         Diyen Baranla kendime gelmiştim. Doğruldum ve yatak başlığına yaslandım. Saçlarımı geriye itip "Sen katıl toplantıya. Ben bugün evdeyim. " dedim bir elimle Silva' nın saçlarını okşarken.

Gözlerimi ondan ayırmıyordum.

Gece de sürekli onu kontrol etmiştim.

         İlk defa kabus görmediğim bir gece olmuştu. Barana döndüğümde ağladığını gördüm. Yavaşça yataktan kalktım ve yanına gittim.

           "Baran? Ne oldu? Neden ağlıyorsun aslanım. " dedim tek elimi omuzuna koyarak. "Yıllar sonra ilk defa gülümsedin abi. Gerçekten içten gülümsedin. Gözlerinde gördüm. İlk defa huzurlu olduğunu gördüm. Abi...Bize bunları yaşatanlar ne zaman cezalarını çekecekler?" dedi.

        Başını göğsüme çektim ve sarıldım. "Şşt. Ağlama oğlum. Söz veriyorum sana. Bulucaz onları. Ve cezalarını çekecekler. Hadi toparlan. Diğerlerinin bir şey anlamasını istemiyorum. İkimizin arasında. Onları bulup gereken cezayı vericez abicim. " dedim.

          Geri çekildi ve gözlerini sildi. "Tamam abi. Ben aşağıya iniyorum. Kahvaltı birazdan hazır olur. Sizde gelirsiniz. " dedi. "Tamam kardeşim." dedim.

         O odadan çıkarken Silva' nın sesi gelmişti.

"Abi. "

İşte yine dedi.

'Abi' dedi bana.

            Gülümsedim ve arkamı döndüm. "Abim. " dedim ve yanına uzandım.

       Gülümsedi ve bir anda üstüme uzanıp başını boynuma gömdü. Kollarımı beline sardım.

         Kulağıma fısıldayarak "Ben bir şeyler hatırladım abi. " dedi sevinçle.

          Gülümsedim ve alnından öptüm.  "Ne hatırladın bebeğim?" dedim. "Birlikte pasta yapıyor muyduk abi?" deyince küçük bir kahkaha attım ve "Evet. Yapmıştık bir kaç kere. Ama ilk yaptığımız en komikti. " dedim ve bir kez daha kahkaha attım.

           Silva "Abi? Senin gamzen mi var? " dedi ve yanağıma uzun bir öpücük kondurdu. "Gülüşün çok güzel. Yüzünden eksiltme. " dedi. "Senin yanındayken bu mümkün olmaz emin ol." dedim.