It's All Just A Dream (Voltooid)

6

P.O.V. Luke

Zou ze al wakker zijn? Ze is al een tijdje aan het slapen... Ik ga de trap op naar mijn kamer. Dan doe ik de deur van de kamer open en kijk recht naar Olivia. Ze kijkt verbaasd, geschrokken, een beetje van alles eigenlijk. "Wat heb je met me gedaan?!" Roept ze inneens tegen me. Weet ze het niet meer? Nu doe ik nou eens iets goed en herinnerd ze het zich niet meer. Ik wil zo graag dat onze ruzie voorbij is! Maar dat zal toch nog even duren...

"Je-" "WAAROM HEB IK JE KLEREN AAN?!" Onderbreekt ze me. Ze denkt waarschijnlijk iets helemaal anders... Iets slechts over me. Waarom? Is dat allemaal voor wat er 2 jaar geleden gebeurd was? Ik dacht dat ze niet meer boos zou zijn. Oke, ik weet dat ik te ver ging. Maar dat was om haar eigen best wil! Ik dacht dat we elkaar niet meer zouden zien. Als we dan nog beste vrienden waren, gingen we elkaar veel te veel missen, dat weet ik nu al! Of ik ging haar ten minste hard missen... Ik heb haar ook enorm gemist maar ik wou haar beschermen tegen de paperazzi... Wat ik had gezegd, was een grote fout en die kan ik spijtig genoeg niet rechtzetten. Hoe moet ik Olivia nu overtuigen? Ik word uit mijn gedachten gehaald doordat ik een klap op mijn kaak voel. Ik zie dat Olivia mijn kamer uitstapt. Heeft ze me nu zo net geslagen op mijn wang? Doet wel pijn! Ik wrijf erover met mijn hand en ga naar Ashton zijn kamer.

"Wat is er gebeurt?" Vraagt Freya. Freya zit op het bed naast Ashton, ze waren vast druk in gesprek. "Ohwja, dat, Olivia sloeg me net op mijn wang, ze is vreselijk in de war en ze denkt volgens mij dat ik foute dingen met haar heb gedaan maar ik zweer het je ik heb haar met geen vinger aangeraakt..." "Ik ga even met haar praten." Mompelt Freya en verdwijnt uit de kamer. Zou ze weten waarom Olivia zo deed? Ik ga naast Ashton zitten. "Ik heb echt een probleem." Zegt Ashton zacht en kijkt naar zijn voeten. "Wat is er dan?" Hij kijkt me even kort aan. "Nee, laat maar." "Kom op Ashie, je kan me alles vertellen!!" Zeg ik en geef hem een por in zijn zij. Even giechelt hij."Beloof je het aan niemand te vertellen?" Vraagt hij onzeker. "Je kent me nu toch al langer Ash, ik vertel nooit geheimen door!!" "Ja dat weet ik Lukey" hij giechelt even en kijkt dan weer naar zijn voeten. "Dus... Wat is er?" "Ik denk, ik denk dat ik verliefd ben." Even kijk ik hem met grote ogen aan. "Dat is geweldig! Op wie?" Ik kijk hem met een grote glimlach aan.

<>

"Ik ga wat eten" zeg ik tegen Michael en ga de trap af naar beneden. Wanneer ik in de keuken kom zie ik Olivia tegen een aanrecht leunen. Ze lijkt diep in gedachten te zijn want ze staart heel de tijd naar dezelfde plek. Ik pak een bord en een mes en leg ze op het aanrecht een beetje verder van Olivia. Daarna pak ik brood en beleg en leg dat naast mijn bord. Ik pak een sneetje brood en doe er kaas op. Olivia lijkt te schrikken en kijkt dan naar mij. Zou ze nu al weten van wat er gisteren gebeurt was? "Dankje" mompelt ze en kijkt weg, naar buiten. "Waarvoor?" Vraag ik met een glimlach om haar te plagen, ik weet dat het over gisteren gaat. "Dat weet je best. Freya heeft het me vertelt" zegt ze bot terug. Zij vind het vast niet zo leuk als ik. "Nee, ik heb echt geen idee waarover je praat." Als blikken elkaar konden doden, was ik nu dood. Ze gaat naar buiten met dezelfde blik. Ik eet mijn boterham verder op en ruim alles dan weer op. Ik kijk door het raam naar buiten, het is echt mooi weer!

"ASHTON?!" "JAAAAAAA" ik hoor hem de trap af komen en niet veel later staat hij ook in de keuken. "Gaan we zwemmen?" vraag ik smekend. Hij zucht. "Oke, omdat jij het bent" "Ashton, ik weet best dat je zoiezo wou zwemmen." Zeg ik lachend en hij begint ook te lachen. "Ja, das waar. Maar, kom we gaan ons omkleden!" Ik volg Ashton lachend naar boven.

P.O.V. Olivia

Ik lig in het gras lekker te zonnen hopend dat ik nog een kleurtje krijg voor ik naar huis ga. Anders blijf ik gewoon hier! Wanneer ik stemmen hoor kijk ik op. Het zijn Ashton en Luke, ze gaan denk ik zwemmen want ze hebben hun zwembroek aan. Oh god, Luke heeft echt een sixpack. Ik bijt op mijn lip en kijk hem nog even onopvallend na hoe hij in het water springt. Oke Olivia wat doe je nu weer?! Luke is maar gewoon een jongen! Ik ga op m'n zij liggen zodat ik Freya aan kan kijken. Ze kijkt me lachend aan. "Wat?" Ik haal een wenkbrouw op. "Je ziet hem wel zitten hé" ze probeert niet te lachen, dat zie ik aan haar. "Wie bedoel je? Luke? Nooit van mijn leven!" "En dat moet ik geloven?" Zegt ze grinnikend. "Ja" "Nou, dan ben ik zwanger van een appel" ze gaat weer liggen en sluit haar ogen. Ik zucht en doe hetzelfde. Ik zie Luke helemaal niet zitten! Hoe komt ze er bij?! Ik kijk weer op en kijk wat rond. Ik snap nu eens echt niet dat ze denkt dat ik Luke zie zitten. Hij heeft me echt gekwetst! Waarom zou ik dan net voor hem moeten kiezen? Oke, hij heeft me geholpen terug naar hier te komen, maar ik zou zoiezo de weg zelf wel terug kunnen vinden! Inneens merk ik dat ik al heel de tijd naar Luke aan het staren ben... Hopelijk heeft hij mij niet gezien... Ik ga snel weer liggen en sluit mijn ogen in de hoop dat niemand het gezien had.

"Ik zag je wel hoor" hoe doet ze dat?! Stalkt Freya mij ofzo?! "Wat euhm.. Bedoel je?" Zeg ik zenuwachtig. Ik kan niet liegen, dan word ik zenuwachtig, rood of moet ik lachen. "Je keek wel 10 minuten naar Luke" zegt ze lachend. "Dat is niet waar, ik staarde zonder dat ik het door had. Ik was diep in gedachten." "Ja, tuurlijk." Ze begint te grinniken en gaat weer liggen."stalker" mompel ik en Freya schiet in de lach. "Ik, een stalker?!" Vraagt ze luid en begint weer te lachen. Ik ga rechtop zitten en Freya ook."jaaaaaa, jij let heeeeeeeel de tijd op mij. STALKER" we beginnen nog harder te lachen. "Wat valt er te lachen?'' Vraagt Ashton aan ons en komt bij ons staan. "Niets." Mompelt Freya. Ik ga weer liggen en sluit mijn ogen in de hoop dat ik m'n lach kan in houden. Ik open 1 oog en zie Freya gebaren naar Ashton maken dat hij weg moet, aangezien ik nog steeds boos ben. Ik hoor hem zuchten. Niet veel later hoor ik voetstappen. Langzaamaan sterven ze weg. Dan kijkt Freya naar mij. "En ik ben een stalker?" Vraagt ze en we schieten weer in de lach."ik was gewoon nieuwsgierig, het was zo stil." "Nou, dan was ik ook nieuwsgierig." Ze slaat haar armen over elkaar. "Wat jij wilt." Zeg ik lachend en ga weer liggen.

<>

"Mam?" "Ja" "Wat gaan we eten?" Vraag ik. "We gaan vandaag barbecueën." Ik zucht, moet ik aan tafel zitten met al die jongens... Dat word gezellig... "Olivia, dek jij de tafel?" "Is goed." mompel ik. "Ik zal wel helpen." Zegt Luke. Ik zucht, verwacht hij nu echt dat ik het goed ga maken of tegen hem ga praten? Dat is verkeerd gedacht! Ik laat hem wel helpen, dan heb ik minder werk. Ik pak de borden en leg ze allemaal op de houten tafel die buiten staat op het terras. Luke doet het bestek en ik leg de potten met groenten erin erbij. Wat nog? Ketchup! Ik pak de tube ketchup en ondertussen doet Luke de bekers en zet hij een fles water op tafel. Dat ging snel. Nu snel naar Freya! Die ligt nog te zonnen in het gras... De zon schijnt hier toch lang dus waarom niet? Ik ga weer naast haar op mijn handdoek liggen. Slaapt ze? "Freya" ze opent haar ogen. Ze sliep dus niet..."Ja?" "Euhm.. Nee, niks laat maar." Zeg ik. Ze begint te lachen. "Ook altijd hetzelfde met jou hé." Ik ga in kleermakerszit zitten en Freya volgt mijn voorbeeld. "Hoe bedoel je?" Vraag ik grinnikend. Mijn oog valt op een blauwe plek op haar schouders. Wat heeft ze gedaan? Ik kijk haar beter aan. Ze heeft er ook op haar rug en benen. Wat heeft zij gedaan? "Gewoon, dat doe je vaak." Zegt ze lachend. "Freya?" Ze kijkt me glimlachend aan."Hoe komen al die blauwe plekken daar?" Haar glimlach verdwijnt. "Gewoon, gevallen met de fiets." Zegt ze zacht. "Dat kan niet, zoveel blauwe plekken door te vallen met de fiets?" Ze bijt op haar lip. Ze moet iets voor me verbergen. "Freya?" Ik klink bezorgd, en dat ben ik ook. Ze rent huilend weg. "FREYA!!" Roep ik haar nog na, maar ze draait zich niet om. Ze blijft door lopen en na een tijdje is ze binnen verdwenen. Wat was dat toch? Misschien wil ze er gewoon niet over praten. Maar stiekem wil ik het wel weten. Ze verbergt nooit iets?! Dit moet wel erg zijn geweest dan... Misschien moet ik me beter eerst verontschuldigen. Ik heb haar laten huilen, dus dat zal ik straks dan gaan doen.

Ik sta op en ga naar binnen. Waar zou ze zitten? Waarschijnlijk in de slaapkamer. Ik ga de trap op naar de slaapkamer. Ik hoor al gesnik van de trap. De deur staat op een kier. Ik duw de deur voorzichtig open en snap er niks meer van. Ashton zit aan de rand van het bed Freya rustig te maken. Zullen ze dan toch vrienden zijn? Of probeert Ashton het zo goed te maken? Freya had nog gezegd dat we ze samen zouden negeren. Is er iets gebeurt toen ik weg was gelopen ofso? "Ashton?" hij kijkt op. "Wat doe je hier?" "Freya troosten" zegt hij stil. Zou hij wel weten wat er met haar is? ''Freya? Ik snap het niet meer. Zijn jij en Ashton dan toch vrienden? Of... Ik snap het echt niet meer.'' Ik leun tegen de deur aan en kijk naar beneden. "Ashton en ik, we-we zijn vrienden" krijgt ze eruit. "Maar we gingen ze samen negeren? Samen is ni alleen jij of ik, Freya! Je had het beloofd!" Dit is de eerste keer dat ze tegen me gelogen heeft...

"kijk, Oliv" begint ze. "Ashton heeft toch niks gedaan? Het was Luke. En Luke bedoelde het niet zo Oliv. En oke, ja, dan heb ik gelogen, maar hoor dan toch ook eerst waarom Luke dat gezegd had en waarom de andere geen contact met je hadden! Kijk, ik snap ook jouw kant, oke? Maar ik snap ook de kant van de jongens. Ga toch eens met hem praten, Oliv. Daarna zien we nog wel maar praat alsjeblieft eerst met hem." ik zucht. "Moet dat echt?" ze kijkt me streng aan. "Ugh, ik zal het ooit misschien wel eens doen. Maar ik weet niet wanneer" het laatste mompel ik.