Will we meet again (The Lucy universe) (Dutch)

Deel 22

Andrew.

Hai, kan je misschien naar dit adres komen? Ik mis je en ik wil je graag zien.

Percy <3

Andrew was na twee minuten de brief te hebben gelezen weg uit het huis.

Hij had een bus gepakt in de richting van het strand, en was binnen een half uur bij het strand aangekomen. Maar hij realiseerde zich later pas dat het strand verassend groot was, en hij aan de andere kant van het strand moest zijn.

Dus hij moest een half uur wachten op de volgende bus die hem mee zou nemen. Eenmaal op het goede deel van het strand vond hij het huisje en klopte hij op de deur die werd geopend door een jongen met zwarte krullen en ijzige grijs-blauwe ogen.

"Hallo?" Vroeg hij terwijl twee handen zich rond zijn middel vonden en Alyssa's blauwe ogen Andrew aanstaarde. Andrew knipperde kort en realiseerde zich dat het Alexander was.

En dat liet hem afvragen waarom Percy bij Alexander was. "Eh.. hallo." Zei hij terwijl hij een hand door zijn haar haalde en naar de ondergaande zon in de lucht keek. Het was na het avondeten geweest dat hij de brief had gekregen en ondertussen was het al tien uur in de avond.

Er viel een ongemakkelijke stilte onder de drie waarin Alex Andrew bestuderend aanstaarde en Andrew probeerde uit te vinden wie de jongen was die overduidelijk zijn vriendje moest zijn.

"Ohh!" Riep de zwartharige jongen plots terwijl Andrew knipperde en glimlachte. "Jij bent Andrew Stonewell toch? Percy's vriendje." Zijn stem was enthousiaster als zijn ogen waren en Andrew deed een slechte poging tot zijn verbazing te verbergen.

"Wacht, ik haal hem wel even." Zei hij terwijl hij wegliep en Alexander en Andrew alleen achterbleven. "Hallo." Zei Alexander zacht, zijn stem een beetje onzeker.

"Hey Alexander." Zei hij waarna Percy langs Alex naar buiten rende, in Andrews armen en de twee achterover in het zand vielen. Andrew begon te lachen en Percy gaf hem een lange zoen waarna Andrew hem porde.

"Sta eens op, ik heb vanochtend nog gedoucht." Zei hij terwijl Percy met tegenzin opstond. Hij trok Andrew omhoog waarna hij zijn armen rond Andrews middel sloeg en hem dichterbij trok voor nog een kus. "Hey Andie." Zei hij zacht, niet meer dan een centimeter tussen de twee. "Hey." Het woord verliet Andrews mond zo gemakkelijk als een ademhaling, bijna niet hoorbaar.

Andrew had een gevoel in zijn onderbuik dat Percy slecht nieuws zou vertellen, maar voor nu maakte het hem weinig uit want Percy's lichaam was dicht bij de zijne en de warmte die zich tussen de twee jongens bevind was bijna elektrisch.

"Andrew ik ga Parker zoeken." Zei hij terwijl Andrew hem aankeek, een mix van schok en verbazing op zijn gezicht. "Wat? Maar je hebt hem toch nooit kunnen vinden eerder?" Vroeg hij terwijl Percy zwak glimlachte.

"Ik wil het echt allemaal uitleggen aan je, maar voor nu wil ik gewoon samen met je over het strand lopen en zoveel mogelijk tijd met je spenderen." Zei hij terwijl Andrew zacht knikte.

"Ja, nee. Dat is helemaal goed, echt waar. Dan kan je het me vertellen terwijl we een stukje lopen?" Stelde hij voor waarna Percy accepteerde en hij kort naar de twee jongens die stil waren gevallen keek.

"Vertel Lucy dat ik op het strand ben." Zei hij waarna Alex en de jongen allebei knikten en de deur weer achter hun dichttrok.

En zo bracht Andrew de rest van de avond door.

Soms liepen hij en Percy een stukje, soms zaten ze op het natte zand in de buurt van de zee en soms lagen ze samen op het zand, Andrews hoofd op Percy's borstkas terwijl ze naar de sterren staarde.

Andrew waardeerde iedere seconde die hij met Percy kon spenderen.

Hij vertelde dat hij weg zou gaan, maar niet langer als twee maanden weg zou blijven. Misschien zou hij wel weer langer weggaan daarna, maar hij beloofde om dan in ieder geval langs te komen bij Andrew.

Andrew hield van Percy.

En Percy hield van Andrew.

Andrew voelde zich kalm en rustig en hij staarde in stilte naar het sterrenbeeld wat Percy zijn naam had gegeven.

Vrede.

Vrede in een tijdlijn die Andrew had gezworen om de zijne te zijn vanaf een jonge leeftijd.

Een jongen vol dromen die ze nu aan het uitleven was.

~~~
A/N: we moeten van de throwback naar het einde van Percy's boek houden jongens.

Gelukkig eindigt dit boek op een blije toon.

Het hoofdstuk is wel kort, helaas.

Maar ik was eerlijk gezegd niet in de mood om nog een heel nieuw ding te starten voor het laatste hoofdstuk.

Dus ja. Tot morgen!

780 woorden