- Mmm.... - Kamila poczuła pocałunki na twarzy. - Cóż za miła pobudka...
- Prawda... - Basia usiadła okrakiem na swojej kobiecie i podciągnęła jej koszulkę do góry.
- Ona jest coraz większa... - Spojrzała na śpiącą na pleckach córkę. - Coraz mniej komfortowo czuję się podczas seksu.
Basia podniosła głowę do góry i spojrzała na Kamilę. - Przesadzasz. - Wróciła do całowania jej umięśnionego brzucha. Schodziła pocałunkami coraz niżej. - Może odbierz. - Powiedziała, gdy usłyszała kolejny raz wibracje. - Dzwoni trzeci raz.
- Tak?
Blondynka podniosła się do góry.
- Tak. Obudził mnie. Odbierz.
- O Jezu... Zwariowała. - Skomentowała, gdy zobaczyła kto dzwoni. - Wiesz, która jest godzina?...
A gdzie mam być o tej godzinie.... Za ile?....Dobrze....
- I?
- Sabina zaraz przyjedzie...
- Co? Jest siódma rano, w dodatku niedziela.
- Pilnie musi mi coś powiedzieć. Oczywiście nie przyjedzie sama. - Obróciła się i położyła na Basi.
- Mogłam wybudować większy dom. Odkąd zamieszkały razem, zdecydowanie za dużo czasu tutaj spędzają. Pomijam oczywiście twoje spotkania z Dagmarą, które mi się nie podobają.
- Przesadzasz...
- Nie. Po to wybudowałem dom w takim miejscu, żebyśmy miały spokój a nie ciągle gości. Chyba tylko Gosia mnie rozumie....
Basia rozchyliła nogi i wysunęła biodra do przodu. - Wisisz mi seks. Długi, z moją ulubioną zabawką.
- A ja myślałam, że to... - Pomachała swoją ręką. - Jest twoja ulubiona zabawka.
- Tak, właśnie na palcach tej ręki mogę policzyć, ile razy się na prawdę kochałyśmy a nie, szybkie numerki i do spania albo dziecko.
- Ale co ja mam poradzić? Powiedz, a to zrobię.
- Nic nie możesz....przecież wiem. - Pociągnęła Kamilę do namiętnego pocałunku. - Idź się ubierz, bo zaraz będziesz mieć gościa.
- Gości... - Mruknęła w szyję blondynki.
- Oh no tak... Zejdę, jak Alicja się obudzi i ją nakarmię.
- Dobrze....w takim razie zrobię śniadanie. - Kamila ubrała się i zeszła na dół. Gdy tylko włączyła ekspres, usłyszała pukanie do drzwi.
- Mam nadzieję, że to sprawa życia, lub śmierci bo przerwałaś mi....
- Bzykniesz ją kiedy indziej. - Przerwała jej Sabina, co wywołało uśmiech na twarzy Dagmary. Oczywiście nie omieszkała tego skomentować.
- Ja jestem wolna, jeśli trzeba. - Uśmiechnęła się szeroko.
Kamila przewróciła oczami. - Nie podołasz moja droga. - Kawy? Chcecie śniadanie? Zaczynam robić.
- Ja nie podołam? - przyjaciółka podeszła bliżej. - Możemy się przekonać.
Sabina podeszła i chwyciła ją za rękę. - Siadaj. Nie czas na głupie żarty.
Kamila zaśmiała się i tylko szepnęła.
- Pogadamy po porodzie naturalnym.
Trzeciego dziecka oczywiście! - Dodała gdy Dagmara już grzecznie siedziała.
- Zamieniam się w słuch. - Podała im kawę i zabrała się za smażenie przygotowywanie naleśników, które wczoraj obiecywała chłopakom.
Sabina miała zacząć mówić, gdy po schodach zeszła Basia z dzieckiem.
Oczywiście od razu ruszyła do nich Dagmara i odebrała dziecko ku zaskoczeniu reszty kobiet.
Kamila podeszła do Sabiny i szepnęła jej na ucho. - Ty ją wysłałaś na jakieś elektrowstrząsy, czy ją po prostu popierdoliło?
- Nie wiem. Zachowuje się tak od pewnego czasu. Dobrze, że jesteś w domu, bo pewnie spędzałaby tu całe dnie.
- Nie dużo wam do tego brakuje... - Skomentowała.
- Spadaj! - Usiadła przy wyspie kuchennej aby być bliżej Kamili. - Słuchaj mnie w końcu! Byłam w piątek na drinku z dziewczynami z firmy. - Zaczęła swoją historię Sabina. - Jedna lalunia z księgowości się napiła i zaczęła chwalić, jak to bzyka się z tym prawnikiem prezesa.
- Danielem?
- Chyba takie imię padło. W każdym razie, podobno prezes zrobił trzy testamenty a ten koleś przedstawił ten pierwszy. Sprzed kilku lat, gdy jeszcze syn z nimi rozmawiał.
Kamila oparła się o blat i spojrzała na kobiety. Wzruszyła ramionami. - Po co ty mi to mówisz?
Sabina zerwała się z krzesła i podeszła do kobiety. - Jak po co? Ty nie masz zamiaru coś z tym zrobić?
- Ja? Dlaczego ja?
- Przecież oni złamali prawo!
- To zgłoś to na policję.
Sabina odwróciła się w stronę Basi.
- Powiedz jej coś, bo ja nie wytrzymam!
- Ale co? - Basia rozłożyła ręce.
- Zadzwoń na policję i zgłoś sfałszowane testamentu czy coś, nie wiem....
- Trzeba znaleźć najnowszy testament. - Oznajmiła Sabina i chwyciła telefon do ręki.
Na jej słowa Dagmara z Kamilą wybuchły śmiechem.
- Kochanie, chcesz bawić się w detektywa, czy od razu ich porwać i grozić obcięciem genitaliów.
- Jeśli mi pomożesz, to wybieram drugą opcję. - Powiedziała poważnym tonem.
- Sabina... - zaczęła Kamila. - To tak nie działa. Poza tym, mnie już to nie interesuje.
- Na prawdę? Nie interesuje cię, co dzieje się z żoną prezesa? Gdzie jest, dlaczego się nie odzywa? Kamila, przecież to jest przekręt!
- Pomyślę... - odwróciła się do blatu.
- Na razie muszę usmażyć naleśniki.
