Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 20

Ο Άρης ήταν τόσο οργισμένος που δεν μπορούσε να ελέγξει πια τον εαυτό του. Είχε ξεχάσει τον πυρετό που είχε και παρόλο που ένιωθε ακόμα ζαλισμένος δεν τον εμπόδισε να πάει να βρει τη Ναταλία. Ήλπιζε πως θα τελειώσουν όλα απόψε αλλά αυτό ήταν μονάχα μια ελπίδα.
«Που πήγε ο Άρης σαν τον τρελό;» είπε η Δανάη βλέποντας τη Μελίνα σε αναμένα κάρβουνα.
«Δεν ξέρω και ανησυχώ για το τι μπορεί να κάνει».
«Δεν πάει καλά αυτό το παιδί. Άρρωστος με πυρετό και κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Θα πάρω την μάνα μου τηλέφωνο» είπε και κάλεσε τον αριθμό της.
Η Μελίνα άρπαξε το κινητό από τα χέρια της. «Δεν χρειάζεται να την ανησυχείς νυχτιάτικα».
Η Δανάη αγανακτισμένη έφυγε από το δωμάτιο.
Τα αμάξια στους δρόμους έτρεχαν με τόση ταχύτητα που όλα τα έβλεπε θολά.
Άλλοι γυρνούσαν από τα μπαρ, άλλοι από κέντρα διασκέδασης και άλλοι έτρεχαν από σπίτι σε σπίτι.
Μετά από λίγη ώρα ο Άρης άφησε το αυτοκίνητό του λίγο πιο κάτω από το σπίτι της Ναταλίας. Φορούσε μια γκρι ζακέτα και μια γκρι φόρμα και ένιωθε κρυάδες σε όλο του το σώμα. Φτάνοντας στην εξώπορτα του σπιτιού της χτύπησε το κουδούνι.
Η Ναταλία αιφνιδιάστηκε με την παρουσία του και πριν προλάβει να μιλήσει, ο Άρης την έπιασε ελαφρώς από το λαιμό και μπήκε μέσα την αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή πίσω του.
«Τι κάνεις; Έχεις τρελαθεί; Άφησε με» είπε η Ναταλία προσπαθώντας να διώξει μακριά το χέρι του.
«Σε είχα προηδοποιήσει να μας αφήσεις ήσυχους και με έγραψες».
«Τι είναι αυτά που λες; Το έκανα».
«Γι' αυτό βρήκες τη Μελίνα σήμερα;».
Η Ναταλία έδειχνε τρομοκρατημένη. «Μα την συνάντησα τυχαία και της μίλησα. Αυτό ήταν όλο».
«Θα στο πω για τελευταία φορά και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Μείνε μακριά από μένα και την Μελίνα πριν σε κάνω να το μετανιώσεις» είπε ο Άρης παίρνοντας το χέρι του απ' το λαιμό της.
«Μάλιστα. Θα το έχω υπόψη μου».
«Δε χτυπάω γυναίκες. Μην με αναγκάσεις να είσαι εσύ η εξαίρεση».
«Φοβήθηκα τώρα. Κοίτα να δεις που ο Άρης έγινε άντρας» είπε χαμογελώντας ειρωνικά.
Ο Άρης αγνόησε το σχόλιό της και έφυγε εξοργισμένος.
Απόψε δεν μπόρεσε κανένας να κλείσει μάτι. Ο Άρης που στριφογυρνούσε κοιτάζοντας συνεχώς αν έχει κοιμηθεί η Μελίνα και σκεφτόταν ότι σε ένα μήνα από τώρα θα την αποχαιρετούσε για μια μεγάλη ευκαιρία της ζωής της. Όσο και να μην το ήθελε ξαναγυρνούσε στα παλιά. Το θέμα που είχε δημιουργηθεί με τη Ναταλία δεν μπορούσε να το διαχειριστεί εύκολα και αυτό τον έπνιγε. Όσο περνούσαν οι μέρες τόσο χειροτέρευε αυτή η κατάσταση και η Ναταλία βρισκόταν όλο και πιο κοντά του. Είχε ανάγκη μια ήρεμη και ξέγνοιαστη ζωή. Η Μελίνα γυρισμένη στο πλάι ανοιγόκλεινε τα βλέφαρά της και σκεφτόταν πως αν έφευγε θα άφηνε πίσω της τον Άρη, την οικογένειά της, την καλύτερή της φίλη και θα ξεκινούσε μια καινούργια ζωή μόνη της δίχως κανένα άγχος και κανένα εμπόδιο στον δρόμο της. Ο μεγαλύτερος φόβος της ήταν πως όλοι όσοι αγαπούσε και υπήρχαν στη ζωή της θα την ξεχνούσαν και κυρίως ο Άρης που ήταν τα πάντα για εκείνη. Για ένα πράγμα ήλπιζε και αυτό ήταν να ξεμπλέξουν γρήγορα από την επικίνδυνη Ναταλία. Η Δανάη ζούσε το πρώτο της ερωτικό σκίρτημα και δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να χαλάσει. Η καρδιά της χτυπούσε για τον Χρήστο, αλλά η ανησυχία της για τον αδερφό της την έκανε να παραμελήσει κάπως τα συναισθήματά της. Άλλος ένας που ανησυχούσε για τον Άρη ήταν ο Χρήστος όπου περίμενε να δει μέχρι που θα έφτανε αυτή η κατάσταση. Η σχέση του με τη Δανάη και τα συναισθήματά του για εκείνη τον έκαναν θετικό και αισιόδοξο. Ο Άγγελος μπορεί να έδειχνε εναν ενθουσιασμό με την ευτυχία της Μελίνας αλλά από μέσα του προσπαθεί να την ξεπεράσει γιατί πιστεύει ότι αυτό είναι το σωστό. Η μόνη που δεν είχε προβλήματα και ζούσε μια ήρεμη ζωή ήταν η Νεφέλη. Χωρίς κανένα βάσανο και καμία απογοήτευση. Το μόνο πράγμα που σκεφτόταν ήταν να είναι καλά η φίλη της. Όσο για τη Ναταλία δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της λέξη και πολύ σύντομα θα προκαλούσε καινούργιους μπελάδες.
Το επόμενο πρωί το κουδούνι της πόρτας που χτυπούσε επίμονα έκανε τη Δανάη να βγει από το μπάνιο άρον άρον με το μοβ μπουρνούζι της και τα μαλλιά της πιασμένα κότσο. Κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες και άνοιξε διάπλατα την πόρτα.
«Εμ..γεια σου» είπε ευγενικά το αγόρι που στεκόταν στην είσοδο.
Η Δανάη κοιτούσε με προσήλωση τα όμορφα αυτά καταγάλανα μάτια του.
Ήταν ένα ψηλό εμφανίσημο αγόρι με ένα πανέμορφο χαμόγελο που σχηματιζόταν στα χείλη του. Στο δεξί του αυτί φορούσε ένα μαύρο σκουλαρίκι και τα μαλλιά του ήταν χτενισμένα στο πλάι με αποτέλεσμα να φτιάχνει μια όμορφη φράντζα. Φορούσε μια κόκκινη μπλούζα και ένα στενό τζιν όπου φαίνονταν οι γυμνοί του αστράγαλοι.
«Καλημέρα» είπε διστακτικά εκείνη.
«Συγγνώμη για την ενόχληση, μετακόμισα πρόσφατα σε αυτή τη γειτονιά και ήθελα με όλο το θάρρος να σου ζητήσω λίγο γάλα. Ξέρεις είμαι σεφ και μου έχουν τελειώσει κάποια υλικά. Δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση».
Η Δανάη τον κοιτούσε σαστισμένη. «Όχι δεν..δεν με φέρνεις σε δύσκολη θέση μην ανησυχείς».
«Παρεπιπτόντως με λένε Σταύρο» είπε δίνοντας το χέρι του.
«Εγώ είμαι η Δανάη».
«Χάρηκα για την όμορφη γνωριμία» είπε και χαμογέλασε.
«Μισό λεπτό να πάω να φέρω το γάλα» είπε η Δανάη και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα.
Ο Άρης μόλις είχε ξυπνήσει και καθώς κατέβαινε αργά τα σκαλοπάτια είδε την πόρτα ανοιχτή όπου εκεί στεκόταν το αγόρι. «Εσύ ποιος είσαι;» του είπε τρίβοντας το μάτι του.
«Γεια. Εσύ πρέπει να είσαι το αγόρι της Δανάης» είπε ο Σταύρος.
«Το ποιο;».
Ο Άρης δίχως καμία αντίληψη για το τι γινόταν είδε τη Δανάη να έρχεται ευδιάθετη  κρατώντας στα χέρια της ένα γεμάτο μπουκάλι γάλα.
«Εσύ που πας με το γάλα;» ρώτησε ο Άρης.
«Για τον Σταύρο είναι. Συστηθήκατε;»
«Στο περίπου» είπε ο Σταύρος και χάιδεψε το αυτί του.
Ο Άρης στράφηκε στη Δανάη. «Τι φάση όλο αυτό;».
«Να σου εξηγήσω λοιπόν. Ο Σταύρος μετακόμισε πρόσφατα στη γειτονιά και είναι σεφ. Μου ζήτησε λοιπόν λίγο γάλα επειδή δεν είχε».
Ο Άρης αδυνατούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε. Όλη αυτή η κατάσταση που συνέβαινε του φαινόταν τόσο γελοία που δεν μπόρεσε να αντιδράσει σύντομα. «Κανένα σούπερ μάρκετ να πας να αγοράσεις μήπως; Το λέω επειδή εμείς δεν είμαστε σούπερ μάρκετ».
«Άρη μην είσαι αγενής» πετάχτηκε η Δανάη.
«Συγγνώμη, έχεις δίκιο. Τελικά είστε ζευγάρι;»
«Σαν πολλά δε ρωτάς;» δήλωσε ο Άρης αγανακτισμένος.
Η Δανάη τον κοίταξε κάνοντάς του νόημα να σταματήσει. «Αδέρφια είμαστε».
«Μια χαρά. Σε ευχαριστώ πολύ για το γάλα και συγγνώμη για την ενόχληση».
«Τίποτα να είσαι καλά και όποτε θες εδώ είμαστε» είπε η Δανάη ρίχνοντας ένα πλατύ χαμόγελο.
«Έγινε τα λέμε» είπε ο Σταύρος και έφυγε βιαστικά κρατώντας το μπουκάλι με το ένα χέρι.
Η Δανάη κλείνοντας την πόρτα παρατήρησε τα μάτια του Άρη να είναι καρφωμένα πάνω της. «Γιατί με κοιτάς έτσι;»
«Α τίποτα, έναν φίλο μου σκέφτομαι» είπε σταυρώνοντας τα χέρια του.
«Και γιατί τον σκέφτεσαι;»
«Τον λυπάμαι κυρίως που δεν είναι εδώ να σκουπίσουμε παρέα τα σάλια που σου έτρεξαν στο πάτωμα» είπε ο Άρης φτιάχνοντάς τα μαλλιά του.
«Ρε άντε από δω πέρα» είπε η Δανάη και του πέταξε ένα περιοδικό από τον πάγκο της κουζίνας.
Ο Άρης προσπαθώντας να αμυνθεί ανέβηκε βιαστικά τα σκαλοπάτια. Μπαίνοντας στο δωματιο είδε τη Μελίνα που είχε ξυπνήσει και καθόταν ανάσκελα κρατώντας το κινητό στο χέρι.
«Ξύπνησε η όμορφη δεσποινίς;» είπε ο Άρης πηγαίνοντας κοντά της.
«Άκουσα κάτι φωνές κάτω. Όλα καλά;».
«Ναι μην ανησυχείς».
Η Μελίνα τον κοιταξε μελαγχολικά. «Εσύ πως είσαι;».
«Καλύτερα από χθες».
«Ωραία χαίρομαι» είπε η Μελίνα και σηκώθηκε από το κρεβάτι.
«Που πας;».
Η Μελίνα απέφυγε να τον κοιτάξει. «Θα έρθει η Νεφέλη να με πάρει».
«Έχεις κάτι;» τη ρώτησε καθισμένος στο στρώμα.
«Όχι όλα καλά».
Ο Άρης ήξερε ότι με όσα ειπώθηκαν χθες με το απρόοπτο γεγονός που θα στιγμάτιζε τη ζωή τους και την εμπλοκή της Ναταλίας στη σχέση τους την είχαν αναστατώσει γι' αυτό απέφυγε τη συζήτηση. Προσπαθούσε να δείχνει καλά ενώ μέσα του ένιωθε ένα μεγάλο βάρος και μια απογοήτευση που σε λίγο καιρό θα έφευγε μακριά του.
Κοιτάχτηκαν στα μάτια δίχως να πουν κουβέντα. Μια αγκαλιά ήταν αρκετή για να μιλήσει. Μια αγκαλιά που ήθελαν και οι δύο να κρατήσει αιώνια. Αυτό ζητούσαν.
Η Μελίνα διέκοψε την αγκαλιά τους και κοίταξε το κινητό της. «Ήρθε η Νεφέλη, φεύγω».
Ο Άρης της έδωσε ένα φιλί και τη συνόδεψε ως την πόρτα. «Να προσέχεις» είπε χαϊδεύοντας το μάγουλό της.
Η Μελίνα τον γλυκοκοίταξε και μπήκε στο τζιπ της Νεφέλης η οποία πήρε την τσάντα της από το κάθισμα του συνοδηγού για να καθήσει η φίλη της.
«Καλά διάβασα στο μήνυμα; Θα φύγεις;» ρώτησε η Νεφέλη και έβαλε μπροστά τη μηχανή.
«Ναι. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για μένα. Το μόνο που με απογοητεύει είναι ότι δεν θα έχω εσάς δίπλα μου» είπε πειράζοντας τα νύχια της.
Η Νεφέλη κοιτούσε ευθεία τον δρόμο μη μπορώντας να συγκεντρωθεί από αυτή την είδηση. «Εγώ μαζί σου είμαι και θα είμαι σε όποια απόφαση και αν πάρεις. Μέσα σε αυτήν την απόφαση όμως σκέψου και τον Άρη».
«Εσύ λες να μην τον έχω σκεφτεί;»
«Γιατί δεν τον παίρνεις μαζί σου; Να κάνετε μια καινούργια ζωή» είπε η Νεφέλη αλλάζοντας ταχύτητα.
«Δεν γίνεται να τα παρατήσει όλα και να εγκαταλείψει τα πάντα. Τον τόπο που ζει, την οικογένειά του. Είναι δύσκολο εώς αδύνατον να συμβεί».
«Καταλαβαίνω».
Η Μελίνα έμεινε σιωπηλή και ακούμπησε το κεφάλι της πίσω στο κάθισμα.
«Μου έστειλαν μήνυμα τα παιδιά που είχες δει στα γενέθλιά μου και είπαμε να βγούμε το βράδυ. Ψήνεσαι να έρθεις;»
«Εδώ που φτάσαμε γιατί όχι;» είπε η Μελίνα κοιτάζοντας τις σαγιονάρες της.
Η Νεφέλη χαμογέλασε και άλλαξε κατεύθυνση πορείας.

Χευ! Πως τα πάμε εώς τώρα;

Ποιος να είναι άραγε ο μυστηριώδης τύπος που εμφανίστηκε ξαφνικά;

Η Δανάη έχει σχέση με τον Χρήστο αλλά έδειξε να έχει ενθουσιαστεί με αυτή την γνωριμία.

Σε λίγο καιρό η Μελίνα φεύγει. Πως θα αφήσει πίσω της τον Άρη;

Η Ναταλία δεν το βάζει κάτω. Η ζωή της πλέον είναι μια εκδίκηση και έτσι έχει μάθει να ζει γιατί κανένας δεν έχει βρεθεί για να της βάλει όρια.

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο πατήστε ένα αστεράκι και τα λέμε στο επόμενο🤍