Bugün cumartesiydi.
Tembellikkkkk.
Ah hayır bugün tembellik olmaz AVM arıyorum ve sanırım haritamda beni yanlış yönlendirdi.
Çünkü ' gizli sokak'diye bi yere gelmiştim.
Şimdi siz diyosunuzdur harita ne iş.
Bugün arabama binmedim. Yürüyerek gittiğim yerlerde genelde harita kullanırım.
İç Ses :
Bi yere yürüyerek gitmeyi öğren de harita kullanma.
Devreler attı herhalde niye bana laf yetiştiriyon.
Mal. Kendi iç sesime mal diyorum işte ben böyle bir insanım.
Gizli sokağın önü kapalıydı. İçeri girdim.
Niye girdiysem. Böyle bi yerde AVM olur mu? İçeri girdiğim an önümde iki adam belirdi. Bana doğru yürümeye başladılar. İşte şimdi * * * u yedim. Adamlar bana doğru yaklaşıyorlardı. Hemen kapıdaki adamı ittirdim. Zaten sarhoştu o yüzden bana gücü yetmezdi.
Dışarıda iki adam daha vardı ve onlar da bana doğru yürümeye başladılar.
İşte şimdi * * * tım. Yani demin * * * u yiyince şimdi de * * * ılır.
Çok iğrenç kendim bile iğrendim.
Ooooo yüzden susuyorum.
Şimdi gelelim bugünün konusuna burdan nasıl canlı çıkıcam.
Şuan kendimi the walking dead de hissediyorum. Ne yapayım hepsi zombi görünümlü.
Bunları düşünürken gözlerim kapalıydı. O anki seslerle gözlerimi açtım.
Karşımdaki adamlar yere yığılmıştı ve onların yerinde de alayla bakan bir adet Ukala vardı.
İç Ses :
E bu çocuk taş bundan iki adeti nah bulursun. Sulu sulu öp doyamassın tadına.
İç sesim harbi maldı. Ne sulu sulu öp ya.
"Bi kere o lıkır lıkır iç tamamm mıııı?"
"Tamamm" dedi alayla. Sesli düşünmüştüm.
Evet arkadaşlar bu hayatta Kerem'e de rezil olmak varmış.
Bunu da gördük ya. Allah kimseye Kerem'e rezil olmayı nasip etmesin.
