Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 9

Είχε πάει πια μεσημέρι και ο Άρης είχε φύγει από το σπίτι του. Αποφάσισε να πάει να βρει τη Νεφέλη για να ξεκαθαρίσει το θέμα που η ίδια είχε δημιουργήσει. Δεν είχε και την καλύτερη διάθεση καθώς όλη του η σκέψη ήταν στη Μελίνα και στο χθεσινό συμβάν. Η ψυχή του είχε αδειάσει και ένιωθε πλέον κενός, μισός και του έλειπε ένα τεράστιο κομμάτι παζλ. Ήλπιζε πως θα το βρει ξανά και θα το ενώσει. Έχοντας βάλει τα Bluetooth του, άνοιξε τη μουσική και τελειώνοντας με όλες αυτές τις σκέψεις άρχισε να γκαζώνει δίχως σταματημό.
Η Νεφέλη δεν είχε φύγει ακόμη από το σπίτι. Ήταν έτοιμη να πάει για μεσημεριανό καφέ με τη Μελίνα αλλά την πρόλαβε το κουδούνι.
«Άρη; Τι κάνεις εδώ;» είπε η Νεφέλη μόλις άνοιξε την πόρτα.
Το βλέμμα του Άρη φαινόταν ξάγρυπνο, καθώς οι παλάμες του είχαν παγώσει. «Ενοχλώ; Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο;»
«Ήμουν έτοιμη να φύγω. Είναι σημαντικό;» του είπε κρατώντας την τσάντα στον ώμο της.
«Πάρα πολύ».
Η Νεφέλη του έκανε νόημα να έρθει μέσα και έκλεισε την πόρτα πίσω της. «Πες μου».
«Αρχικά θέλω να μου πεις γιατί πήγες στη Μελίνα και της είπες όλα αυτά που έγιναν» είπε ο Άρης και στράφηκε προς το βλέμμα της.
«Άκου Άρη, η Μελίνα είναι κολλητή μου και δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να πληγωθεί. Θόλωσα όταν σας είδα σε εκείνη την καφετέρια και το θεώρησα σωστό να πάω να της μιλήσω. Το ξέρω ότι αυτό χάλασε τη σχέση σας. Αργότερα όμως κάθησα και το σκέφτηκα πιο ψύχραιμα και κατάλαβα ότι ίσως να μην ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα. Σε ξέρω αρκετό καιρό και δεν είσαι άτομο που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Οποιοσδήποτε θα θεωρούσε κάτι άλλο αν σε έβλεπε αγκαλιά με μια άγνωστη, αλλά κι εσύ της είπες ψέματα και αυτό είναι κάτι που η Μελίνα το μισεί».
Ο Άρης χαμήλωσε το βλέμμα του. «Θα της έλεγα όλη την αλήθεια. Δεν έπρεπε να ανακατευτείς».
Ό,τι έγινε έγινε τώρα» απάντησε νευρικά η Νεφέλη.
«Είσαι φίλη της και γι΄αυτό ήρθα σε σένα να μου πεις σε τι κατάσταση βρίσκεται από χθες για να δω τι μπορώ να σώσω και αν».
Η Νεφέλη τον κοίταξε με ίκτο. «Χθες είχε πάθει υστερία όταν πήγα από ΄κει και της μίλησα. Τα δάκρυά της δεν είχαν σταματημό. Έπειτα μου ζήτησε να φύγω για να μείνει μόνη της. Ξέσπασε αρκετά και σήμερα κανονίσαμε να πάμε για καφέ. Είναι αποφασισμένη να σε ξεχάσει και να μην ξαναγυρίσει σε σένα».
Ο Άρης κατάπιε τη μιλιά του. Ένιωθε τους παλμούς του να έχουν σταματήσει και όλα γύρω του είχαν σκοτεινιάσει. Ένιωθε να είχε χάσει τα πάντα, ακόμα και τον εσυτό του. Έμοιαζε οργισμένος. Τον είχε καταβάλλει κάθε αρνητικό συναίσθημα και όλα πλέον του ήταν ξεκάθαρα. «Μάλιστα. Εγώ πάντως την προσπάθειά μου θα την ξανακάνω» είπε και πήγε προς την πόρτα.
«Εύχομαι να την πείσεις γιατί εγώ από τη στιγμή που της είπα όσα έγιναν δε θα καταφέρω απολύτως τίποτα».
«Μην νομίζεις ότι εγώ θα καταφέρω πάντως» απάντησε δειλά.
«Στο πάρτι των γενεθλίων μου όμως θα σε περιμένω σε δύο εβδομάδες. Να έρθεις».
«Μην ανησυχείς θα έρθω. Θα προσπαθήσω δηλαδή» της απάντησε βγαίνοντας.
Η Νεφέλη παρατήρησε μια θλίψη στη συμπεριφορά του καθώς έφευγε και ένιωθε ενοχές γι΄αυτό.
Ο Άρης έφυγε από το σπίτι της και για άλλη μια φορά ήταν αποφασισμένος να ξαναμιλήσει στη Μελίνα, όμως τα πράγματα πλέον είχαν πάρει άλλη τροπή. Δε θα τα παρατούσε τόσο εύκολα γιατί είναι άνθρωπος που παλεύει για αυτό που αγαπάει εκτός και αν αυτό που αγαπάει και διεκδικεί κάνει τα πάντα για να τον απομακρύνει.
Η Μελίνα είχε ήδη φτάσει στην καφετέρια και περίμενε την Νεφέλη. Ένιωθε μόνη και κοιτούσε γύρω της σαν χαμένη. Φορούσε κάτι μαύρα μοντέρνα γυαλιά και δεν έλεγε να τα βγάλει. Δεν είχε συνηδητοποιήσει ακόμα τι είχε συμβεί και προσπάθησε να το δει σαν έναν εφιάλτη που ζούσε και δεν μπορούσε να ξυπνήσει. Κρέμασε την τσάντα της στην δεξιά μεριά της καρέκλας και ακούμπησε το χέρι της στο μέτωπό της που είχε αρχίσει να ζεσταίνει. Θυμόταν την φωτογραφία που της έδειξε η Νεφέλη και δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το μυαλό της. Την αγκάλιαζε σαν να την ήξερε χρόνια, κάτι που ποτέ δεν της είχε αναφέρει.
«Ξύπνα» της ψυθύρισε η Νεφέλη που στεκόταν δίπλα της.
Η Μελίνα έδειχνε τρομαγμένη. «Πότε ήρθες; Δεν σε κατάλαβα».
«Πού ταξίδευες πάλι;» αναρωτήθηκε η Νέφέλη καθώς έκατσε στην καρέκλα. «Αλλά τι ρωτάω. Την απάντηση τη βλέπω μπροστά μου».
Η Μελίνα κατσούφιασε και γύρισε το κεφάλι της από την άλλη μεριά.
«Βγάλε τα γυαλιά να βλέπω τα ματάκια σου γλυκό μου» της είπε η Νεφέλη προσπαθώντας να εντωπίσει τον σερβιτόρο.
«Μπα, καλά είμαι και έτσι».
«Κάτι μου λέει ότι δεν κοιμήθηκες καλά το βράδυ».
«Μέσα έπεσες» της απάντησε η Μελίνα δυσαρεστημένη.
«Ήρθε και με βρήκε από το σπίτι».
Η Μελίνα στράφηκε ενοχλημένη στην φίλη της. «Μάλιστα. Έχει και θράσος».
«Σταμάτα αυτό που κάνεις και μην είσαι πεισματάρα. Θέλει μόνο να μιλήσετε για να σου εξηγήσει τι έχει συμβεί. Άφησε τον».
«Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Δε θέλω να τον βλέπω μπροστά μου. Δεν με ενδιαφέρει αν με πεις πεισματάρα ή εγωίστρια. Έχω και μια αξιοπρέπεια μέσα μου. Κάτι που ο κύριος έχει ξεχάσει τι σημαίνει» είπε η Μελίνα εκνευρισμένα.
«Όπως θες. Δε θα ανακατευτώ άλλο» απάντησε και έκανε νόημα στον σερβιτόρο να έρθει.
Ο ήχος μηνύματος που ακούστηκε στο κινητό της Μελίνας την έκανε να μείνει αμίλητη.
«Καταφωνή» πετάχτηκε η Νεφέλη.
Η Μελίνα την στραβοκοίταξε και στράφηκε προς το μύνημα.