Will we meet again (The Lucy universe) (Dutch)

Deel 17

30 augustus 1977

Andrew Stonewell, de succesvolle schrijver van het boek memorias rumpitur slaat de hamer nogmaals raak met zijn tweede boek.

De jonge schrijver Andrew heeft op dit moment twee boeken uitgebracht, maar belooft een groot schrijver te worden.

"Telkens als ik zijn boeken lees wordt ik er emotioneel van. Ik moet altijd zo hard huilen. Zijn schrijfstijl is echt geweldig."

Het tweede boek, optare somnia, volgt onze geliefde hoofdpersonen, Will en Tyler als ze door hun laatste jaren van school gaan en samen een weg vinden in de relatie die ze tot hart nemen.

"Ik had nooit een boek opgepakt met een genre zoals hem, maar nu kan ik niet wachten tot het derde boek uitkomt."

Overal op de wereld heeft Andrew een fanbasis geplaatst met zijn geweldige boeken, en het gerucht gaat dat hij van plan is nog drie boeken te schrijven in de serie.

"Andrews boeken hebben me geholpen mezelf te accepteren zoals ik ben, en ik ben eindelijk uit de kast gekomen bij mijn familie."

Lees nu, memorias rumpitur en optare somnia van de uitzonderlijke schrijver Andrew Stonewell.

Andrew glimlachte en legde de krant neer terwijl hij richting Mina keek die op de bank sprong.

"Andrew Andrew!" Riep ze terwijl hij grinnikte en opkeek. "Wat is er Mina?" Vroeg hij waarna ze glimlachte.

"Kan je me alsjeblieft wegbrengen naar Hogwarts? Al mijn vrienden zijn dan van je en ze willen je ontmoeten!" Zei ze waarna Andrew grinnikte. "Ze hebben met vorig jaar toch al ontmoet?" Vroeg hij waarna Mina zuchtte. "Ja maar toen was je tweede boek nog niet uit!" Zei ze verontwaardigd waarna Andrew zacht grinnikte. "En toen kende ik ze ook nog niet." Zei ze terwijl ze fronste en Andrew haar gelijk gaf.

"Oké, oké." Zei hij terwijl de deurbel ging en hij opkeek naar de deur. "Oh dat is vast Vivi!" Riep Mason terwijl hij richting de deur liep en hij twee minuten later terug binnen kwam lopen met Vivienne, zijn beste vriendin.

Vivienne had lang, blond krullend haar en hazel gekleurde ogen. Ze glimlachte zacht en zwaaide naar Andrew waarna hij hetzelfde deed.

"Oi wanneer gaan we weg? Ik heb zin om je vriendje in elkaar te slaan." Zei Evian terwijl Hazel knipperde en verstoord opkeek. "Pardon? Jij denkt dat je Evan kan verslaan?" Zei ze waarna Castor zuchtte.

"Hoe graag ik zou zeggen dat het makkelijk mogelijk is, Evan is verdomde sterk." Mompelde hij terwijl Evian geërgerd iets mompelde.

"Kom kinders we gaan naar de trein." Zei Bryan terwijl Andrew zacht lachte en opstond samen met Mina. Mason en Evian liepen achter hem aan terwijl Castor zijn koffie snel opdronk en Hazel Castors toverstok in haar haar stopte voordat Castor hem vergat.

"Kom." Zei ze terwijl Castor haar hand vastpakte en ze richting Andrew keek. "We zien jullie daar wel." Zei ze waarna de twee verdwijnselde en Andrew lachend zijn ogen rolde.

Sinds Hazel zeventien is geworden, neemt ze iedere kans om te verdwijnselen met Castor. Andrew vond het best wel amuserend, maar Bryan rolde zijn ogen en zuchtte zacht. "Ooit gaat het fout en dan moet ik ze uit de sloot halen." Zei hij waarna Andrews wangen roze werden van schaamte en hij naar de vloer keek.

"Ik ben er nooit goed in geweest pap. En het was maar een keer dat ik in de sloot belandde!" Zei hij waarna Bryan grinnikte. "Ja en daarna kwam je in het Noorden uur terwijl je in het Zuiden moest zijn." Zei hij waarna Andrew zuchtte en "sorry" mompelde.

"Ach. Zolang je nu maar op het perron beland." Zei hij waarna Andrew knikte en Mina's hand vastpakte. De twee verdwijnselden naar het perron.

Toen ze aankwamen knipperde Andrew even waarna honderden mensen naar hem omkeken en hij verbaasd rondkeek. "Eh.. hallo?" Vroeg hij waarna de mensen allemaal naar hem toe begonnen te rennen en zijn naam begonnen te gillen.

"Oh God. Mina, ik houd van je, geef de rest een kus van me, ik ga weer." Zei hij terwijl hij de muur doorrende en verdwijnselde voordat iemand hem kon opmerken.

Oké, dus nu kon hij nergens meer komen zonder dat mensen hem herkennen.

Wat leuk.

~~

2 februari 1978

"Andrew!" Riep Rose enthousiast terwijl ze over de bank sprong en hem verbaasd aankeek toen ze realiseerde dat Andrew op de bank zat en Bryan degene was die in de keuken stond.

"Oh. Hallo Andrew." Zei ze terwijl ze ongemakkelijk glimlachte en Andrew grinnikte. "Goedemorgen Rose. Wat is er?" Vroeg hij waarna Rose even knipperde en naar Bryan keek in de keuken. "Ze hebben in de buurt een nieuw restaurant geopend en ik wilde je meevragen." Zei ze waarna Andrew zijn wenkbrauw optrok en zacht glimlachte.

"Niet als een date ofzo als je dat niet wilt!" Zei ze gelijk bij het zien van zijn gezicht. "Wat? Oh nee, nee. Ik ga graag mee hoor Rose." Zei hij met een glimlach waarna ze kort knipperde en glimlachte, haar wangen lichtroze.

"Leuk! Zullen we van het weekend gaan dan?" Vroeg ze waarna hij kort knikte en Bryan diep zuchtte terwijl een jampotje ontplofte. "Pap! Dat is al de vierde keer vandaag." Zuchtte Andrew terwijl hij een beetje ongemakkelijk opstond van de bank en naar zijn vader liep.

"Sorry Andie. Maar de nieuwe jampotten die we hebben besteld zijn niet vriendelijk voor warme jam. Maar als we het laten afkoelen voordat we het in de potjes gieten, dan is het te dik om erin te gieten." Zei hij waarna Andrew fronste. "Kan je geen spreuk erover uitspreken? Zodat hij niet kapot kan gaan als hij nog warm is, en als hij dan is afgekoeld kan de spreuk eraf." Zei hij waarna Bryan kort knipperde en hem aankeek.

"Waarom had ik daar niet eerder aan gedacht." Mompelde hij terwijl hij zijn toverstok begon te zoeken en Andrew zacht grinnikte.

"Jongens, ik ga er weer vandoor. Ik zie je van het weekend dan Andrew!" Zei Rose terwijl Andrew zwaaide en ze haarzelf naar buiten hielp.

Een date met Rose.

Percy zou trots op hem zijn dat hij doorging met zijn leven.

~~~
A/N: Oke, luister niet glij aan gaan vallen alsjeblieft.

Dit was wel het hele jaar in Andrews boek btw, dus nu krijgen jullie een aantal hoofdstukken in het percy boek want daar zijn het er meer :)

Maar voor nu zeg ik vaarwel en tot het licht weer schijnen mag op onze geliefde Andrew en Percy :)

1070 woorden