Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 11

«Τι έπαθες;» τη ρώτησε ο Χρήστος.
Η Δανάη έστρεψε το κεφάλι του Χρήστου προς την αντίθετη πλευρά. «Βλέπεις αυτό που βλέπω;»
«Ο Άρης και η Ναταλία» είπε ο Χρήστος.
Η Δανάη τον κοίταξε σαστισμένη. «Την ξέρεις;»
«Ναι. Έχω να την δω χρόνια αλλά μου το ανέφερε ο Άρης τις προάλλες».
«Και η Μελίνα;» απόρησε η Δανάη.
«Τώρα θα μάθουμε» της είπε και πλησίασαν προς το μέρος τους.
«Επ! Πως και από εδώ αδερφέ;» πετάχτηκε η Δανάη.
Ο Άρης ξαφνιάστηκε με την παρουσία τους. «Αυτό σίγουρα δεν ήταν τυχαίο. Το ερώτημα όμως είναι εσείς τι κάνετε εδώ μαζί».
«Εμείς θέλαμε να βρούμε κάτι διασκεδαστικό να κάνουμε και καταλήξαμε εδώ» απάντησε ο Χρήστος κλείνοντας το μάτι του στη Δανάη.
«Λοιπόν, από εδώ η Ναταλία. Χρήστο εσύ υποθέτω τη θυμάσαι».
«Εγώ την θυμάμαι. Εκείνη δεν ξέρω αν με θυμάται» είπε ο Χρήστος αναρωτιώντας.
Η Ναταλία έδωσε το χέρι της. «Φυσικά και σε θυμάμαι. Χάρηκα» απευθύνθηκε στη Δανάη
«Κι εγώ χάρηκα» είπε εκίνη έχοντας μια επιφύλαξη.
«Άρη έλα λίγο να σου πω» είπε ο Χρήστος και τον πήγε λίγο πιο πέρα για να μιλήσουν.
«Θα στα πω το απόγευμα. Κανόνισε γυμναστήριο» είπε χαμηλώνοντας τη φωνή του.
«Τα έχω πάρει άσχημα μαζί σου. Δεν με πήρες όυτε ένα τηλέφωνο ρε φίλε κι εγώ ανησυχούσα» παραπονέθηκε.
«Συγγνώμη ρε αδερφέ, αλλά ξέρεις πως ήταν όλη η κατάσταση. Είχα πολλά στο κεφάλι μου και είχα ανάγκη την ηρεμία μου. Θα επανορθώσω» δικαιολογήθηκε ο Άρης.
«Με τη Μελίνα τι έγινε;»
Ο Άρης κοίταξε γύρω του θέλοντας να αποφύγει την συζήτηση. «Δεν θα αχοληθώ ξανά με αυτό. Να είσαι σίγουρος». Του είπε θέλοντας να πείσει τον εαυτό του, αλλά και τους υπόλοιπους πως όλα ανήκουν στο παρελθόν.
«Καλά θα μου τα πεις αργότερα» είπε εκείνος καθώς επέστρεφαν στα κορίτσια.
«Άσχημα τα πράγματα» ψιθύρισε ο Χρήστος στο αυτί της Δανάης αφήνοντάς την σε αγωνία.
«Μιας και μεγάλωσε η παρέα τι λέτε να πάμε για φαγητό; Τόση ώρα όρθια πιάστηκαν τα πόδια μου» είπε η Ναταλία γελώντας.
Οι τρεις τους αντέδρασαν θετικά και κατευθύνθηκαν σε ένα μαγαζί με fast food.
Η Εύα με την Μελίνα είχαν μόλις επιστρέψει στο σπίτι. Η Μελίνα ένιωθε πιεσμένη και κουρασμένη τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Είχε ανάγκη να κάνει ένα χαλαρωτικό ντους για να βγάλει από πάνω της όλη την αρνητική ενέργεια που την είχε καταβάλει.
«Ωραία ήταν. Να το ξανακάνουμε» είπε η Εύα που ήταν έτοιμη να σωριαστεί από την εξάντληση.
«Την επόμενη φορά θα πάμε σε χαμηλότερο έδαφος. Δεν χρειάζεται να ανέβουμε στον Ψηλορείτη» είπε η Μελίνα καθισμένη στην πολυθρόνα του σαλονιού κοιτάζοντας επίμονα το κινητό της.
«Απλά ήθελα να ανέβουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε, μήπως ανέβει και η ψυχολογία σου».
«Η ψυχολογία μου διστυχώς θα αργήσει αρκετά να ανέβει. Πιο πιθανό είναι να ανέβω εγώ παρά αυτή» δή
λωσε γεμάτη απελπισία και προχώρησε προς το μπάνιο.
Οι ώρες πέρασαν γήγορα και ο Άρης με τη Ναταλία ήταν στο δρόμο για το γυρισμό. «Φτάσαμε. Ελπίζω να σε ικανοποίησε η σημερινή μας έξοδος, παρόλο που είχαμε απρόσμενες συναντήσεις» της είπε καθώς έβγαινε από το αμάξι.
«Πέρασα πολύ όμορφα σήμερα. Σε ευχαριστώ για αυτήν την υπέροχη βόλτα που μου χάρισες» του είπε και τον πλησίασε θέλοντας να του χαρίσει ένα φίλί.
Ο Άρης αντιστάθηκε και έκανε ένα βήμα προς τα πίσω. «Συγγνώμη, δεν ήξερα ότι ίσως να είχες ακόμη συναισθήματα για μένα».
«Πάντα είχα. Από το πρώτο βλέμμα μου που έπεσε πάνω σου. Μετά από χρόνια που σε συνάντησα ξανά είπα μέσα μου πως δεν θα αφήσω κι άλλη ευκαιρία να πάει χαμένη» του είπε καθώς του έπιανε το χέρι.
«Με κολακεύει αυτό που μου λες. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την Μελίνα. Είναι φρέσκο όλο αυτό οπότε καταλαβαίνεις. Χρειάζομαι χρόνο» της είπε και την χαιρέτησε δίνοντάς της ένα απαλό φιλί στο μάγουλο.
Μπήκε στο σπίτι και ανέβηκε βιαστικά στο δωμάτιό του. Όση ώρα είχε βάλει το κινητό στη φόρτιση ξεκίνησε να ετοιμάζεται για το γυμναστήριο φορώντας την γκρι φόρμα του που είχε διαλέξει από την ντουλάπα. Δεν ένιωθε πια μειονεκτικά. Αργά ή γρήγορα θα πρόβαλλε έναν διαφορετικό εαυτό. Έναν εαυτό όπου ήλπιζε πως θα έφερνε ευχάριστα αποτελέσματα.
Η τσάντα που είχε ετοιμάσει για το γυμναστήριο περιελάμβανε ένα μπουκαλάκι γεμάτο με παγωμένο νερό και δύο μικρές πετσέτες απαραίτητες για τον ιδρώτα.
Το μόνο που είχε ανάγκη εκείνη την στιγμή ήταν η αφοσίωσή του προς τους στόχους που είχε αναθέσει στον εαυτό του. Όσο και αν ο νους του πηγαινοερχόταν στην Μελίνα, δεν το έβαζε κάτω. Όσο σημαντική και αν ήταν για εκείνον, πρώτα επιθυμούσε να διεκδικήσει τον χαμένο του εαυτό και μετά εκείνη.
Φτάνοντας στο γυμναστήριο παρατήρησε ότι δεν είχε αρκετό κόσμο, διότι εκείνη την περίοδο οι περισσότεροι έλειπαν σε διακοπές. Μπαίνοντας στο χώρο, ακούμπησε την τσάντα του σε μια γωνιά και ξεκίνησε απευθείας διάδρομο για να ζεσταθεί. Κοίταξε το ρολόι του στο δεξί του χέρι και συνηδητοποίησε ότι ο Χρήστος είχε αργήσει να φανεί. Όταν τελικά εμφανίστηκε και είδε τον Άρη, πήγε προς το μέρος του.
«Καλώς τον και ας άργησε» του είπε αυξάνοντας ταχύτητα.
«Αυτή η υπερβολή σου δεν έχει όρια. 15’ άργησα μόνο» απάντησε πηγαίνοντας στον διπλανό άδειο διάδρομο. «Ανύσηχο σε βλέπω πάντως. Τι έγινε;»
«Πολλά και σπουδαία» του είπε έχοντας το κεφάλι του σκυμμένο.
«Ακούω αυτά τα σπουδαία».
«Πέρασα από το σπίτι της σήμερα το πρωί» δήλωσε ο Άρης. «Αλλά για ακόμη μία φορά έκανα τη χαζομάρα να της εξηγήσω πως ακριβώς έγιναν τα πράγματα».
«Χαζομάρα γιατί;» απόρρησε ο Χρήστος και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ που είχε αγοράσει προηγουμένως.
«Ανέβηκα στο δωμάτιό της και την άκουσα να μιλάει με κάποιον στο τηλέφωνο» είπε προβάλλοντας τον θυμό του.
«Και τι έλεγε;»
Ο Άρης ελλάτωσε την ταχύτητα και κατέβηκε από τον διάδρομο. «Ότι θα βρεθούν σε μια ώρα και ότι θα τον ξεπληρώσει για όσα έχει κάνει για εκείνη» είπε λαχανιασμένος.
Ο Χρήστος δάγκωσε τα χείλη του. «Αυτό πρέπει να έτσουξε».
«Όχι μόνο αδιαφόρησε, αλλά ενοχλήθηκε και με την παρουσία μου» είπε ο Άρης και γυρνόντας το κεφάλι του από την αντίθετη πλευρά.
«Πιστεύω ότι το έκανε από αντίδραση και όχι επειδή ήταν κάτι σοβαρό. Δεν νομίζω να σε ξεπεράσε τόσο εύκολα» του είπε θέλοντας να τον καθησυχάσει.
«Δυστυχώς ή ευτυχώς το μυαλό μου βρίσκεται συνεχώς σε εκείνη».
«Είναι λογικό, αλλά εφόσον είδες και μόνος σου ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε απομακρύνει, σου προτείνω να της δώσεις χρόνο ώστε να καταλάβει ότι ο εγωισμός δεν είναι το παν στη ζωή».
Ο Άρης παρέμεινε σιωπηλός για μερικά δευτερόλεπτα.
«Τι σκέφτεσαι;»
«Αφού εκείνη όπως φάνηκε απέκτησε καινούργια επικοινωνία, γιατί να μην δώσω μια ευκαιρία στην Ναταλία που μου εξομολογήθηκε τα συναισθήματά της προηγουμένως;» δήλωσε ο Άρης.
«Ήμουν τόσο σίγουρος ότι ίσχυε ακόμα αυτό. Στο είχα πει αλλά δεν με πίστευες».
Ο Άρης τον αγνόησε και έπιασε δύο βαράκια 30 κιλών. «Άμα ενδώσω θα είναι μια καλή ευκαιρία για να μάθω τα πραγματικά συναιθήματα της Μελίνας, αλλά από την άλλη δεν μ΄αρέσει να χρησιμοποιώ άτομα για δικό μου συμφέρον. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή όμως. Είναι μονόδρομος».
«Σκέψου καλά πριν κάνεις οτιδήποτε» τον συμβούλεψε. «Εγώ είμαι μαζί σου».
Ο Άρης άφησε τα βαράκια στο πάτωμα και άρπαξε το μπουκαλάκι με το νερό πίνοντας χωρίς σταματημό.
Η Μελίνα πέρασε όλο το απόγευμα κλεισμένη στο δωμάτιό της και όπως ο Άρης, έτσι και αυτή κατέστρωνε το σχέδιό της με σύμμαχο το στήριγμά της.
«Θα μου τον γνωρίσεις;» ρώτησε η Μελίνα τη Νεφέλη έχοντας το ακουστικό στο αυτί της.
«Αυτό που πας να κάνεις είναι παράλογο» τη διαβεβαίωσε η Νεφέλη. «Θα  προκαλέσεις μεγάλα μπερδέματα και δε θα μας βγει σε καλό».
«Απλά θα παριστάνει το αγόρι μου στο πάρτυ γενεθλίων σου και οπουδήποτε αλλού τον χρειάζομαι» είπε η Μελίνα τρώγοντας τα νύχια της.
«Αυτό όμως είναι εκμετάλλευση».
«Αφού θα του εξηγήσουμε όλη την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Δεν νομίζω να έχει αντίρρηση να βοηθήσει» είπε η Μελίνα και έμπλεξε τα δάχτυλά της ανάμεσα στα κατάμαυρα μαλλιά της.
«Αν και δε συμφωνώ απόλυτα με αυτό, θα κάνω μια εξαίρεση για σένα γιατί καταλαβαίνω τον λόγο που επιμένεις να γίνει».
«Άρα αύριο συζητάς μαζί του και κανονίζεις ραντεβού για να γνωριστούμε και να μιλήσουμε».
«Μάλιστα δεσποινίς».
Το πρόσωπο της Μελίνας έδειχνε μεγάλη ικανοποίηση και προσδοκούσε πως όλα θα πήγαιναν όπως ακριβώς τα είχε σχεδιάσει.
Εκείνο το βράδυ κανείς τους δεν μπόρεσε να κοιμηθεί. Τα πράγματα μεταξύ τους είχαν πάρει άλλη τροπή και κανείς τους δεν μπορούσε να το ελέγξει. Βρίσκονταν σε αδιέξοδο και ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουν ήταν οι σκέψεις τους. Όσο ο Άρης τόσο και η Μελίνα είχαν χαθεί στις αναμνήσεις τους. Τις όμορφες και τις άσχημες. Είχαν γυρίσει το χρόνο πίσω και ζούσαν τις στιγμές από την αρχή. Η μόνη διαφορά ήταν ότι τις ζούσε ο καθένας στο δικό του μυαλό, το οποίο όσο περισσότερο σκεφτόταν τόσο πιο οδυνηρό γινόταν γι΄αυτούς.
Ο Άρης έπρεπε να αποφασίσει αν θα έβαζε μπροστά το σχέδιό του, αλλά οι σκέψεις του τον κρατούσαν πίσω. Είχε σκοπό να ξενυχτίσει με μια και μοναδική παρέα. Τη μουσική. Το ίδιο και η Μελίνα. Η μόνη που μπορούσε να τους φέρει κοντά και να ενώσει κάθε τους σκέψη. Τα γεγονότα και τα τελευταία τους λόγια τους είχαν προκαλέσει αναστάτωση. Τόσο στην ζωή τους όσο και στην ψυχή τους.
Ο Άρης αφού άδειασε όλες του τις σκέψεις, κάλεσε τη Ναταλία για να της ανακοινώσει μια απόφαση που πήρε ο ίδιος μέσα σε ένα βράδυ ελπίζοντας πως έκανε το σωστό, δίχως να τον καταβάλλει καμία ενοχή.

Χευ!

Τελικά ο Άρης αποφάσισε να την βασανίσει λίγο. Είναι σωστό αυτό που κάνουν οι δυο τους;

Τι θα γίνει στο πάρτυ της Νεφέλης που κοντεύει;

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο🤍

Αν σας άρεσε πατήστε ένα αστεράκι⭐