vechten voor het leven

16

Als ik mijn ogen open lig ik nog steeds in mijn kamer.
Besef van tijd heb ik niet meer.
Hoelang zal ik hier liggen? 2 dagen? Misschien wel langer.
Ik probeer op te staan en wankel. Ik probeer mijn deur open te maken en tot mijn grootste verbazing is hij open.
Ik zie mijn zusje tegen het trap hekje zitten.
Ze zit onder de plekken en op haar wang zit een grote snee.
Ik slik even en loop dan naar beneden.

Beneden aangekomen tref ik een soort van slacht veld aan. Een oorlogsgebied lijkt het wel.
Er liggen glas scherven op de grond en de kast deur staat open. Daarnaast ligt mijn moeder op de grond.
Met grote ogen staar ik naar een mes wat er ligt. Daarnaast ligt mijn broertje.
Ik ren er snel naartoe en kniel bij hem neer.
Zijn ogen zijn dicht. Ik knijp even in zijn hand.
Geen reactie. Er stroomt een traan over mijn wang.
Ik til hem voorzichtig op en houd hem stevig tegen me aan.
Ondertussen komt mijn zusje ook de trap af gestrompeld. "Wat is hier in godsnaam gebeurt?" weet ik uit te brengen.
Mijn stem trilde.....mijn hartslag is ook even niet normaal meer.
Me zusje komt met gebogen hoofd naar me toe gelopen en kijkt me zielig aan.
"Ze sloeg...ze...ze schreeuwde naar Tim"
Ik schud me hoofd. Welke mongool is tot zo iets in staat en ik kijk even naar mijn moeder die half tegen de kast aan ligt.
"Wat moeten we doen?" vraagt mijn zusje angstig.
"Ik weet het ook niet meer Maartje" en ik loop hopeloos naar mijn telefoon.
Ik toets het nummer van Rick in. Wat moet ik anders?

"Lisa? Waarom bel je, wat is er?" zegt Rick bezorgd.
Ik snap zijn angst , want ik zou alleen bellen als het erg uit de hand was gelopen.

"Rick , help" zeg ik snel en ik begin te huilen. De telefoon valt uit mijn handen.

Al snel word er hard op de deur geslagen. Ik loop er naar toe en doe hem open.
"Jeetjee Lisa! Je loopt erbij als een zombie"
"dankje" zeg ik zacht.

Rick loopt snel voorbij en schrikt zich kapot als hij de kamer binnen komt.
Logies' denk ik.

"Lisa , ga in de auto zitten en neem je broertje en zusje mee". Zegt Rick wat paniekerig.
"Kom Maartje" ondertussen til ik me broertje op. Hij is koud en ook hij zit onder de plekken.
Ik doe de deur open van de auto en beveel me zusje erin te gaan zitten.
Ik leg me broertje op de achterbank en zelf ga ik er naast zitten.
Ik zucht even diep en laat me hoofd tegen het raam leunen.
Het lijkt wel een film. Wat deed me moeder nou? Zou ze dood zijn?
Dan zou alles opgelost kunnen zijn bedenk ik me. Even lach ik.

Na twee en half uur zitten we bij Rick op de bank. Ik kijk naar het verband op me arm.
Ik denk aan me broertje. We moesten met z'n alle even langs het ziekenhuis voor controle. Mijn broertje hebben we daar achter gelaten.
Het was ook raar te zien hoe mijn moeder werd binnen gereden. Wat zou er nou eigenlijk met haar zijn?
Ik sluit me ogen en ga liggen op de bank. Daar zal ik maar even niet aan denken.
Als ze dood is....'dat is toch wat je wilt' zegt een stem in mijn hoofd.