Will we meet again (The Lucy universe) (Dutch)

Deel 7

3 mei 1975

"Oké, dus, toen zei ik zo tegen Braxton van gast.."

Hazel en Castor hadden besloten om naar huis te komen in de meivakantie. Ze waren nu met zijn drieën thee aan het drinken op Andrews kamer terwijl Hazel en Castor uitgebreid verhalen vertelde over alles wat er op school gebeurde.

"... je kan toch niet verwachten dat ik al je huiswerk ga maken omdat je me omkoopt?" Eindigde Hazel waarna Andrew grinnikte. "Hij is veel te vol van zichzelf om ooit iets in zijn leven te bereiken." Zei hij waarna Castor instemde. "Oh echt hoor! Zijn broertje ook! Hij is misschien nog wel erger zelfs. Laatst liep ik gewoon rustig naar mijn les, en ik liep per ongeluk tegen Evan aan, en weet je wat hij deed? Hij begon letterlijk te vloeken alsof hij een gare zeiler was. Die hele familie is gestoord ik zweer het je." Zei hij waarna Hazel kort fronste een op haar lip beet.

"Misschien had hij gewoon een slechte dag? Evan is minder erg als zijn broer.." Zei ze zacht waarna Castor haar ongelovig aankeek. "Hazel, hij noemde je vorige week nog een bitch omdat je geen antwoorden voor het huiswerk aan hem gaf." Zei hij waarna Hazel haar mond kort opende om iets te zeggen, maar toen iets beters leek te bedenken en hem weer sloot.

"Hij is soms echt zo een klootzak. Hij is ervan overtuigd dat het leven uit rijkheid en kussen bestaat." Mompelde Castor bitter waarna Hazel een oh ja gezicht trok.

"Oh! Weet je wat er is gebeurd voor kerst! Da then ik helemaal nog niet verteld geloof ik." Riep Hazel enthousiast waarna Castor kort fronste. "Waar heb jij het nou weer over?" Vroeg hij waarna Hazel breed glimlachte. "Lucy Malfoy en James Potter hebben gekust! En het leukste was dat ze elkaar eigenlijk haatten." Zei ze waarna Andrew haar verbaasd aankeek.

"Nee.. serieus? hoe is dat in hemelsnaam nou weer gebeurd?" Vroeg hij waarna Hazel glimlachte. "Blijkbaar heeft Sirius Black, James' beste vriend, hem uitgedaagd om het te doen." Zei ze waarna Andrew haar ongelovig aankeek. "Maar James is, 13 toch? 14? En hoe oud is Lucy?" Vroeg hij waarna Castor hem vragend aankeek. "James is 14, Lucy is 13." Zei hij terwijl Andrew kort fronste.

"Jeetje.. je zou dan maar als kussen met mensen zeg." Mompelde hij waarna Hazel haar wenkbrauwen optrok. "Zeg, dat hij laat was betekent niet dat iedereen laat is." Zei ze waarna hij haar verontwaardigd aankeek en een kussen tegen haar hoofd aangooide.

"Hey!" Riep ze terwijl ze het kussen teruggooide en de drie in een uitgebreid kussengevecht uitbraken.

Toen ze klaar waren met kussens heen en weer gooien door Andrews kamer gingen ze alle drie weer op zijn bed zitten.

"Oké, maar weet je wat het ergste is? Net als je denkt dat de rivaliteit tussen James en Lucy minder wordt, gooit Lucy chocolademelk over hem heen waardoor hij zijn hele boven benen verbrand!" Zei ze waarna Andrew haar met open mond aankeek. "Wat? Dat deed ze toch niet expres of wel?" Vroegtijdig waarna Hazel haar schouders ophaalde. "Geen idee, ik was er niet bij." Zei ze waarna Castor hem aankeek.

"Eerlijk, ik denk dat die twee later samen komen hoor. Ze zijn te vijandig om elkaar niet leuk te vinden." Zei hij waarna Andrew fronste. "Huh? Hoe kunnen mensen elkaar haten maar toch verliefd op elkaar zijn? Castor daar zit geen schrijntje logica achter." Zei hij waarna Castor zijn schouders ophaalde.

"Ik heb geen idee Andie. Maar ik weet dat mijn gevoel dat verteld en mijn gevoel is altijd juist." Zei hij waarna Andrew zacht grinnikte.

"Natuurlijk Cas."

~~

14 juni 1975

Andrews nachtmerries begonnen niet meer gebruikelijk te worden. De basis van een nachtmerrie op een dag werd verbroken door een nachtmerrie die de hele nacht doorliep in verschillende scenario's tot hij wakker werd en niet meer slapen kon.

Vannacht was hij gewekt door een droom over Percy, die in een cafeetje zat met een andere jongen die hij vervolgens kuste. 'Ik houd meer van jou dan ik ooit van Andrew gehouden heb' had hij gezegd tegen de jongen, maar daar stopte de droom niet.

Bijna gelijk daarna bevond Andrew zich in een donkere ruimte die hij later registreerde als een cave. Daar zag hij hoe Percy werd verdronken door wezens die hem onder water trokken en hij keek moedeloos toe terwijl een schaduwachtig figuur iets in het water gooide, achter Percy aan.

Daarna werd hij gewekt en had hij zijn gezicht gewassen waarna hij de rest van de nacht in zijn bed wakker lag.

Castor had hem om half negen in de ochtend wakker gemaakt, en Andrew had gedaan alsof hij aan het slapen was zodat hij niet bezorgd zou worden, maar hij voelde zich de hele dag moe en uitgeput.

Hij viel telkens bijna in slaap als hij aan het werken was, maar hij hield zichzelf wakker en werkte stug door de dag heen. Rose had hem erover gevraagd, maar hij had het weggewuifd als iets niet belangrijks en ze had hem half hartig vertrouwd in zijn standpunt.

Hij was halverwege het avondeten in slaap gevallen op zijn bord, maar snel daarna was hij wakker geworden door nog een nachtmerrie over Percy.

Iedereen aan de tafel keek hem vragend aan en hij knipperde kort waarna Tyler zacht kuchte. "Andrew liefje, ga anders even slapen. We maken je later vanavond wel weer wakker." Zei hij waarna Andrew in stilte knikte.

Maar slapen deed hij niet. Hij lag wakker tot hij sliep voor twee minuten waarna hij weer wakker werd door een nachtmerrie.

Dit zelfde ritueel speelde voor twee dagen die uitgroeide tot een week die uitgroeide tot een maand voordat zijn vaders braken en hem vroegen wat er aan de hand was. Hij vertelde niets, maar zijn vaders wilde dat hij met iemand erover zou praten, dus Andrew accepteerde met een half uur overhalen het aanbod van therapie wat hem zou helpen met zijn nachtmerries.

Hij was bang wat het allemaal mee zou brengen, maar hij hoopte ook dat het zou werken.

~~~
A/N: Ik had dit hoofdstuk blijkbaar ook al klaar geschreven lol.

Nou ja, dan was dit het weer voor dit hoofdstuk.

Tot later vanavond!

1040 woorden