Who Series 1: When Her Heart Melts

Chapter 1

Warning: Sensitive Language

Chapter 1

Jenna POV

"Hoy!, Kinuha mo ba ang pera ko!?" bungad sa akin ni mommy, nasa kwarto ako ngayon dahil pahinga ko ng linggo.

"H-ho?" Takang tanong ko sa kanya, "Ano! hindi ka aaamin ha!?" galit na sambit nya sa akin, litong lito parin ako.

"Hindi po ako ang kumuha mom" sambit ko sa kanya pero hindi sya naniwala. "Wag na wag mo nga akong tawaging Mom dahil wala akong anak na magnanakaw!" sigaw nya sa akin.

Tangina bakit ako nalang lagi ang pinag bibintangan nila, ni hindi ko nga alam kung nasaan ang pera nya ehhh.

"Mom, hindi po talaga ako kumuha" nanginginig kong sambit sa kanya, "mag maangmaangan ka pa dyan ha!" sigaw nya sa akin, nagulat ako ng sinampal nya ako.

Ganyun ba ang tingin nya sa akin magnanakaw?, tangina Ina ko sya pero paano nya akong pag bintangan na ninakawan ko sya.

Bumukas ang aking pinto at niluwal nun si Kuya Jeon, "Mom diba umutang ako sa inyo" walang gana nyang sambit kay mom.

Umalis lang si mom dahil parang napahiya sya, napatingin nanan ako kay Kuya Jeon, "thank you kuya" pasasalamat ko sa kanya pero umalis lang den sya.

Kahit papaano pala may pake din sa akin ang mga kapatid ko akala ko wala na akong kwenta sa kanila.

"San ka naman pupunta babae ka!" galit na tanong sa akin ni mom, "may school project po ako sa bahay ng aking kaklase, mom" mahumlay na sagot ko sa kanya.

"Gagawa ng project ba talaga o lalandi ka lang?" ganun na ba nila ako kilala na isa akong malanding babae?, tanginang buhay na ari!.

"At wag mo nga akong tawaging Mom nakakadiring pakinggan kapag naggaling sa iyo" iritang wika nya sa akin napayuko naman ako.

"Hayaan mo nga yaang anak mo ma, wala naman yang kwenta ehh" singit ni ate joan sa usapan namin. Kung di ko lang talaga ito ate matagal ko na syang nasampal.

"Wag mo ngang sabihin na anak ko yan joan, nakakadiri" ani ni mom kay ate joan pero tinawanan lang sya ni ate joan.

Ampon ba ako? Kung oo sana nga para di ko na ito nararanasan para di ko maranig ang mga salitang laging pinupunit at nag iinit ang aking puso dahil sa sakit.

Palihim akong umalis nang nakilimutan nilang kinakausap nila ako. Bakit kasi ganyan sila bigla sa akin.
Buti nalang di nila ako napansin na umalis.

"Oh? Bakit mugto ang mga mata mo? Umiyak ka ba?" Bungad sa akin ni Natalie  , ang group mate ko sa project.

"Nanood kasi ako ng coco" palusot ko sa kanya, tumango naman sya sa akin, buti nalang naniwala sya. "Sige Tara na, nasa loob na yung iba nating kagrupo" sambit nya sa akin, tumango naman ako sa kanya.

Pumasok na kami sa loob, at nadatnan namin ang mga kagrupo namin, na sina Khalil, Julia, Jordan at Sai. "Oh? You here na pala" conyong sambit ni Sai nang makita nya akong pumasok kasama si Natalie.

"Yeah" maikli kong sambit sa kanya, "So let's start na ulit" saad ni Khalil, I don't know but the way they ate speaking is conyo. Weird

Nag simula na nga kaming gumawa ng project, habang gumagawa kami ng project ay nag kwentuhan kami, "Kilala nyo ba yung guy na friend nina Valentine At Kristen?" tanong ni Natalie sa amin.

Umiling naman ako sa kanya, napatingin kami kay Jordan nang sinabi nyang Kilala nya ito. "Ah oo si James ba?" sambit nya sa kanya, "siguro" di siguradong sagot nya rito.

"Bakit? Ano bang meron dyan?" tanong ni Julia sa kanya, "Wala lang, ang cute nya kasi" sagot nya rito. "Well, Ang pag kakaalam ko isa syang Basketball Player dito sa campus natin" sambit ni Julia sa amin.

"Well, I can't blame you, he handsome naman kasi" conyong sambit ni Sai sa kanya, "Well, that's true" sambit ni Natalie sa kanya.

"Yeah, Isa sya sa aking crush dito sa campus " pag amin ni Julia sa amin, "Same, he is one of my crush" pag amin din ni Sai sa amin.

"Crush nyo rin sya?" gulat na tanong ni Natalie sa kanila, tumango naman silang dalwa sa kanya. "Same" pag amin din ni Natalie, napailing nalang ako sa kanila.

Di ko namalayan na nakatingin na pala silang lahat sa akin na para bang nag hihintay na umamin din ako. "I little bit like him" wala akong nagawa kundi umamin na din.

"Mga babae nga naman" sambit nina Khalil at Jordan sa amin, napatawa nalang kaming apat sa kanilang dalwa. "don't worry Khalil, you are my only love" banat ni Sai sa kanya, namula naman ang pisnge ni Khalil dahil dito.

Napiling nalang kaming lima sa ginawang banat ni Sai Kay Khalil na ngayon ay parang kamatis ang mukha.

Makalipas ang Ilang oras ay natapos na namin Ang aming project, Nag paalam na kami sa isa't isa, "Ingat kayo" sambit ni Natalie sa amin tumango naman kaming lahat sa kanya.

Pag uwi ko sa amin ay isang sampal ang sumalubong sa akin, napahawak naman ako sa aking mukha na sinampal nya.

"Hoy! ikaw na babae diba ang sabi ko sa'yo wag kang umalis ng kinakausap kiita anong ginagawa mo kanina, umalis ka ng walang paalam. Wala ka na talagang galang sa akin!" galit na sambit sa akin ni mommy.

Gulat na gulat parin ako sa nangyari, tangina di ko aakalain na kaya nya ako pagbuhatan ng kamay.

"At oo nga pala bibisita dito ang iyong mga pinsan at mga tita bukas kaya wag na wag kang gagawa ng kung ano ano na ikakahiya ng pamilyang ito" sambit sa akin ni mom.

"Okay mom" sambit ko sa kanya pero inirapan lang nya ako. "Don't ever call me 'mom'" galit na sambit nya sa akin at padabog na umalis sa aking harapan.

Pumunta na ako sa aking kwarto at napahiga sa aking kama, Tangina! Nakakasakal na sila, di ko na alam kung ano ang gagawin ko sa kanila, I did my best naman para   maging mahalin ulit nila ako gaya nang dati pero wala, di nila makita yuun.

Yung totoo ano bang ginawa kong mali sa kanila para ganto gantohin nila ako? Hindi ko na talaga maramdaman na mahal nila ako, na may pake parin sila sa akin.

I wanted to rest, but I couldn't.

I felt there's still one thing that I need to do.

It's not yet time to gave up, and there's no way I will gave.

Someday, I will rest and never awake after I did my last mission here.

I still need time to goodbye for them for some reason.

I don't know why I felt this.

I felt someday I will leave them.

I wish it's wasn't.

I still need them even thought they push me away from their heart.

But I still believe that they will love me back like before.

I still believe.............