yeniden benn, yıldıza basıp bolca yorum yapmayı unutmayın 🌌
ömer&aybike özel konuşma
aybike: ömer
ben bir halt yedim
ömer: bir halt yiyen aybike 🤔
tanıdık bir evren
aybike: ya sus
annemlere asla söyleyemem zaten
oğulcan'a hele hayatta söyleyemem
asiye başlar gururun var senin demeye
yine yeniden sana geldim yiğidim
ömer: bu yalakalığın sonu hayra alamet değil
ben dinlerim seni tabi ki bana gelecektin
evet dökül yavru
aybike: asiye yanında mı?
ömer: yok kaan'la nişan alışverişindeler onlar ne oldu ki?
aybike: çok tepki vermek yok
ömer: öyle olsun bakalım
aybike: kızmak da yok
ömer: ya tamam kızım, yok
aybike: biz
berk'le biraz ev arkadaşı olduk galiba
atamandaki berk
ömer: ben doğru mu anladım kuzen
pilav arabamızı parçaladı diye istanbul'dan taşınmamıza sebep olan berk
sen onunla ev arkadaşı oldun
aynı evde yaşayacaksın
öyle mi?
aybike: evet
ömer: hayatta inanmam
aybike: ömer
durup dururken berk konusunu açıp bunun üzerinden mizahımı geliştirecek halim yok
kaza yaptık tamam mı?
ben onun arabasına çarptım
kafa travması olduğu için yanında birinin kalması gerekiyomuş
ve maalesef ki bu şanslı kişi benim
ömer: anlıyorum
evdekilerden biri sana gelmek istese ne yapmayı düşünüyosun?
ya da aniden gelse
aybike: saklamayı düşünüyorum ömer
hayvan kadar da cüssesi ama
odalardan birinde dursa bizimkiler tek tek odaları kontrol etmez herhalde
ömer: bana bak
ters bi şey söyledi mi sana
ya da canını sıkacak bi şey yaptı mı?
aybike: yok ya yapmadı
iyiyim ben ömer
değilim/
yok bi şeyim merak etme sen
ömer: yanında mı iblis?
aybike: hayır
odasında uyuyodur muhtemelen
ömer: odası?
kalıcı herhalde
aybike: hayır ya ne alaka
iyileşsin tamamen birkaç haftaya gidecek
gitmek zorunda, yapamıyorum çünkü/
yanımdayken onu unutamıyorum/
kokusu cekette değil de bu kadar yakındayken unutamıyorum/
ömer: iyi
ben bizimkilere bi şey söylemiyorum ama bak aybike sen de sana bi şey yaparsa söylüyosun bana hemen
akşam uğrarım sana hem
aybike: ya tamam ömer
ne yapabilecek ki zaten?
ömer: ben gelene kadar dikkat ediyosun kendine
aybike: ay tamam <3
🌒
sıkıntıyla telefonunu kenara koyup kalktı yerinden genç kız. berk'e bakmak istiyordu. bir yanı onun yanına gitmemesini söylese de diğer yanı ona gitmek, geçmişi unutabilmek istiyordu.
çok özlemişti çünkü. hatırladıkça daha da çok acı veriyordu. berk'in yokluğundaki üç yıl, her gece ceketiyle uyuması, kokusunda ağlayışları, hıçkırıkları acı veriyordu. şimdi acıları dinebilirdi kızıl yanına geldiği için ama dinmiyordu işte. daha da çok kanıyordu.
yiyecek bir şeyler hazırlayacaktı önce, ikisine de iyi gelirdi şuan yemek yemek. berk'in neyi sevip sevmediğini bilmiyordu ama kremalı tavuk yapabilirdi. aybike çok severdi bu yemeği ve berk'in de seveceğini düşünmüştü.
atıştırmalık bir şeyler daha hazırlayıp üstündeki şortu ve omzu düşük oldukça bol tişörtünü düzelttikten sonra berk'e verdiği odaya yöneldi.
ayaklarının onu götürdüğü yere gitmek istedi. hayatında bir kereliğine de olsa mantığına göre değil duygularına göre hareket etmek istedi.
kızılın odasının kapısını yavaşça çevirdi, girdi içeriye, sessizce hayatına. uyuduğunu da düşündüğünden yavaşça kapıyı kapatıp olabildiğince sessiz bir şekilde arkasını döndüğünde kızılın hemen dibinde bitmesini beklemiyordu.
bir de üstünün çıplak olmasını.
çocuğun tişörtünün olmadığı bedeninde kasları üzerinde gözlerini gezdirirken kızılın nefesinin yüzüne çarpmasıyla kendini geri çekmek istese de yapamamıştı. bu çekime girince çıkmak kolay olmuyordu.
kızılın elini kapıya koyup sırıtarak yakınlaşması ise yeteri kadar hızlı olan nefesini hızlandırmıştı sadece.
"berk..." dedi genç kız fısıltıdan farklı çıkmayan sesiyle. tek eli çocuğun çıplak göğsündeydi. "ne yapıyorsun?"
işaret parmağını kızın kıvırcık buklesine doladı berk. üç yıl önce de yanından geçip giderken bile başını döndüren o kokusunu o kadar özlemişti ki. eliyle kızın tek taraftaki saçlarını arkaya atıp kokladı saçlarını, kapattı gözlerini. burnunu da kızın başına yasladı.
"sen benim odamda ne yapıyorsun asıl?"
genç kız geride durmaya çalışsa da arkasındaki kapı yüzünden duramıyordu ve berk'in çekiminden çıkamadan burada durursa sonu kötü olabilirdi.
"burası benim evim kızıl." dedi üstüne basa basa çocuğun dudaklarına doğru. "istediğim odaya istediğim zaman girer çıkarım."
berk'in elinin üst kısmı kızın şortunun altında pürüzsüz bacaklarını nazikçe okşarken de adımladı.
"tabiki de istediğin zaman girer çıkarsın. her gün her saat kapım açık. sadece sana."
imalı sesiyle bakışları dudaklarını bulmuştu en sonunda. genç kız her ne kadar berk'e çok öfkeli ve nefret dolu olsa da çekilemiyordu işte, olmuyordu.
berk'in tek eli kızın bacağındayken diğer eli de kızın kolunu yavaşça tutuyordu kendine doğru. odak noktası olan gül kurusu dudaklara hafifçe yaklaştığında kapının çalışıyla derin bir nefes alarak geri çekildi.
"ben kapıya bakayım."
genç kız kaçarca odadan çıktığında berk kızın arkasından bakarak dilini kurumuş dudaklarının üstünde gezdirdi. aklı tamamen gitmişti o birkaç saniyede ve üstüne tişörtünü giymeden odadan çıktığında eve gelen kişinin ömer olma ihtimalini de unutmuştu tabi.
"ömer!?"
ömer şaşkın bakışlarını önce aybike'nin sonra da berk'in üstünde gezdirmişti. ve berk'in üstünün çıplak olması, aybike ile de aynı evde kalmaları düşüncelerinden korkmasına sebep oluyordu.
"aybike ne oluyor burada?"
berk iki kuzeni yalnız bırakmak için ve tabi bir de üzerine kıyafetini giymek için odaya geçtiğinde aybike de ömer'i mutfağa peşinden sürüklemişti.
"aybike. bu herif niye çıplak? neler oluyor?"
"ömer saçmalıyorsun iyice ya. ne bileyim ben niye çıplak? üstünü falan değiştiriyordu herhalde kapı çalınca geldi, bilmiyorum."
"ha senin yanında değildi yani?"
bakışlarını kaçırdı aybike. "değildi tabi ki de."
"iyi. soyunacağı zamanı düzgün ayarlasın o zaman."
"olur ömer'cim söylerim."
masayı hazırlamaya koyulduğunda da aklı hala az önce olanlardaydı genç kızın. nefesi hala kesiliyordu. kızılın kokusu ise hala dibindeydi sanki. berk'in de aynı duygular içinde odada kendi kendine sakinleşmeye çalıştığını bilmiyordu.
