Καταιγίδα

Ανέτ

- Σέργιε; Τι κάνεις καρδούλα μου;

- Καλά είμαι μανούλα. Γιατί φύγατε έτσι ξαφνικά με τον μπαμπά χωρίς να με χαιρετήσετε;

Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό της Ασημίνας, δυσκολεύοντας την ομιλία της.

- Έπρεπε να φύγουμε αμέσως αγοράκι μου. Μας ενημέρωσαν ότι είναι πολύ επείγον και έπρεπε να πάμε να τελειώσουμε κάτι δουλειές.

- Στην Αθήνα πήγατε πάλι;

- Ναι καρδούλα μου, απάντησε με φανερή δυσκολία.

- Εντάξει μανούλα. Να τελειώσετε γρήγορα όμως τις δουλειές σας, εντάξει;

- Ναι αγοράκι μου. Θα μιλήσουμε αύριο πάλι, ναι; Σ' αγαπάμε πολύ. Να προσέχεις, είπε σε μια προσπάθεια να κλείσει το τηλέφωνο, αφού δεν μπορούσε να συγκρατήσει άλλο πια τα δάκρυα.

- Κι εγώ σας αγαπώ.

Έκλεισε το τηλέφωνο και κάθισε στην καρέκλα δίπλα της. Οι παλμοί της ήταν έντονοι.

- Θα μπορούσα να έχω λίγο νερό;

- Αμέσως. Είστε καλά; Νιώθετε κάποιον πόνο;

- Όχι εντάξει, απλώς ζαλίστηκα λιγάκι.

- Σας είπα, όμως, κυρία Σταμίρη. Δεν ήταν καλή ιδέα να σηκωθείτε κατευθείαν απ' το κρεβάτι. Ούτε μία ημέρα δεν πέρασε.

- Καλά είμαι γιατρέ. Συγκινήθηκα με τον γιο μου στο τηλέφωνο. Αυτό είναι όλο. Μην ανησυχείτε.

- Καλώς, της είπε προσφέροντάς της ένα ποτήρι νερό. Θα σας συμβούλευα, όμως, να μην είστε όλη μέρα στο πόδι. Καλό θα ήταν να ξεκουράζεστε στην κατάστασή σας. Μη με αναγκάσετε να πω στους συγγενείς σας για την εγκυμοσύνη, προκειμένου να σας προσέχουν.

- Όχι όχι γιατρέ, σας παρακαλώ. Σας υπόσχομαι ότι θα προσέχω.

- Το κρεβάτι θα είναι στη διάθεσή σας, αν νιώσετε την ανάγκη να ξαποστάσετε.

- Σας ευχαριστώ πολύ.

- Έχουμε... κανένα νέο, γιατρέ;

- Παρακολουθούμε συνεχώς τα επίπεδα αναπνοής του. Ελπίζουμε να αποδεσμευτεί γρήγορα από τα μηχανήματα. Η κατάσταση είναι στάσιμη, προς το παρόν. Αλλά, όπως σας είπα, ελπίζουμε.

Η Ασημίνα έγνεψε αργά και καταφατικά.

- Σας ευχαριστώ για το τηλεφώνημα, είπε, καθώς σηκωνόταν.

- Αλίμονο. Ό,τι χρειαστείτε θα είμαι στη διάθεσή σας.

- Ευχαριστώ, αποκρίθηκε, βγαίνοντας απ' το γραφείο του γιατρού.