MAHAL KITA KATHRYN BERNARDO (BOOK 2) |FINISHED|

Chapter 34

=======

Kathryn’s POV:

Paggising ko, ang saya lang agad ng umaga ko. Si Daniel kasi yung una kong nakita eh.

Tulog pa siya. Ang gwapo niya pag tulog. Haha, masaya ako sa nangyare kagabi.

Hindi ko yun pinagsisihan.

I trace his face using my index finger.

Ang gwapo talaga ng asawa ko.

Mula sa kilay, mata, cheeks niya, ilong, at yung lips niya. Nakaka adik swear. 

“Sorry Daniel, iiwan ko ulit kayo” I utter before I kissed him in his lips. Then after nun, akala ko magigising siya, hindi pala. Kaya I grab the chance to stand up and nagbihis na ako. Sa tagaytay nalang ako maliligo.

Iiwan ko na naman sila. Sobrang nasasaktan ako.

After kong magbihis, hinalikan ang noo ng mga anak ko.

“Xinon, sorry ah? Aalis ulit si mommy. Babalik din ako. I love you Xinon, please take care of your sister”

Alam kong ampanget pag hindi ako nagpaaalam, pero sa tingin niyo pag nagpaalam ba ako, papayagan ako ni Daniel? Ni Xinon? Hindi diba? Kaya mas mabuti nang hindi na ako magpaalam.

Paglabas ko ng kwarto, nakita ko agad si yaya.

I smiled at her. “Uhm, yaya pag tinanong ni Daniel kung nasan ako pakisabi lumabas lang ako ha? Tapos pag si Xinon naman ang nagtanong pakisabi may binili lang ako.”

 

 

“Eh ma’am Kathryn, saan po ba kayo pupunta?”

 

 

“You don’t need to know. Please yaya?”

 

 

“Okay po ma’am”

I said thank you to her then lumabas na ako.

Paglabas ko, nakita ko agad si Jon sa labas ng bahay namin.

Sinundo niya talaga ako.

“You enjoyed yesterday?”

 

 

I nodded. “Halika na, bumalik na tayo. Ayokong magising sila. Ayokong makita nila akong umalis”

He smiled and nodded. Pumasok na ako agad sa shotgun seat at sumunod din siya.

I took a deep sigh and pinikit ko ang mga mata ko.
“Gisingin mo nalang ako pag nakarating na tayo”

I felt his lips on my forehead kaya napadilat ako ng mata. “Sleep well” he said. I nodded and pinikit ulit yung mga mata ko.

Sorry for leaving you again Daniel.

Daniel’s POV:

 Pag mulat ko ng mata ko, nagulat ako ng wala na akong katabi.

WALA NA YUNG ASAWA KO.

WALA NG KATHRYN.

I took a deep sigh.

“Iniwan mo na naman kami.” Sabi ko sa sarili ko.

Ngumiti ng mapakla.

Hindi man lang siya nagpaalam.

Bumangon na ako at hinalikan sa noo ang mga anak ko.