Will we meet again (The Lucy universe) (Dutch)

Deel 18

29 juli 1978

Het was vreemd.

Het was best logisch, maar Andrew had het absoluut niet verwacht.

Andrew had geen idee wat hij moest doen, alle adem leek uit hem geslagen te zijn en hij wist niet meer of hij nog wel een keuze had.

Hij wilde nee schreeuwen.

Nee.

Ik houd van Percy.

Maar uit zijn mond viel een ja, en twee seconden daarna kuste Rose hem.

Het was hun vijfde date. Ze hadden nog nooit seks met elkaar gehad. Ze hadden een paar keer gekust en nu waren ze verloofd.

Rose leek zo blij. Ze had een glimlach op haar gezicht toen de twee bij Andrews huis aankwamen en Andrews vaders hadden gehuild van blijdschap. Mason en Mina hadden Rose met volle overtuiging verteld dat ze in de familie hoorde en zelfs Evian leek blij te zijn met het nieuws.

Maar Castor en Hazel wisten beter.

Hazel voelde aan aan de mood van Andrew dat zijn hart niet achter het besluit stond en Castor was gewoon niet blij dat Rose niet Percy was.

Maar het kwam op hetzelfde uit.

Ze zaten nu met zijn drieën op Andrews kamer tussen de kussens in de hoek van zijn kamer en hij zuchtte zacht waarna Hazel hem aankeek. "Andrew je bent helemaal niet verliefd op haar." Zei ze waarna Andrew op zijn lip beet en zijn hoofd in een kussen verstopte.

"Jawel. Ik kan toch niet voor altijd mijn hart afsluiten behalve voor Percy?" Vroeg hij waarna Hazel knipperde. "Nee... maar je kan ook niet trouwen met iemand die je niet eens leuk vind!" Zei ze waarna hij zacht zuchtte.

"Jawel. Het komt wel goed Hazel. Ik.. ik vind haar wel leuk. En zij vind mij ook heel erg leuk. Ik wil haar hart niet breken." Zei hij waarna Castor met zijn haar begon te spelen en zuchtte.

"Ja want je moet zeker met haar trouwen en dan haar hart breken nadat je hebt belooft het nooit te doen." Zei hij zacht terwijl Andrew zuchtte. "Dan zal ik dat gewoon niet doen." Zei hij waarna Hazel knipperde. "Bij haar blijven tot de dood je scheid?" Vroeg ze waarna hij haar aankeek.

"Dat is wat je belooft als je trouwt, niet?" Vroeg hij waarna ze slikte. "Ja, maar wat nou als Percy ineens terugkomt? Of als je verliefd wordt op iemand anders." Vroeg Castor terwijl Andrew gefrustreerd zuchtte en Castor aankeek.

"Percy komt niet terug. Hij is doorgegaan met zijn eigen leven en ik met de mijne. En buitenom dat, ik houd wel van Rose! Alleen niet zoveel als ik van Percy hield, maar dat ga ik nooit meer vinden." Zei hij waarna Hazel ontevreden fronste en Castor diep zuchtte.

Hij stond op en Andrew fronste kort waarna Castor kort naar Hazel keek. "Doe lekker wat je zelf wilt doen Andrew. Je hebt je keuze toch al gemaakt." Zei hij waarna hij de kamer uitliep en Andrew kort naar Hazel keek.

~~

13 augustus 1978

"Oh Andreww..." Mompelde Mina terwijl Andrew fronste en de hal binnenliep.

Rose glimlachte zacht en zwaaide waarna Mina uit de hal liep en knipoogde naar Andrew.

"Hey, kom binnen dan gaan we naar mijn kamer." Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak die Rose aannam. Ze liepen een beetje ongemakkelijk naar binnen en de trap op, waarna Andrew zijn deur sloot en Rose op zijn bed ging zitten.

"Andrew.." Mompelde ze waarna hij haar aankeek. "Wat is er Rose?" Vroeg hij terwijl hij naast haar op het bed ging zitten en haar handen vastpakte. Ze keek kort naar de deur en staarde terug naar Andrew.

"Weet je zeker dat je wilt trouwen met me?" Vroeg ze waarna Andrews ogen kort groot werden en hij zijn hand over haar wang liet glijden. "Hey, hey, Rose natuurlijk wil ik met je trouwen. Anders had ik nooit geen ja gezegd. Ik hou van je Rose." Zei hij terwijl hij haar dichterbij trok en zijn lippen op de hare drukte.

"Ik hou van je." Ademde hij zacht waarna Rose haar ogen opende en Andrew zacht glimlachte. "Andrew.." Mompelde ze zacht terwijl hij fronste en ze hem voorzichtig wegduwde. "Dat kan je zo wel zeggen, maar wat nou als je oude geliefde terugkomt? Ben je bereid om je hele leven met mij door te brengen, ongeacht wie er op je pad zou komen?" Vroeg ze terwijl ze hem aankeek, tranen in haar ogen schijnend, dreigend om te vallen.

"Rose-" "nee, ik wil geen excuus ik wil een antwoord." Zei ze terwijl hij haar aankeek. De waarheid was duidelijk te lezen op zijn gezicht, maar Rose wilde de woorden van hem horen.

"Zeg het gewoon als het waar is, dan negeren we allebei gewoon dat ik het ooit gevraagd had." Ze keek naar haar eigen handen en begon met de ring te spelen die de twee aan elkaar verbond.  Andrew fronste kort. Hij wist niet wat hij zeggen moest.

Ze had gelijk natuurlijk, hij hield meer van Percy als wie dan ook.

Maar Rose was ook geweldig op haar eigen manier. Rose kon hem altijd laten lachen als hij zich kut voelde, of voor hem zorgen als hij ziek was en andersom. Andrew gaf echt om haar.

En Percy was weg.

Nooit zal Andrew hem nog zien.

Hij had zijn boeken geschreven, zijn verhaal verteld.

Wat wilde jij nog meer?

Dat Percy tenminste een van zijn brieven beantwoord. Dat hij tenminste de moeite doet om er eentje terug te sturen zodat hij weet dat hij tenminste nog leeft.

Maar dat deed hij niet, en voor zoveel als Andrew wist was hij dood.

Dood voor hem tenminste.

"Je weet dat ik van hem houd." Zei hij terwijl hij opkeek en Rose hem een beetje verbijsterd aankeek. "Laat me uitpraten alsjeblieft." Zei hij terwijl hij naar zijn deur keek. Hij wist bijna wel zeker dat Hazel en Castor aan de andere kant van de deur aan het meeluisteren was, maar het boeide hem weinig.

"Maar hij is weg. Hij komt waarschijnlijk nooit meer terug en ik ben bereid om van je te houden en voor je te zorgen. Ik houd van je Rose. En ik had geen ja gezegd als ik niet van je houden kan." Zei hij waarop rose kort knipperde en zuchtte.

"Ik houd ook van jou Andrew." Mompelde ze zacht terwijl Andrew de ruimte tussen de twee sloot en hun lippen die van de ander vonden.

~~~

A/N: Hallo hallo.

Dit was voor nu het eventjes in zowel Andrews als Percy's boek, dus ik ga nu een aantal hoofdstukken in het Lucy boek posten :) dat zijn er eigenlijk best wel veel want het eerstvolgende in beiden boeken is de wedding.

Voor nu was dit het weer

Dus hierbij zeg ik vaarwel en tot morgen of vanavond!

Tot in het Lucy boek.

1130 woorden