Who Series 1: When Her Heart Melts

Chapter 14

Warning: Spg | R18 | Matured Content Inside |

Chapter 14

Jenna POV

Hindi ko alam kung ano bang nangyayari sa mga ito, tumawag nga sila ng Doctor Ewan ko ba sa mga ito. I mean wala naman akong sakit. Wait paano nga ba ako rito napapunta?

Wala naman akong natatandaan na pumunta ako, ang natatandaan ko lang ay nahilo ako dahil nauntog ang aking ulo sa ulo niya.

Naandito ako sa kwarto, kasama sina Rafael t Silverest. "Bakit nga ba ako naandito?" I asked them.

"Ano ba Ang huli mong natatandaan?" Imbes na sagutin ang aking tanong ay nag tanong din sila sa akin. Galing talaga ng trip nitong mga ito.

"Ang natatandaan ko kasi ay nahilo ako" I answered. "Bakit ka nahilo?" Sunod na tanong ni Silverest sa akin. Napabuntong hininga nalang ako sa kanila bago mag sagutin ang tanong nito.

"Dahil nag kauntugan ang aming ulo" I answered again. "Wala na ba kayong tanong?" I asked them. Umiling naman sila. "Then ako naman ang sagutin nyo" I said.

"Paano ako napunta dito?" I asked.

Tahimik lang sila para bang iniisip kung ano ang isasagot nila sa akin. "Di ko rin alam kakadating lang namin" they answered. What the fuck? "Mag sialis nga kayong dalawa sa harapan ko! Iniinit nyo ang ulo?" Sigaw ko sa mga ito.

"Sadyang iinit ang ulo mo Jenna, Ang hot kaya namin" they said before they left me here. Napasabunot nalang ako dahil sa inis.

Naririnig ko parin ang tawa nila sa labas. Bwesit!

Nilibot ko ang tingin sa paligid, ngayon ko lang napansin na medyo malaki pala ang kwartong tinutuluyan ko.

Tumayo ako at naglibot pa sa kwartong ito. Napatingin ako sa isang litrato. Laking gulat ko na nasa litrato si Dad at si Kuya Jeon.

Kita sa mga ngiti nila na masaya sila. Hindi ko alam pero naiinggit ako sa kanila. Nangingitian nina Kuya at Dad sila pero ako, kahit isang maliit na ngiti ay wala man lang.

Aaminin ko, simula pag kabata, hindi na talaga okay ang pamilya ko, ang pakikitungo nila sa akin. Ako lang talaga yung gumagawa na okay kami. Na okay kami ni Dad.

Dahil noon, hindi nila ako pinag bubuhatan ng kamay, pero masasakit lang na salita ang ginagawa nila sa akin pero ngayon, nung wala na si Dad dun nag simula ang lahat.

Doon, Hindi na kami nag kakausap ni Ate Joan. And I miss her so much. Ang hirap din naman eh.

Maya-maya ay may kumatok. Si Heidax lang pala. "Oh? Anong ginagawa mo?" Tanong nito sa akin. "Wala. Tiningnan lang ito" sambit ko sabay turo doon sa litrato na tinitingnan ko. Umupo naman ako sa kama sa harapan ng terrace.

Lumapit naman siya sa akin at umupo rin, "Alam mo? Hindi nila ako nangingitian ng ganyan" I said out of the blue. Napatingin naman siya sa akin, isang lungkot ang nakita ko sa mga mata niya.

Napaiwas ako ng tingin, "Go on" he said. Para bang sinasabi niya na makikinig siya sa akin. Kaya nag patuloy lang ako.

"Simula pag kabata palang ay hindi na kami okay nina Kuya Jeon at Dad. Ewan ko ba wala akong natatandaan na ginawa ko na ikakagalit nila. Basta nagising nalang ako sa mundo na galit na sila sa akin"
Pag kukwento ko rito.

Nakikinig lang siya sa akin, it's seems like he was interest in my life. Napatawa nalang ako sa aking isipan nang mapakla.

"Everything has a reason" he said and he look at me, "kamusta nga pala kayo ni James? Naikwento sa akin nina Rafael at Vren na natatandaan mo si James" he said.