No Name: The Organization Series #4: Bet On It

CHAPTER 25

Eleven POV

KASALUKUYAN akong nanonood sa pag iinsayo nila Hannah at Dunnor hanggang tinawag ni Rete ang pangalan ko.

"Yes?"  Tanong ko habang nagkakasa ng baril.

"Mr. Tumabiene said that Miss. Hannah's birthday is the day after tomorrow, araw kung kailan kayo babalik sa mansion. Ipapadala niya mamayang gabi ang imbetasyon," Aniya at hinugot mula sa bulsa ang isang hikaw, "Ito iyung hikaw na sinasabi mong naiwala ni Miss. Hannah kahapon, napulot ko lamang po ito sa cottage kong saan kayo nanatili." Aniya at ibinigay sa'kin ang hikaw. Ibinulsa ko iyun at pinanood ulit sila Dunnor at Hannah.

Iniwan ako ni Rete, "Eleven, come here! Samahan mo akong mag training dito." Malakas na sigaw ni Hannah mula sa firing area. Tumango ako at sinamahan siyang mag insayo.

"Miss. Hannah!" Sabay na bumaling ang mata namin sa babaeng bodyguard at ang isang butler.

Ngumiti si Miss. Hannah at sinalubong ito ng mahigpit na yakap, "Long time no see Valeria, paano mo nahanap ang islang ito?" Tanong ni Miss Hannah sa nag ngangalang Valeria. Naka formal bodyguard suit ang babae at ito siguro iyung sinasabing childhood bodyguard ni Miss. Hannah.

"Good afternoon Mr. Konstantin, ikinagagalak po kitang makilala. Let me introduce myself, my name is Valeria Yeke, 28 years old and Miss. Hannah's childhood bodyguard." Sabi nito. Ako naman ay tumango at nakikipag kamay sa kanya.

-HEADQUARTERS

"Kailan mo balak gumalaw Konstantin? Iyung mauunahan ka na ng mga kalaban mo? Tignan mo nga ito oh, malapit na akong ma checkmate sa chess na nilalaru namin ni Mr. Uzamanov pero wala ka pa ring ginagawa at hinahayaang kunin ni Hayashi Young ang lahat." Sabi ni Dad habang nilaru-laru ng daliri niya ang chess board.

Umiwas ako ng tingin sa kanya at bumuntong hininga. "Son."

"Yes?" Tanong ko habang sumimsim ng kape.

"I saw that look in your eyes every time." He sighed and look at me blankly, "Are you aware that when you look at me, your eyelid twitches slightly?" Nabitin ang pagsimsim ko dahil sa sinabi ni Dad.

Kunot noong tiningnan ko siya sa mata, ano'ng ibig niyang sabihin don..."What?" I ask full of annoyance.

"You said this was a "new" issue, one without a statue of limitations. Doesn't that imply there's an "old" issue?" Parang puno ng kuryosidad na tanong niya.

Naguguluhang lumingon ako kay Rete na ngayon ay hindi rin mahulaan kung ano ang ibig sabihin ni Dad, "What do you mean Dad?"

Kinuha niya ang isang piraso ng chess at inilagay iyun sa gitna, "Your sister and to her Friend Hackery, both of them are acting weird." My father suspension.

I just shrug until Lereft spoke, "I already told Kurtian to do the investigation."

Bumaling ang tingin naming dalawa ni Dad kay Lereft na kasalukuyan nagsisindi ng sigarilyo, "...You mean, that Kurtian?" Hindi makapaniwalang usal ni Dad.

Tumayo ako at pinagpagan ang suot na sleeve pagkatapos ay tumitig ako kay Dad, "Is there some other Kurtian that I don't know about?" I sarcastically said, "If there's another bastard like him on earth, we're all doomed." Tinalikuran ko na siya at lumabas ng private room.

Pagkalabas namin ng HQ ay agad akong dumiretso sa counter, nakita ko si Justien Felipe ang barista sa coffee shop na ito. Dito din ang location ng HQ ko pero walang nakakaalam maliban sa mga pinsan at mga katiwala ko.

Nilibot ko ang mata sa kabuoan ng Coffee shop ng dumaan sa gilid ng ulo ko ang isang bala, sunod-sunod ang putukan ng baril sa labas ng coffee shop.

Pero may nahagip ng mata ko na isang bulto and I was stunned. "That...that man is...Hackery?" I uttered.

Dumapa ako para hindi matamaan ng bala but then I saw Ms. Justien, she's holding a gun now, inabot niya sa'kin ang isang revolver. Pagkatapos ko tanggapin iyun ay tumango siya sa'kin at sabay kaming naghiwalay, gumapang kami patungo sa labas ng coffee shop, dinig na dinig ko ang pagkabasag ng mga salamin.

Si Rete at Lereft ay nakikipag palitan ng bala sa mga kalaban.

Putangina, madaming lugar ang puwede nilang atakehin bakit sa mismong Headquarters ko pa. Lagot talaga ako ng litseng Zero na iyun pag nalaman niya ang nangyayari ngayon.

Lumabas ako mula sa pagtatago sa ilalim ng mesa at pinunterya ko ang mga ulo nila, nakapuwesto sa likod ko si Rete na ngayon ay may tama ng bala sa balikat.

Nang maubusan ako ng bala ay yumuko ako para pumulot ng baril sa sahig pero may matigas na kamay ang humila sa braso ko. Pabalibag niya akong binitiwan at tumama ang likod ko sa refrigerator. Ngayon ko lang napagtanto na dinala pala niya ako sa kusina.

Ano'ng ginagawa niya dito?

"Hackery, ano'ng ginagawa mo dito?" Naguguluhang tanong ko.

May kinuha siya ng kong ano sa cupboard pagkatapos ay nilabas nito iyun ang laman. Isang duffle bag ang hawak nito, binuksan nito iyun at matik ng lumuwa ang mata ko.

A bullet's?

Tinulak niya ako paalis sa refrigerator at sinipa niya iyun. Pero nagulat ako ng isang sipa lang ang ginawa niya at nasira na ito. Sa ilalim ng sira-sirang refrigerator ay may mga baril doon.

Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa "Whoa..you had a MP5SD tucked away?" Gulat na usal ko ng ilabas niya iyun mula sa refrigerator.

"Eleven, tanggalin mo ang bolt sa sink. Kunin mo ang nakalagay d'yan at pagkatapos ay tumakas ka na. Ako na bahala dito, isama muna si Rete at Lereft sayo pati na iyung mga kasamahan mong nadamay sa kaguluhang ito. Mag-iingat ka." Pagkasabi niyon ay sumulong siya sa umu-ulan na bala. Nagtago siya sa naka slanting na mesa, walang emosyon ang kaniyang mukha habang gamit ang MP5SD gun.

How's he so skillful at using gun? 

----

Still Eleven POV

NGAYON ang araw para bumisita sa light house, matagal-tagal na ding hindi ako nakabisita doon dahil may tao akong kina-iinisan na siyang nakabantay doon.

Pagkarating namin sa light house ay dumiretso kami kaagad sa exit kung saan ang pansamantalang opisina ng taong iyun.

Pagkabukas ng pinto ay bumungad sa'min ang malalakas niyang hilik. Natutulog ang mokong na 'to sa kalagitnaan ng matirik na araw? Wala ba itong tulog buong linggo para mapagod ito ng husto?

He mumble something then I rose my eyebrows, "Has he finally lost his mind?" I ask Rete.

No, "FINALLY" isn't the right word. 

Kagabi matik na akong mamatay dahil sa mga kalabang umaatake ng di man lang nagbibigay ng hint at kusang sumugod sa coffee shop, and now I have to deal with this sleepy head.

///

A/N: Short update!
P/S: typo and grammatical errors a head!