It's All Just A Dream (Voltooid)

7

POV Olivia

"Komen eten!" Hoor ik mn moeder roepen. Ik ga met Freya naar beneden en kies een plaats uit. Over mij zit Freya en daarnaast Luke. Naast mij zit Ashton. Ik en Freya zitten aan de kop van de tafel dus links van mij en rechts van Freya zit niemand. Ik zat liever naast 1 van de ouders dan naast de jongens, maar de ouders vonden het zo nodig om de ouders bij elkaar te laten zitten en de jongens, ik en Freya zitten aan een andere tafel. Ik pak wat groenten en schep ze op mn bord. Daarna neem ik ook wat vlees en doe het erbij. Achteraf zie ik dat ik best veel gepakt hebt."jij hebt grote honger zeg" zegt Ashton lachend."ik weet het" zeg ik zacht met een glimlach. Ik kijk naar Freya en ze steekt haar duim onopvallend op waardoor ik een glimlach geef. Ik begin te eten en voel Luke's ogen op me branden waardoor ik me na een tijdje ongemakkelijk begin te voelen. Kan hij niet naar zijn eten kijken ofzo? Maar toch niet perse naar mij? Moet ik terug kijken? Ik waag het erop. Ik kijk hem voorzichtig aan en haal één wenkbrouw op. Hij schud zijn hoofd en eet dan verder. Gelukkig, nu kan ik rustig verder eten.

Wanneer ik klaar ben met eten wacht ik op Freya."Oliv, jij eet wel snel eh" zegt ze lachend."hoe bedoel je?" Ik haal mn wenkbrouwen op."je had super veel op je bord liggen, en je bent als 1ste klaar??!! Hoe doe je dat?" We beginnen te lachen."gewoon, je weet wel. Skilz" zeg ik en Freya begint nog harder te lachen. Ik kijk naar rechts en zie dat Ashton naar ons kijkt met een glimlach en een wenkbrouw opgetrokken."wat?" Zeg ik grinnikend."jullie zijn niet de normaalste" zegt hij met een zucht, maar begint uiteindelijk ook te lachen."zwemmen?" Vraagt Freya."nu?" Ik kijk haar raar aan, het is half 9 's avonds ofso."ja, waarom ook niet?" "Oke, is goed." Zeg ik met een glimlach. We gaan samen naar boven."ik ben fier op jou" zegt ze zodra we in onze kamer zijn."wat bedoel je nu weer?" Zeg ik lachend."gewoon, je negeerde Ashton niet, je praatte gewoon met hem." Ik haal mn schouders op."ik heb het aan je beloofd, ik had geen andere keus" "nu heb ik wel even een vraag." Zegt Freya mysterieus."vraag maar raak" we gaan op ons bed zitten."als Luke iets gezegt had aan tafel, zou je dan geantwoord hebben?" Vraagt ze nieuwgierig."ik zou mn middelvinger uitsteken en verder eten" zeg ik voor de grap en we beginnen te lachen."dat is grof" zegt ze lachend."maar nu even serieus" zegt ze en probeert haar lach in te houden."ik weet het niet. Is aankijken, met mn ogen draaien en verder eten goed?" Ze schud haar hoofd."Oliiiiv, maak het nu toch niet zo moeilijk! Maak het gewoon goed!" "Ik zie dan nog wel" zeg ik schouderophalend."hij heeft trouwens wel lang naar je zitten kijken aan tafel." Zegt ze en wiebeld met haar wenkbrouwen."weet ik" zeg ik droog."en heb je geglimacht ofzo??" "Nee, ik keek hem aan en haalde mn wenkbrouw op. Dan schudde hij zijn hoofd en at verder." "Ah" zegt ze droog, precies of ze hoopte op iets meer. Waarschijnlijk hoopt ze gewoon dat het snel goed komt tussen mij en Luke. Maar dan heeft ze het serieus fout. Misschien dat het nog lang gaat duren, of dat het gewoon nooit opgelost word.

Ik wil niet dat Freya verdrietig is, maar ik wil het ook niet goed maken met Luke. Snapt ze het dan echt niet? Hij heeft me laten vallen, in de steek gelaten en is gewoon op tour gegaan. Hij heeft nooit contact met me gehouden, want dat wou hij niet. Ik heb dagenlang mezelf in slaap gehuild, me opgesloten in mn kamer en niet willen eten. Maar toch moet ik het goed maken van haar? Freya heeft me door de tijd nadat Luke weg was heen moeten helpen, ze weet hoe zwaar ik het had. Maar toch moet ik het van haar goed maken. Soms snap ik haar niet. Zoals nu. Ze vind dat ik met hem moet gaan praten, het gaan uit praten. Maar ik ben te koppig om het niet te doen. Freya weet ik koppig ik kan zijn, ik ben niet 1 van de gemakkelijkste. Vroeger wou ik altijd gelijk krijgen. En dat is niet veranderd. Nu wil ik ook gelijk krijgen. Om het feit dat Luke fout was, en niet ik. Als ik fout zou zitten, wat heb ik dan fout gedaan? Oke, Freya heeft niet gezegd dat het mijn schuld was, maar ze wilt dat ik het goed maak. Terwijl Luke fout zat en niet ik. Nu wel ik hem laten inzien dat hij fout zat, en niet ik. Hem laten zien, dat ik niet naar hem moet luisteren, als hij zegt dat ik met hem moet praten. Zoals in de keuken. Hij moet weten, dat ik kies of ik wil praten of niet, of ik naar hem ga luisteren of niet, of ik het goed ga maken met hem of niet... Die beslissingen moet ik zelf maken. En niet Freya, Luke of wie dan ook! Freya dwingt me maar dat ik met hem moet gaan praten. Maar ik moet me afvragen of ik dat wel wil. En wil ik dat? Nee, nu nog niet in ieder geval. Misschien een andere keer, misschien nooit. Ik zie nog wel wat ik doe en OF ik het wel doe. Normaal vraag ik raad aan Freya, maar deze keuze moet ik zelf maken...