MAHAL KITA KATHRYN BERNARDO (BOOK 2) |FINISHED|

Chapter 46

Kathryn's POV.

Minulat ko yung mata ko ng dahan-dahan.

Nasan ako? Di ko naman kwarto to.

Tumayo ako at naghimalos, tapos lumabas ako ng kwarto. Nasan ako? Ito na ba yung sinasabi ni Jon na Cavite? I think wala kami sa Cavite.

So, asan na yung lalakeng yon?

"Kathryn! Gising ka na pala" napalingon ako. "Jon"

"The breakfast is ready!" Nilapitan ko siya. "Asan tayo?"

Ngumiti siya at nilagay yung pagkain sa mesa. Tapos nilapitan niya ako. Napa atras naman agad ako.

"Whoa, chill! Haha"

Sinamaan ko siya ng tingin. "Saan nga tayo? Bat ayaw mong sabihin?!"

napakamot siya sa ulo niya.

"Nasa...." nasa ano? Bat ba ang tagal niyang sabihin?

"Jon" Seryoso na yung boses ko. Magsasalita na sana siya ng tumunog yung phone niya. Tapos lumayo siya saakin. I took a deep sigh.

Feeling ko, may masamang mangyayari eh. Ayaw ko yung ganito. Feeling ko, may mangyayaring hindi maganda. Ano naman kaya yon?

Jana's POV.

Alam niyo ba? Na, andito lang ako buong araw. Buong linggo, kasi inaalagaan ko si Kuya Daniel, habang wala sina kuya William dito.

Binabayaran ko naman yung mga bantay ni kuya eh. Medyo okay na yung pakiramdam niya, tingin ko? Pero di ko gusto yung gagawin nina kuya William mamaya.

May binabalak silang masama kay Kuya Daniel.

Dinig na dinig ko yung usapan nila ni kuya Jon sa phone. Halata naman kasi eh.

"Jon? Oh? Ha? Andito nga eh! HAHA! Kawawa nga talaga! Grabe! Di na siya makilala, si Jana?"

Bat ko narinig pangalan ko? Anong meron? Lumapit pa ako ng onti para madinig ko ang pinag-uusapan nilang dalawa.

"Eh, lagi niyang pinupuntahan si Daniel eh! Pero, wag kang mag-alala mawawala na din yon dito sa mundo"OMG! Ano ba to si kuya William? Tsk-

napatakip ako ng bibig ng marinig ko yung huli niyang sinabi.