vechten voor het leven

27

Stukje dagboek:
Oké , ik geef toe...vandaag is het een rare dag.
Het is nu maandag. Sinds vandaag wonen mijn broertje , zusje en ik officieel bij mijn broer.
Het is vandaag ook officieel 1 maand dat ik met Thimo heb en net een week geleden dat me moeder begraven is.
De begrafenis was apart.
Ik zag mijn moeder dood. Meestal zag ik haar super levendig mij in elkaar slaan.
Toen ik haar zag liggen kwamen er allerlij beelden op me af van het afgelopen jaar.
Gelukkig kan ik nu alles loslaten.
Een nieuw begin. Een nieuw leven. Het oude loslaten.
Het voelt fijn. Een soort van droom is het.
Ik kan het me niet voorstellen. En het is nog eens vakantie ook.
Gelukkig ga ik ook naar een nieuwe school toe.
Gewoon alles nieuw. Ik nieuw. Mijn leven nieuw.

Maar aan de andere kant ben ik blij dat ik al die dingen heb meegemaakt. Nu ben ik sterker en ik heb er veel van geleerd.
Ik heb ook vooral gezien hoe het NIET moet.

Hu? Wacht even...ik hoor iemand naar boven komen.
Haha het is Thimo. We wachten met z'n alle nog even op Moniek want vandaag gaan we iets leuks doen.
Ik heb geen idee wat , Rick en Lieke wilde het als een verrassing hebben....

Ik zie mijn deur langzaam open gaan en Thimo komt binnen lopen.
Ik sping snel van mijn bed af en vlieg hem om zijn nek.

"Zo zo , blij om me te zien?" grapt hij en hij begint me te kietelen.
Ik gier het uit van het lachen en we belanden op bed.
Hij is veel groter en sterker als mij dus ik kan niks.
Ik smeek nog "hou op" maar hij kieteld maar door totdat hij mijn handen stil boven mijn hoofd houd.
Ik kijk recht in zijn bruine ogen en mijn hart begint sneller te kloppen.
Langzaam komt zijn hoofd dichter bij de mijne en hij begint me te zoenen.
Op z'n moment lijkt het net of ik even van de wereld ben. Een moment alleen met mij en mijn geluk.

"Lisaaa , thimoo!" roept Rick onder aan de trap.
"We gaan , stoppen met de vrij partijtjes!" roept Lieke erachteraan.

We gaan van bed en lopen naar beneden.
"Waar gaan we nou eigenlijk heen?" vraag ik nieuwsgierig.

"Stap maar in mevrouw ongeduld. Je ziet het vanzelf" antwoord Rick.
En hij sluit de deur achter zich dicht.