vechten voor het leven

1

Heii mag ik me even voorstellen?
Ik ben Lisa , op het eerste gezicht misschien een normaal meisje van 14 jaar die gewoon in de 3e klas zit zoals iedereen van mijn leeftijd.
Maar helaas.
Thuis gaat het slecht en als je in mijn ogen kijkt zie je de angst en vermoeidheid in me.
Elke dag zit ik moe en depressief op de fiets.
Ik vertel dit je in de hoop dat jij me misschien wel begrijpt.
Niemand weet hoe ik me echt voel en dus is de laatste hoop bij jou.
Je kent me niet ik heb je gewoon gekocht als dagboek in de winkel.
Luister.

Ik word met bonkende hoofdpijn wakker. Het geluid van mijn wekker bonkt door me hoofd.
Hij is al meer dan 3x afgegaan maar ik negeer het.

"Lisaa! , lisaa kom je bed uit , k breng de kids naar school en dan ga ik naar me werk!"

Pffff...zo gaat dat nou elke dag. Mijn moeder gaat naar haar werk en komt pas laat thuis.
Ik moet mijn broertje van school halen en ik heb de verantwoordelijkheid dat alles goed gaat hier thuis.
Vermoeid stap ik me bed uit en trek me kast deur open.

Fack , de helft van mijn zusjes kleren flikkeren eruit.
"Is het nou zo moeilijk je zooi op te ruimen" roep ik naar beneden.

Het blijft stil in huis. Iedereen is natuurlijk al weg.

Ik loop de badkamer in "Jesus wat een tering bende"
de wasmand puilt uit en er liggen kleren verspreid over de grond.

"Kan dat nou nooit gewassen worden , owjah wacht dat moet ik natuurlijk doen.

Stamp voetend loop ik naar beneden en flikker bijna van de trap af. Die staat vol met zooi.
Toen ik de kamer binnen kwam lopen liet ik me vallen in de bank.
Ik zucht even en kijk op de klok. Shit het is al veeltste laat.
Ik loop naar de fruitschaal om een appel te pakken maar ik word afgeleid door een briefje wat er naast ligt.
Ik pak het op en lees wat er staat.
Ik staar er even naar en geef dan een harde trap tegen de tafel aan. Pijnlijk trek ik me voet terug.
Ik lees het nog eens

"Goeie morgen.
Ik moet overwerken dus jij moet even de boodschappen doen en eten koken voor jezelf en je broertje en zusje.
Fijne dag verder , mama"

Hoe kan ik nou in vredesnaam nog voor hun gaan zorgen , ik ben hun moeder niet!
Ik pak snel me tas van tafel en loop naar buiten.
De deur smijt ik achter me dicht em boos fiets ik naar school.

Ik stap van me fiets af en loop het schoolplein op , net op dat moment gaat de bel. Alle leerlingen stormen het plein op en lopen rond.
Ik rij bijna een meisje uit de 1ste aan.
Met een sacherijnig hoofd loop ik snel verder.
Aangekomen bij het lokaal zie ik een klas in het lokaal zitten , maar niet mijn klas.
Ik schrik van een hand op me schouder en draai me snel om.
Een leraar staat voor me en kijkt me bedenkelijk aan.

"Lisa?" ik knik.
"Jij hoort in lokaal 10 te zitten , hebben klasgenoten dat niet verteld aan je?"

Met een rood hoofd draai ik me om en loop snel weg.
Shit Mann, konden ze zelfs dat niet aan me vertellen.

Snel zoek ik lokaal 10 op en klop ik op de deur.
Alle hoofden richten zich naar mij toe en ze lachen wat.
Ik kijk zoekend de klas door en probeer me onzekerheid te negeren.

Als ik op me plaats zit loopt de leraar naar me toe.
Hij heeft een grote bril met dikke glazen. Zijn ogen lijken op de grote van pingpong balletjes.
Zijn hangwangen stuiteren op en neer als hij naar me toe komt lopen.
Hij schraapt zijn keel , bukt zich over mijn tafel heen en vraagt "waar kom jij zo laat vandaan?"

De mensen om me heen beginnen super hard te lachen en een van hun roept
"is je tas ongesteld"
ik kijk met een rood hoofd naar me tas en zie een rode vlek erop zitten.
Owjah shit , een grote vieze jam vlek zit op me tas.
Ik pak snel me tas en loop zo snel als ik kan het lokaal uit.

Ze rent de wc's in en sluit zich op in een hokje.
Ze hoort nog iemand de wc's binnen komen.
"Lisa? Lisa?"
Langzaam doe ik de deur open en kijk door een kiertje wie het is.
"Wat is er?
Ik zag je boos hier heen lopen , ik kom net terug van de tandarts dus ik wou even kijken wat er was" zegt Sanne.

Het is een van de populaire meiden hier op school.
"Kan ik je ergens mee helpen?" ze pakt me arm beet en kijkt me bezorgd aan.

Iemand die uit zich eigen vraagt of ze mij wilt helpen?
Ik dacht dat ik droomde.
Ze heeft nog steeds me arm beet en ik trek hem pijnlijk terug.
"Wat is er" vraagt ze nog een keer.
Een beetje gezeik thuis antwoord ik dan maar.
"En je arm?"
vraagt ze door.
Beetje gezeik thuis zij ik toch al. Ik kijk haar boos aan en loop weg.

Zo snel als ik kan fiets ik weg van school.
Ik kon mezelf wel slaan zo boos ik was.
Als ik iemand zou tegen komen kon die gene best mijn slachtoffer worden.
Soms voelt het gewoon goed om iemand helemaal kapot te slaan of uit te schelden okal weet je dat het niet goed is.
Waarom vind ik dit goed?
Mijn ogen beginnen te prikken....thuis natuurlijk...
Snel veeg ik een traan weg en fiets ik zo hard mogelijk door.
De wind is krachtig en blaast me weg.
Alles zit tegen , zelfs de wind