26 augustus 1974
Andrew werd gewekt door een verhuiswagen die langsreed.
Geërgerd liep hij richting zijn raam om te kijken waarom er een verhuiswagen langsreed terwijl er geen huis in de buurt stond. De verhuiswagen leek te stoppen naast Andrews huis en hij liep vragend de trap af.
"Pap, waarom staat er een verhuiswagen naast ons huis?" Vroeg hij aan Bryan die opkeek van zijn krant en zacht glimlachte.
"Oh, heb je het nieuws niet gehoord? Een nieuwe familie komt naast ons wonen. Ze wonen een paar kilometer verderop, maar we zijn buren!" Zei hij waarna de deurbel ging en Andrew zacht zuchtte. "Ik ga wel." Zei hij waarna hij door de keuken naar de hal liep en de voordeur opende.
"Goedemorgen." Er stond een meisje voor de deur met bruine ogen en een soort stoffige kleur rood haar. Ze had sproetjes en een lichte getinte huidskleur met een glimlach op haar gezicht. "Hallo?" Vroeg Andrew terwijl hij gaapte en zwak glimlachte.
"Is het goed als we de verhuisdozen voor jullie huis uitladen en ze meedragen naar ons huis? Blijkbaar is de weg te smal voor de verhuiswagen om op te rijden." Zei ze waarna Andrew fronste. "Eh.. Tuurlijk." Zei hij waarna het meisje glimlachte.
"Dankjewel. Ik ben Rose." Zei het meisje, Rose, waarna Andrew zijn hand uitstak die ze schudde. "Andrew." Zei hij waarna Rose kort fronste. "Jij zat ook op Hogwarts toch? In Ravenclaw geloof ik." Zei ze waarna Andrew zijn wenkbrauw optrok. "Ja.. Ik ben afgestudeerd vorig schooljaar." Zei hij waarna Rose hem verbaasd aankeek.
"Mijn broertje ook! Ik was vorig jaar al klaar met school." Zei ze waarna Andrew kort knikte. "Wie was je broertje ook alweer?" Vroeg hij terwijl hij nog een gaap tegenhield en tegen de deurpost leunde. "Owen? Hij zat in het Quidditch team van Hufflepuff." Zei ze waarna Andrew kort fronste.
"Oh! Dat kleine jongetje met het blonde haar!" Zei hij waarna Rose zacht grinnikte. "Ja die ja." Zei ze zacht lachend waarna Andrew glimlachte.
"Hallo, ik ben Tyler, Andrews vader." Andrew keek achter hem waar zijn vader stond met een kleine glimlach op zijn gezicht. "Oh hallo. Ik ben Rose, jullie toekomstige buurmeisje." Zei ze waarna Tyler glimlachte. "Ik hoorde je vragen of je de dozen kon neerzetten hier net. We kunnen helpen om ze naar jullie huis te brengen." Zei hij waarna Andrew knikte en rosé glimlachte. "Oh dat is heel erg beleefd. Ik denk dat mijn moeder blij zal zijn met de extra hulp." Zei ze terwijl ze glimlachte.
En zo bracht Andrew de komende weken door.
Als hij niet aan het helpen was met het verhuizen van dozen, was hij aan het middageten met Rose of thee aan het drinken met zijn familie. Hij was altijd wel bezig en in de laatste paar weken is hij betere vrienden geworden met Rose en Owen.
Bryan en hij werkten regelmatig samen aan het familiebedrijf wat op volle toeren verkocht, zeker in de zomer. Andrew wist dat de jam recepten van zijn vaders geweldig waren, maar hij kon op de een of andere manier niet begrijpen wat er zo lekker was aan jam. Hij vond het zelf smerig zonder enige reden en iedere keer als hij de jam moest zeven lachte Castor zo hard om zijn prachtige gezichten die hij trok.
"Oh Andie. Je maakt er een gigantisch drama van terwijl het niet eens zo smerig is." Zei hij terwijl hij het werk overnam en Andrew een smerig gezicht trok. "Sorry.. ik doe wel het labelwerk." Zei hij terwijl hij richting de computer liep en een groot aantal labels uitprintte.
JE LEEST
Will we meet again (The Lucy universe) (Dutch)
Fiksi PenggemarIk weet dat je er niet bent. Ik weet dat je weg bent en dat ik je nooit meer zal zien. Maar toch, toch blijft dat kleine stemmetje in mijn hoofd spreken tegen mij. Vind hem. Zoek hem. Vertel hem wat er is gebeurd en kus hem. Maar het stemmetje snap...