Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 15

Η επόμενη μέρα ήρθε γι΄αυτούς με ευχάριστη διάθεση, καθώς ο Άρης είχε ξυπνήσει νωρίς και έπινε τον πρωινό καφέ του στο τραπέζι της κουζίνας διαβάζοντας ένα email που έλαβε για μια αίτηση θέσης εργασίας ζαχαροπλαστικής που είχε στείλει παλαιότερα ο ίδιος. Πρωτού μπει το καλοκαίρι είχε ήδη πάρει το πτυχίο του και ήλπιζε πως τον Οκτώβρη θα έκανε ένα βήμα μπροστά.
«Πρωινός πρωινός σήμερα» είπε η Δανάη μπαίνοντας ευδιάθετη στην κουζίνα φορώντας τη ρόμπα της.
Ο Άρης έκανε μια γκριμάτσα. «καλημέρα και σε σένα».
«Άργησες να γυρίσεις χθες και με πήρε ο ύπνος» είπε και κάθησε στην καρέκλα κάνοντάς την να τρίζει.
«Το ξέρω» είπε ο Άρης χαζεύοντας το κινητό του.
«Τι διαβάζεις εκεί;»
«Μου έστειλαν για την αίτηση που είχα κάνει για τη δουλειά και διαβάζω κάτι ενημερώσεις».
«Θα πας τελικά σε αυτό που έλεγες;»
«Θα δείξει» είπε. «Πρέπει να κάνω μια συνέντευξη πρώτα».
«Μάλιστα»  είπε παίζοντας με την τούφα των μαλλιών της.
Ο Άρης παρέμενε σιωπηλός ώσπου διαισθάνθηκε τα μάτια της αδερφής του να είναι καρφωμένα πάνω του.
«Έλα πες το» είπε και απομάκρυνε το χέρι του από το κινητό.
«Τι να πω;»
«Αυτό που θέλεις να ρωτήσεις».
«Τι έγινε χθες με τη Μελίνα;»
Έκλεισε την οθόνη του κινητού και το άφησε στην άκρη. «Αν εξαιρέσεις ότι είχε φέρει το νέο της αμόρε στο πάρτυ κι εμένα με είδε με τη Ναταλία, ενώ σε όλη τη διάρκεια της νύχτας πηγαίναμε κόντρα ο ένας τον άλλον, στο τέλος όλα καλά» είπε βιαστικά.
«Έλα ρε τα καλύτερα χάνω».
«Ναι, αλλά...» είπε και έμεινε σκεπτικός.
«Αλλά;»
«Υποψιάζομαι ότι δεν είναι ζευγάρι αυτοί οι δύο και ότι η Νεφέλη την καλύπτει επειδή δεν θέλει να την εκθέσει σε μένα».
«Μπορεί να έχεις και δίκιο» του είπε.
«Γι΄αυτό και μετά από το τελευταίο που έγινε μεταξύ μας, κανονίσαμε να βρεθούμε σε λιγότερο από μία ώρα» είπε κοιτάζοντας το ρολόι του.
«Τι έγινε χθες μεταξύ σας;»
Να..στο τέλος όταν έφευγε..»
«Ναι τι;»
«Την φίλησα».
«Ουάου είμαι περήφανη για σένα» είπε και τον σκουντηξε με χαρά. «Και;»
«Της άρεσε» είπε σχηματίζοντας ένα ελαφρύ χαμόγελο στα χείλη του.
«Μμμ»
«Μούξινος. Πάω να ετοιμαστώ και τα λέμε αργότερα» είπε τεντώνοντας το κορμί του.
Η Δανάη άφησε έναν αναστεναγμό.
Η ώρα της συνάντησης είχε φτάσει και η Μελίνα ήταν ήδη στην πόρτα με την τσάντα στο χέρι έτοιμη να φύγει από το σπίτι. Φορούσε ένα ψιλόμεσο μαύρο παντελόνι με μια ζώνη γύρω από τη μέση της και ένα λευκό ανοιχτό μπλουζάκι.
«Εγώ φεύγω» είπε βλέποντας την μητέρα της να κατεβαίνει την σκάλα.
«Να προσέχεις. Με τον Άγγελο θα βγεις;»
«Όχι» είπε χαϊδεύοντας τα μακριά μαλλιά της.
«Χαιρετίσματα στον Άρη».
Η Μελίνα την αγνόησε και βγήκε από το σπίτι της κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.
Όσο και αν έδειχνε ατάραχη, μέσα της ένιωθε την αγωνία να την έχει κυριεύσει. Το δυσάρεστο για εκείνη ήταν πως ο Άρης είχε αναπτύξει σχέση με άλλη κοπέλα, την οποία από την πρώτη τους επεισοδιακή συνάντηση πήρε με κακό μάτι.
Φτάνοντας στο πάρκο που είχαν δώσει ραντεβού, είδε τον Άρη να πηγαινοέρχεται με τα χέρια στις τσέπες και σκυμμένο το κεφάλι.
«Γεια» είπε η Μελίνα που βρισκόταν ακριβώς από πίσω του.
«Ήρθες τελικά» της είπε καθώς την πλησίαζε.
Η Μελίνα τον απέφυγε. «Ήρθα γιατί ήθελες να μιλήσουμε» είπε και κάθησε στο πεζούλι.
Ο Άρης την κοιτούσε επίμονα απ΄την κορφή ως τα νύχια. «Συγγνώμη, δεν μπορώ να αντισταθώ σε μια τόσο όμορφη παρουσία».
«Θα καθήσεις ή θα μείνεις όρθιος;» της είπε και ακούμπησε την τσάντα στο πλάι της.
Ο Άρης κάθησε δίπλα της και έβαλε το χέρι του πάνω στο δικό της. «Μου έλειψες».
Δίχως να τον κοιτάξει, στράφηκε προς το συντριβάνι που βρισκόταν στη μέση της πλατείας χαζεύοντας το νερό που έτρεχε.
«Δε θα μου μιλήσεις;»
«Περιμένω να ακούσω».
«Εντάξει λοιπόν» είπε και έκανε μια μικρή παύση. «Όταν πηγαίναμε σχολείο, εγώ και η Ναταλία ήμασταν πολύ καλοί φίλοι και ήμασταν συνέχεια μαζί καθημερινά. Πάντα την έβλεπα φιλικά. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να την δω διαφορετικά. Κάποια στιγμή χωριστήκαμε, διότι εγώ άλλαξα σχολείο και μετακόμισα χάνοντας κάθε επικοινωνία. Μια μέρα λοιπόν είχα βγει με τη Δανάη και έτυχε να την δω ξανά μετά από τόσα χρόνια. Πίστευα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να ξαναχτίσουμε τη φιλία μας μιας και χαθήκαμε άδικα».
Όση ώρα ο Άρης της εξηγούσε την κατάσταση, η Μελίνα είχε γυρίσει το κεφάλι της προς την άλλη πλευρά και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα που κυλούσαν  από τα μάτια της.
«Ήταν χαζομάρα που δεν στα είπα όλα αυτά. Πίστευα πως θα το πάρεις διαφορετικά και πως με την οξυθυμία σου θα σε έχανα, άλλα όπως πάντα έβγαλες τα δικά σου συμπεράσματα χωρίς να ακούσεις τι έχει να σου πει κάποιος. Φοβόμουν λοιπόν να στο πω από την αρχή και ήθελα να προετοιμαστώ».
«Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται» είπε η Μελίνα σκουπίζοντας τα δάκρυα της.
Ο Άρης με τη ζεστή παλάμη του έφερε το προσωπό της προς την μεριά του και αντίκρυσε τα βουρκωμένα μάτια της. «Ήμουν καθαρός Μελίνα. Ποτέ δεν ένιωσα κάτι για τη Ναταλία. Γιατί νομίζεις ότι σε παρακαλούσα μέρες για να με ακούσεις;».
«Ωραία, πες ότι έγιναν έτσι τα πράγματα και δεν σε άφηνα να μου μιλήσεις. Γιατί σταμάτησες να προσπαθείς και στην πορεία τα έφτιαξες και μαζί της;» είπε.
Ο Άρης ήταν προσηλωμένος στα χείλη της. «Με συγχωρείς, αλλά ο εγωισμός σου με  ανάγκασε να κάνω πράγματα που δεν ήθελα. Άλλωστε εσύ ήσουν αυτή που με έδιωξε εκείνη τη μέρα από το δωματιό σου και όλες τις υπόλοιπες μέρες».
Η Μελίνα έδειχνε μια νευρικότητα. «Δηλαδή ο δεσμός σου με τη Ναταλία είναι ψεύτικος. Για να μου τραβήξεις την προσοχή το έκανες».
«Και για να δω επίσης αν έχεις ακόμα συναισθήματα, γιατί ο εγωισμός σου δυστυχώς δεν με άφηνε να το καταλάβω».
Η Μελίνα προσπαθούσε να κρατήσει την ψυχραιμία της, παρόλα αυτά έμεινε σιωπηλή. «Δεν το περίμενα αυτό από σένα».
«Ούτε εγώ περίμενα να συμπεριφερθείς έτσι και να τα μπλέξεις με τον πρώτο τυχόντα».
«Δύο λάθη σε μία πρόταση» είπε. «Ο Άγγελος δεν είναι ο πρώτος τυχόντας και δεν τα έμπλεξα ποτέ μαζί του. Είναι φίλος της Νεφέλης».
Ο Άρης ένιωθε ανακουφισμένος. «Το φαντάστηκα» είπε. «Ώστε φίλος της εε...;»
«Πλέον και δικός μου, γιατί κάνουμε παρέα».
«Όταν σας είδα μαζί έχασα το χρώμα μου» είπε και την έφερε κοντά του.
«Το κατάλαβα» είπε η Μελίνα δείχνοντας μια υπερηφάνεια.
«Θέλω να ξανα είμαστε μαζί. Δεν μπορώ μακριά σου» είπε και τα χείλη του έγιναν ένα με τα δικά της.
Καθισμένοι στο πεζούλι είχαν αφεθεί ξανά στον έρωτά τους καθώς ο Άρης άγγιζε το απαλό δέρμα του προσώπου της.
Η Μελίνα απολάμβανε αυτή τη στιγμή σαν να ήταν η τελευταία. «Περίμενε» είπε και απομάκρυνε το πρόσωπό της.
«Τι;»
«Δεν μπορώ να το κάνω αυτό αν δεν χωρίσεις με τη Ναταλία» είπε. «Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να έρχομαι δεύτερη».
«Θα το έκανα έτσι κι αλλιώς. Δεν υπάρχει λόγος να είμαι μαζί της. Μαζί σου είμαι ερωτευμένος».
«Κι εγώ το ίδιο» του έιπε και του έσκασε ένα χαμόγελο.
«Πόσο μ΄αρέσει να σε βλέπω να χαμογελάς. Είτε στις χαρές μου είτε στις λύπες μου, το χαμόγελό σου είναι που με κρατάει όρθιο» της είπε και της χάιδεψε το μάγουλο.
«Ήσουν η πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνούσα και η τελευταία μου πριν...» είπε καθώς την διέκοψε ο ήχος κλήσης από το κινητό του Άρη προκαλώντας την οργή της.
«Ναι;» είπε και έκανε νόημα στη Μελίνα να σωπάσει.
«Καλημέρα Άρη μου, τι κάνεις;»
«Έλα Ναταλία, είμαι έξω σε κάτι δουλειές έγινε κάτι;»
Η Μελίνα στράβωσε και άρχισε να πειράζει νευρικά τα νύχια της.
«Όχι έτσι σε πήρα. Να περάσω από το σπίτι σου μετά για αγκαλίτσες;»
«Κοίτα είμαι λίγο κουρασμένος, αλλά αν αλλάξει κάτι θα σου πω» είπε και έριξε μια ματιά στη Μελίνα.
«Όπως θέλεις. Φιλάκια πολλά» του είπε.
«Τα λέμε» απάντησε εκείνος και έκλεισε το τηλέφωνο.
Η Μελίνα έμενε ακίνητη και τον κοιτούσε νευρικά.
«Τι με κοιτάς έτσι; Δε φταίω εγώ» της είπε βάζοντας το χέρι του στη μέση της.
«Δηλαδή μέχρι να χωρίσετε πρέπει να την ανέχομαι;»
«Όχι βέβαια, αφού θα το κάνω απόψε το βράδυ».
«Κρίμα που σ΄αγαπάω τόσο πολύ» είπε και κόλλησε τα χείλη της στα δικά του ζητώντας τον απεγνωσμένα.
Ο έφιάλτης του Άρη που εν τέλη βγήκε αληθινός, φάνηκε να ήταν μια δοκιμασία που έπρεπε να περάσει ο ίδιος ώστε να κατακτήσει και να διεκδικήσει αυτό που ήθελε μέσα από πολλές αναποδιές και χτυπήματα. Το ομορφότερο δώρο που του έχει κάνει η ζωή ως τώρα είναι η Μελίνα και θα κάνει τα πάντα προκειμένου να αποδείξει σε όλους αλλά κυρίως στον εαυτό του πως μπορεί να αντιμετωπίσει πολλούς εφιάλτες. Παρόλο που ο Άγγελος ήταν στο κόλπο είχε αισθήματα για τη Μελίνα, μα ήξερε ότι η καρδιά της ανήκει αλλού. Ήθελε να την βλέπει ευτυχισμένη και όσο και να τον πλήγωνε αυτό το γεγονός δεν θα έκανε τίποτα για να το αλλάξει. Δεν ήθελε να την βγάλει από την ζωή του και έτσι προσπάθησε να την δεχτεί ως μια καλή φίλη. Ωστόσο η Νεφέλη μετά τη χθεσινοβραδινή συγκέντρωση στο σπίτι της κατάλαβε ότι όχι μόνο δεν μπορεί μακριά ο ένας από τον άλλον αλλά διαισθανόταν ότι πολύ σύντομα θα λάβει ευχάριστα νέα γι΄αυτό.
Το ίδιο απόγευμα η Ναταλία ήταν έξω από το σπίτι του Άρη καθισμένη πάνω σε ένα καπό αυτοκινήτου και τον περίμενε να γυρίσει. Άρχισε να φυσάει δυνατά και ο αέρας έκανε τα μακριά ξανθά μαλλιά της να ανεμίζουν. Λίγα μέτρα περαπέρα αντίκρυσε τον Άρη να καταφτάνει με τη Μελίνα και τα μάτια της καρφώθηκαν απευθείας στο χέρι του που έπιανε το δικό της.
«Χάρηκα πολύ που δέχτηκες να έρθεις μαζί μου στο σπίτι» είπε και στάθηκαν ακίνητοι.
«Μου είχε λείψει γι΄αυτό».
«Μόνο αυτό σου έλειψε;» είπε παραπονεμένος.
«Εσύ μου έλειψες πιο πολύ απ΄όλα. Άραγε η αδερφή σου θα με θυμάται;» είπε γελώντας.
Ο Άρης κοίταξε τον καθαρό ουρανό και χωρίς να πει κουβέντα άνοιξε την πόρτα του σπιτιού.
Η Ναταλία βλέποντας όλα αυτά, μια έντονη οργή διαπέρασε στο σώμα της. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ο Άρης της φέρθηκε με αυτόν τον τρόπο και σύντομα θα ζητούσε εξηγήσεις γι΄αυτό. Προς το παρόν όμως θα κατάπινε αυτή την οργή μέχρι να της βγει σε εκδίκηση.
Η Δανάη δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τη χαρά της στο άκουσμα ότι είναι ξανά μαζί και υποδέχτηκε τη Μελίνα με μια θερμή αγκαλιά.
«Ήρεμα, θα μου την πνίξεις» είπε ο Άρης αφήνοντας τα κλειδιά του στον πάγκο της κουζίνας.
Η Μελίνα άρχισε να γελάει. «Δεν πειράζει. Είναι επειδή είχε καιρό να με δει».
«Αχ χαίρομαι τόσο πολύ για εσάς».
«Πρόσεχε μην πάθεις τίποτα απ΄την πολλή χαρά».
«Θα πάρω τον Χρήστο να χαρεί» είπε και έπιασε το κινητό της.
Η Μελίνα και ο Άρης κοιτάχτηκαν στα μάτια. «Εσύ από πού κι ως πού;» ρώτησε ο Άρης.
«Εεε...μιλάμε» είπε διστακτικά.
«Έλα τώρα που μιλάτε μόνο. Λες και δεν έχω καταλάβει».
Η Δανάη απέκτησε μια αμηχανία. «Τι έχεις καταλάβει;»
«Θα σου πω άλλη φορά» είπε και έστρεψε το βλέμμα του στη Μελίνα.
«Αμα θέλεις μπορείς να μιλήσεις σε μένα ιδιαιτέρως» είπε εκείνη.
«Ώπα, τι καινούργιο είναι αυτό τώρα;» πετάχτηκε ο Άρης. «Θα έχουμε και μυστικά;»
Η Μελίνα τον πλησίασε δίνοντάς του ένα απαλό φιλί στα χείλη. «Πρέπει να τα έχουμε κι αυτά».
«Δεν θα μου κάνεις τέτοια γιατί θα έχουμε συνέπειες» της είπε καρφώνοντας τα μάτια του πάνω της.
Εκείνη ανέβηκε στο δωμάτιό του και ο Άρης την ακολούθησε αφήνοντας τη Δανάη ανακουφισμένη.
«Τι χάλι είναι αυτό ψυχή μου; Τι έχεις κάνει εδώ πέρα, έσκαβες;» είπε η Μελίνα αντικρύζοντας το ανάστατο δωμάτιό του.
«Ναι που το κατάλαβες; Έλειπες εσύ και όλα ήταν χάλια» της είπε και της έπιασε τα χέρια.
«Μμ, τότε να μην ξαναλείψω».
«Το καλύτερο που θα μπορούσες να κάνεις» της είπε και την έφερε κοντά του. Οι γλώσσες τους μπλέχτηκαν μεταξύ τους και τα σώματά τους έγιναν ένα. Η Μελίνα τον τράβηξε στο κρεβάτι κι εκείνος χάιδευε κάθε σημείο του κορμιού της καθώς τα χείλη του έφταναν μέχρι το λαιμό της.
Άλλη μια φλόγα άναψε μεταξύ τους καθώς με το που βρίσκονταν, το μυαλό και η καρδιά τους αφοσιώνονταν σε αυτή την μοναδική στιγμή και χάνονταν ο ένας στο άγγιγμα του άλλου. Είχαν διαγράψει από τη μνήμη τους πολλά από το χθες και το μόνο που ήθελαν ήταν να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο που χάσανε.
Η Ναταλία καθόταν έξω από το σπίτι του Άρη και κοιτούσε επίμονα την εξώπορτα περιμένοντας να εμφανιστεί. Είχε αρχίσει να βραδιάζει και όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότερο εξαγριωνόταν.
Εκείνο το βράδυ η Μελίνα πήρε την κολλητή της τηλέφωνο που ήταν έξω για να περάσει να την πάρει μιας και δεν ήθελε να την πηγαινοφέρνει ο Άρης.
«Τι ώρα θα έρθει;» τη ρώτησε έχοντας το κεφάλι της στην αγκαλιά του.
«Όπου να΄ναι» είπε και έστρωσε τα ανακατεμένα μαλλιά της.
«Θα τα πούμε αύριο όμως».
«Θα τα πούμε μόνο αν κάνεις σήμερα αυτό που είπαμε» του είπε και σηκώθηκε όρθια.
Ο Άρης πήρε απ΄το ντουλάπι μια κόκκινη ζακέτα και την τύλιξε γύρω της. «Μην μου κρυώσεις όμως. Άλλη φορά πιο μακρύ μπλουζάκι».
«Αχ είναι τέλεια. Μπορώ να στην πάρω;»
«Αρκεί να μου την προσέχεις γιατί είναι από τις αγαπημένες μου».
«Θα στην προσέχω επειδή είναι δική σου» του είπε και του χάρισε ένα φιλί.
Οι δύο τους κατέβηκαν στην είσοδο και την συνόδεψε μέχρι την εξώπορτα δίχως να παρατηρήσουν τη Ναταλία που είχε βγάλει αφρούς από την οργή της. Είδαν τη Νεφέλη μέσα σε ένα σταματημένο τζιπ να κάθεται στη θέση του οδηγού και ο Άρης έμεινε άναυδος.
«Ώπα. Τι τζιπάρα είναι αυτή ρε;» είπε.
«Δικιά της είναι».
«Να μας τη δανείσει καμιά μέρα πες της. Εδώ θα είμαστε».
Η Μελίνα γέλασε και στη συνέχεια τον αποχαιρέτησε με μια σφιχτή αγκαλιά και μερικά επαναλαμβανόμενα φιλιά. Φεύγοντας, ο Άρης πήγε να μπει στο σπίτι του αλλά τον πρόλαβε η Ναταλία.
«Γεια».
«Ναταλία τι κάνεις εδώ;»
«Δε θα μου πεις να περάσω;» είπε θυμωμένα.
Ο Άρης κοίταξε γύρω του. «Βασικά καλά που είσαι εδώ, γιατί ήθελα να σου πω κάτι».
«Ακούω».
«Συγγνώμη που στο λέω αυτό αλλά θέλω να τελειώσει εδώ η σχέση μας. Αγαπώ ακόμα τη Μελίνα και θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου».
«Ώστε ήταν όλα ψέμα».
Ο Άρης έδειχνε μετανιωμένος. «Προσπάθησα να την ξεπεράσω αλλά δεν μπόρεσα. Συγγνώμη, σε βλέπω μόνο φιλικά. Αν θες σε παρακαλώ δέξου το για να προχωρήσουμε παρακάτω».
Η Ναταλία είχε αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία της. «Αυτό δεν θα μείνει έτσι. Θα το πληρώσεις πολύ ακριβά που έπαιξες μαζί μου. Κάποτε θα το βρεις μπροστά σου. Στο υπόσχομαι» του είπε φέρνοντας το δάχτυλό της μπροστά του.
Πριν προλάβει ο Άρης να της εξηγήσει, είχε γίνει καπνός. Πλέον ήταν αποφασισμένη να καταστρέψει τη ζωή του με κάθε τρόπο και αυτό η ίδια πίστευε πως θα το πετύχαινε.
«Έλα, εγώ είμαι» είπε έχοντας το κινητό στο αυτί της. «Χρειάζομαι τη βοήθειά σου».

Γεια σας μαναρακια μου🤗

Τα βρήκαν τελικά ε;

Τώρα που τελείωσε η υποτιθέμενη σχέση του Άρη και της Ναταλίας τι σκοπεύει να κάνει η ίδια;

Ήταν ειλικρινής μαζί της και δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να την πληγώσει, αλλά η καρδιά του ανήκει αλλού και ξέρουμε όλοι γιατί το έκανε.

Αν σας άρεσε πατήστε ένα αστεράκι και τα λέμε στο επόμενο 🤍