vechten voor het leven

5

Het liefst zou ik willen slapen maar ik moet door. Anders nog meer ruzie. Daar heb ik totaal geen zin in.
Op het moment dat ik de vaat wil gaan doen gaat de telefoon.
Ik neem op
"Hoi met Lisa?"
"Heii lisaa met Sanne, morgen hebben we veel uitval dus zijn we vrij"
De stem van Sanne klinkt best gemeend. Zou ik dit moeten geloven?
"Uhu oké , bedankt voor het bellen"
"Ag Lisa , is kleine moeite , veel plezier verder met de ruzie" en ze hangt op.
Tuut tuut tuutt.
Ik klik op het hoorentje en leg de telefoon weg.
'Succes met de ruzie' die zin blijft door me hoofd razen.
Ik loop naar het aanrecht toe en ga verder met de vaat.

Na een half uurtje is alles netjes.

He he , eindelijk. Uhmm wat nu nog?
Me broertje ophalen , eten koken owjahh....eten kopen.
Weetje , ik doe het makkelijker.
Een uur later loopt Lisa met haar broertje aan de hand over de stoep.
"Kijk Lisa , een kikker"
Ik stop even en laat me broertje kijken naar de kikker.
"Lisa? Hij kijkt naar me , hij vind me lief" hij bukt zich ernaartoe.
Ik schenk hem een glimlach en zeg dat we weer verder moeten lopen.
Ik trek hem overeind en loop naar de snackbar op de hoek.
Een vieze friet lucht komt ons te gemoed.
"2 friet alsjeblieft"
Ik ga zitten op de bank die in de hoek staat en neem me broertje bij me op schoot.
Hij wijst naar de vissen in het aquarium.
"Niet met je handen op het glas" verbied ik hem.
Ik pak de plastic zak met friet die me word aangeboden.
Ik betaal en loop weer naar huis.
In de verte zie ik iemand mijn kant op komen rennen.
"Kijk Lisa dat is Maartje"
Ik zie me zusje aan komen rennen en hijgend stopt ze voor me.
"Wat is er?" vraag ik bezorgd.
Ze kijkt me aan en ik zie een schram op haar kin.
"Wat heb jij nou geflikt?"
Ze begint te huilen.
Ik gebaar dat ze naar huis toe moet gaan , ik pak me broertje op en loop snel met Maartje mee.
Thuis aangekomen zet ik me broertje neer op de bank met een frietbakje uit de plastic zak.
Dan loop ik naar me zusje en til haal op het aanrecht.
Ik kijk haar aan. "Maartje? Wat is er gebeurt?"
Maartje kijkt me angstig aan en zegt dat ze op de grond is geduwt door mensen op school.
Ik zucht diep en zie mezelf in me zusje. Precies de zelfde problemen.
Ik kijk even om naar me broertje en zie hem helemaal onder de majonaise zitten. De bank , zijn kleren , alles.
"Rot kind" schreeuw ik naar hem en hij kijkt me geschrokken aan.
'Sorry, ik zal je wel even schoonmaken" verbeter ik mezelf.
Ik til hem op en zeg ondertussen tegen me zusje dat ze zich bed klaar moet gaan maken het is immers al half 8.

Nadat ik me broertje op bed heb gelegd en me zusje achter de TV heb geplaatst lig ik zelf even op bed.
Even rust.
Ik staar staar wat naar het plafon.
Zou Moniek me echt willen helpen? Zou ze me echt aardig vinden? Anders neem je het toch niet voor iemand op...
Ik schrik op uit mijn gedachten als ik een gil van beneden hoor.
Ik ren snel naar beneden en tref me zusje huilend aan op de bank.
"Wat is er nou weer?"
"Ik zag iemand in de woonkamer" antwoord Maartje met een terneergeslagen stem.
"Zag je iemand?" vraag ik verbaasd. "Volgens mij ben je gewoon moe en moet je maar eens gaan slapen"