Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 18

Ο Άρης έκλεισε απότομα το τηλέφωνο.
«Τι ήταν αυτό;» είπε η Μελίνα δείχνοντας ταραγμένη.
Ο Άρης κοίταξε κάτω προσπαθώντας να σκεφτεί και στη συνέχεια γύρισε το κεφάλι του στη Μελίνα. «Δεν μπορώ να καταλάβω».
«Ποιον σκότωσαν;» πετάχτηκε η Δανάη από τον πάνω όροφο.
«Κλειδώσου στο δωμάτιο εσύ» είπε ο Άρης.
Η Μελίνα σηκώθηκε όρθια. «Τι δεν μπορείς να καταλάβεις; Ή κάποιος μας κάνει πλάκα ή κάποια που όλοι γνωρίζουμε έχει βαλθεί να σου καταστρέψει τη ζωή» είπε με ένταση.
«Ποια εννοείς;» είπε διστακτικός.
«Μάντεψε εσύ, δεν είναι και δύσκολο».
«Μην πάει το μυαλό σου εκεί αποκλείεται».
«Πολύ σίγουρος είσαι. Για όλα είναι ικανή» είπε σταυρώνοντας τα χέρια της.
«Όσο την ξέρω εγώ ποτέ δεν αντιλήφθηκα να κάνει κάτι παράλογο και παράτολμο».
Η Μελίνα είχε αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία της. «Μάλλον δεν την ξέρεις τόσο καλά».
Ο Άρης έμεινε σιωπηλός.
Κανένας από τους δύο δεν είχε όρεξη να συνεχίσει το πρωινό και η διάθεσή τους είχε πια χαλάσει. Η Μελίνα πίσω από αυτόν τον θυμό που έδειχνε, έκρυβε μια βαθιά ανησυχία και ένα κακό προαίσθημα και ακόμα και αν δεν ήθελε να συμβαίνει, αυτό την κυρίευε όλο και περισσότερο ώσπου χτύπησε το κουδούνι της πόρτας και οι δυο τους έμειναν σαστισμένοι.
Ο Άρης σηκώθηκε για να ανοίξει την πόρτα αλλά κανείς δεν βρισκόταν απ' έξω. Έμεινε για λίγο εκεί έχοντας το χέρι του στηριγμένο στην πόρτα και κοίταξε το χαλί έξω από την πόρτα. Όταν είδε τον κλεισμένο φάκελο πεταμένο χάμω, τον μάζεψε και έκλεισε με δύναμη την πόρτα.
«Ποιος ήταν; delivery;» είπε η Μελίνα που στεκόταν μπροστά στη σκάλα.
«Μελίνα, κόφτο».
Ο Άρης κρατώντας στο χέρι του αυτόν τον φάκελο ήταν τόσο μπερδεμένος και ανήσυχος που δεν είχε καμία όρεξη να τσακωθεί μαζί της. Πήγε στο σαλόνι όπου εκείνη τον ακολούθησε και ξάπλωσε στον καναπέ. Ανοίγοντας τον φάκελο συνηδητοποίησε ότι μέσα υπήρχε μόνο ένα χαρτί και αυτό που διάβασε δεν του άρεσε καθόλου. Η Μελίνα τον κοίταξε κατάματα και περίμενε να της εξηγήσει τι είναι αυτός ο φάκελος και τι γράφει μέσα.
Το χαρτί έλεγε "ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΚΙΝΗΣΗ".
Ο Άρης έβαλε το χέρι του στο μέτωπο.
«Θα μου πεις τι λέει;»
«Δε χρειάζεται να ξέρεις» της είπε και έσκισε το σημείωμα στα δύο.
«Φέρε μου να δω τι λέει» του είπε και το άρπαξε απ' τα χέρια του.
Ο Άρης σηκώθηκε αναστατωμένος προσπαθώντας να καταλάβει από που ήρθε αυτό το κακόγουστο σημείωμα και γιατί.
«Άρη τι είναι αυτό;»
«Ναι τι κατάλαβες τώρα που το είδες;»
«Θα μου απαντήσεις;»
«Εμένα ρωτάς; Αλήθεια;»
«Σε σένα το έστειλαν».
«Δεν έχω καμία σχέση εγώ με αυτό».
«Έχεις μπλέξει κάπου;»
Ο Άρης δεν είχε άλλη υπομονή. «Ξεκόλα λίγο, σου είπα δεν ξέρω τι είναι αυτό».
«Ασε, ξέρω εγώ τι είναι και αυτό δεν θα μείνει έτσι» είπε η Μελίνα και ανέβηκε βιαστικά στο δωμάτιο παίρνοντας το σημείωμα μαζί της.
Ο Άρης ξεφυσώντας κοιτούσε τη βροχή που όσο περνούσε η ώρα δυνάμωνε πιο πολύ. Δεν είχε σκοπό εξαιτίας των όσα συμβαίνουν να μαλώσει με τη Μελίνα και έτσι ανέβηκε πάνω για να της μιλήσει.
Μπαίνοντας στο δωμάτιο την είδε καθιστή στο κρεβάτι με την πλάτη της ακουμπισμένη στον τοίχο κρατώντας αγκαλιά το σημείωμα.
«Θα κοιμηθείτε και μαζί;» τη ρώτησε καθώς την πλησίαζε.
Τα μούτρα της Μελίνας έφταναν μέχρι το πάτωμα, αλλά παρόλα αυτά ο Άρης δεν έλαβε απάντηση. Όταν έφτασε δίπλα της προσπάθησε να την ηρεμήσει.
Εκείνη κοίταξε ευθεία σηκώνοντας το φρύδι της.
«Μην μου σηκώνεις εμένα το φρύδι».
Τον κοίταξε λοξά προσπαθώντας να αντισταθεί στο βλέμμα του.
«Όταν θυμώνεις μ' αρέσεις περισσότερο» της είπε και ένωσε τα χείλη του στα δικά της.
Η Μελίνα ένιωθε την ανάσα του να καίει τον λαιμό της και ξέχασε αμέσως αυτό που την είχε θυμώσει. Αφέθηκε στον έρωτά της σαν μην υπάρχει αύριο. Η Δανάη χωρίς να χτυπήσει την πόρτα μπήκε στο δωμάτιο κάτι που τους έκανε να απομακρυνθούν.
«Ρε δεν χτυπάς εσύ την πόρτα πριν μπεις κάπου;» είπε φορτισμένος ο Άρης.
«Συγγνώμη. Ήθελα να σου πω ότι θα βγω με τον Χρήστο και να μην αφήσεις το τραπέζι με τα φαγητά έξω γιατί δεν ξέρω τι ώρα θα γυρίσω».
«Έχεις δει τον καιρό;» τη ρώτησε.
«Ναι γιατί;».
«Παρόλα αυτά θα βγείτε έξω».
«Του αρέσει η βροχή και είπα να μην του χαλάσω χατήρι».
«Τέλος πάντων δώστου αυτό όταν τον δεις και πες του να μου στείλει μήνυμα» είπε ο Άρης και έδωσε στη Δανάη το σημείωμα.
«Ποιος στο έστειλε αυτό;»
«Όχι πολλές ερωτήσεις».
«Θα μου πεις αργότερα. Φεύγω τα λέμε» είπε και βγήκε από το δωμάτιο.
«Που είχαμε μείνει;» στράφηκε ξανά στη Μελίνα.
Μετά από λίγη ώρα ο Χρήστος και η Δανάη είχαν καθήσει σε ένα υπόστεγο και απολάμβαναν από κοντά τη βροχή.
«Ώστε έτσι η Ναταλία, το 'πε και το 'κανε» δήλωσε ο Χρήστος ακουμπώντας τα γόνατά του.
«Η Ναταλία το έστειλε αυτό;»
«Ποιος άλλος θα μπορούσε να το στείλει;»
«Και τώρα τι θα γίνει;»
«Θα του στείλω μήνυμα αργότερα. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, απλά περιμένουμε να δούμε μέχρι που θα φτάσει».
Το ίδιο βράδυ ο Άρης και η Μελίνα ετοιμάζονταν για να φύγουν.
«Αφού η βροχή δεν έχει σταματήσει που θα τρέχουμε τώρα;» ρώτησε ο Άρης βάζοντας τα παπούτσια του.
«Μου είπε ότι πρέπει να γυρίσω σπίτι».
«Μέσα στη βροχή; Είναι δυνατόν;»
«Για να μου λέει να γυρίσω κάτι θα έγινε» είπε η Μελίνα και άνοιξε την πόρτα του σπιτιού.
«Τέλος πάντων θα μου πεις αύριο, πάμε».
Ο Άρης έδωσε στη Μελίνα να κρατάει μια ομπρέλα και ο ίδιος έτρεξε προς το αμάξι φορώντας την κουκούλα από τη ζακέτα του. Παρόλο που είχε γίνει μούσκεμα έδειχνε να μην τον νοιάζει καθόλου.
«Γιατί μου έδωσες την ομπρέλα; Όλη η βροχή είναι πάνω σου και θα κρυώσεις» είπε η Μελίνα μπαίνοντας στο αμάξι.
Δίχως να απαντήσει ο Άρης της έδωσε ένα βιαστικό φιλί και κατέβασε το χειρόφρενο.
Στο δρόμο για το σπίτι της Μελίνας ο θόρυβος από την βροχή και τις αστραπές που φώτιζαν τον συννεφιασμένο κατάμαυρο ουρανό είχε αρχίσει να δυναμώνει. Οι υαλοκαθαριστήρες πήγαιναν πέρα δώθε προσπαθώντας να διώξουν τη δυνατή βροχή που έπεφτε πάνω στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου.
«Αγάπη, μην τρέχεις» είπε η Μελίνα ανήσυχη.
«Δεν τρέχω μωρό μου, με 40 πάω».
Μετά από μερικά λεπτά ο Άρης έβγαλε φλας για να στρίψει στο στενό της Μελίνας.
«Φτάσαμε».
«Σε ευχαριστώ που με έφερες μέσα στη βροχή. Σ' αγαπάω τόσο πολύ» είπε η Μελίνα και του έδωσε ένα όμορφο φιλί στα χείλη.
«Για σένα θα έκανα τα πάντα» είπε κρατώντας το τιμόνι με το ένα χέρι.
Η Μελίνα άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού για να κατέβει. «Να προσέχεις τώρα που θα γυρνάς σπίτι».
«Ναι περίμενε θα έρθω κι εγώ λίγο να χαιρετήσω» είπε ο Άρης και βγήκε από το αμάξι.
Της έδωσε την ομπρέλα και κατευθύνθηκαν μαζί στην είσοδο.
«Χαίρεται» είπαν μόλις μπήκαν στο σπίτι.
«Καλώς τα παιδιά» είπε η μητέρα της Μελίνας.
Ο Άρης έδωσε ευγενικά το χέρι του. «Τι κάνετε;»
«Καλά αγόρι μου εσύ; Η αδερφή σου καλά; Η μαμά;»
«Μια χαρά όλοι».
«Σε ευχαριστώ πολύ που έφερες το κοριτσάκι μας σπίτι και συγγνώμη για την ταλαιπωρία».
«Δεν έγινε τίποτα όλα καλά».
Λίγα μέτρα πιο πέρα καθόταν η Νεφέλη που περίμενε πως και πως τη Μελίνα να επιστρέψει.
«Γεια σου Άρη».
«Γεια σου Νεφέλη» είπε κουνώντας το χέρι του.
«Λοιπόν γιατί θέλατε να γυρίσω άρον άρον;» είπε η Μελίνα και πήγε δίπλα στην φίλη της.
«Θα τα πούμε μετά αυτά. Άρη μου θες να πιεις κάτι;» είπε ευδιάθετη η μητέρα της.
«Όχι ευχαριστώ. Λέω να πηγαίνω γιατί είναι και αργά. Καλό βράδυ» είπε και έκλεισε το μάτι στη Μελίνα.
«Εντάξει καλό σου βράδυ».
Ο Άρης βγαίνοντας από το σπίτι της Μελίνας περπάτησε μερικά μέτρα προς το αμάξι του και αυτό που αντίκρυσε τον άφησε σύξυλο.
«Τι κάνεις εσύ εδώ;» είπε ο Άρης που είχε γίνει ένα με τη βροχή.
«Έτσι με υποδέχεσαι;» είπε η Ναταλία που στεκόταν δίπλα απ'το αμάξι του.
«Συγγνώμη με παρακολουθείς;»
«Σε είχα προηδοποιήσει πως δεν τελειώσαμε ακόμα».
Ο Άρης έμοιαζε οργισμένος. «Εσύ ήσουν πίσω από τα ανώνυμα τηλεφωνήματα και το αρρωστημένο σημείωμα έτσι;»
«Τι νόμιζες; Ότι θα σε αφήσω έτσι απλά να συνεχίσεις τη ζωή σου με αυτήν;» είπε η Ναταλία υψώνοντας τη φωνή της.
«Σήκω και φύγε και μην ξαναπατήσεις το πόδι σου ποτέ εδώ πέρα» είπε κοιτάζοντας γύρω του.
Η Ναταλία τον πλησίασε αρκετά. «Θα το μετανιώσεις που έπαιξες μαζί μου».
«Μακριά από μένα και τη Μελίνα. Το κατάλαβες;»
«Εγώ σε αγάπησα Άρη κι εσύ με κοροϊδεψες. Ήσουν τα πάντα για μένα» του είπε και ήρθε ακόμα πιο κοντά του.
Η Μελίνα άκουσε φωνές και βγήκε να δει τι συμβαίνει. Όταν είδε τη Ναταλία κοντά στον Άρη, τα μάτια της έγιναν κατάμαυρα απ' την οργή της.
«Άρη;» είπε καθώς τους πλησίαζε.
Ο Άρης απομάκρυνε τη Ναταλία από κοντά του. «Μας παρακολούθησε. Αυτή ήταν πίσω από όλα αυτά».
«Πες της τι μου έλεγες προηγουμένως» είπε η Ναταλία θέλοντας να προκαλέσει διχόνοια ανάμεσά τους.
«Πας καλά; Πήγαινε να σε κοιτάξει κάποιος» είπε ο Άρης εξοργισμένος.
«Πρώτον, τι κάνεις εσύ έξω από το σπίτι μου και δεύτερον τι δουλειά έχεις να μιλάς με το αγόρι μου» είπε η Μελίνα δείχνοντας την οργή της.
«Πολλά μου πέσανε. Για ηρέμησε λίγο»  είπε η Ναταλία.
Η Μελίνα ένιωθε το επίπεδό της να χαμηλώνει. «Μαζέψου πριν σε μαζέψουν».
«Άκου φίλη, ο Άρης σου από εδώ προηγουμένως μου έλεγε πόσο του έχω λείψει και ότι θέλει να είμαστε ξανά μαζί. Τυφλή εμπιστοσύνη του έχεις μάλλον».
«Πω τι λέει ρε φίλε» δήλωσε ο Άρης που άρχισε να κοπανάει το κεφάλι του. «Μην την πιστεύεις, θέλει να μας βάλει να τσακωθούμε».
Η Μελίνα ακούγοντας όλα αυτά ήξερε καλά πως έπρεπε να χειριστεί την κατάσταση. Έτσι άρπαξε τον Άρη απ' το χέρι και άφησε τα χείλη τους να μιλήσουν κάνοντας τη Ναταλία να σωπάσει και να φύγει εξοργισμένη.

Χευ!

Τελικά η Ναταλία κρυβόταν πίσω από τα ανώνυμα τηλεφωνήματα

Τι θα γίνει στη συνέχεια άραγε;

Αν σας άρεσε πατήστε ένα αστεράκι και τα λέμε στο επόμενο🤍