vechten voor het leven

26

Niet te geloven!!
Daar zit ik dan gewoon. Met een lach op me gezicht tegen Thimo aan op de bank.
Zonder raar aangekeken te worden!
Thimo had geleik.....bij mij komt mijn geluk ook. En dat heb ik nu gevonden...
Mijn broertje zie ik in de hoek van de kamer spelen met z'n race auto's en me zusje kijkt een TV progamma.
Lieke kookt eten voor vanavond....en Thimo blijft eten!
En Rick? Rick is al heel lang aan het telefoneren op de gang.
Geen flauw idee met wie.
Alles lijkt zo goed nu. Gewoon hoe het hoort.
Het enigste wat ik mis is Moniek. Ik mis haar! Hoor je dat...zal het dan toch een goeie vriendschap zijn?
Ik pak mijn telefoon en merk dat Thimo mee kijkt.
Ik zoek het nummer van Moniek op.
Ik loop snel naar Lieke toe en vraag iets.
Snel plof ik weer vrolijk op de bank naast Thimo die mij nogal raar aan kijkt.

"Waar ben je allemaal mee bezig schatjee?" vraagt hij.

Met een blij hoofd zeg ik dan "met gelukkig zijn en nu stil want ik ga Moniek bellen"

'Heeyy moniekkk!!'

'Hoi?' hoor ik aan de andere kant van de lijn.

'Hoe gaat het?' vraag ik.

'Waarom bel je...je was toch boos?' vraagt Moniek dan weer.

'Een goeie vriendschap kan tegen dat soort dingen. Beter kom je hier heen en eet je mee. Je broer is hier ook'

'Hu? Wat?' vraag Moniek weer. zo te horen snapt ze er niks van. Logies.

'Kom nou maar...je ziet het vanzelf' en dan hang ik op zonder doei te zeggen.
Nu hopen dat ze komt.

Net als iedereen aan tafel zit gaat de bel. Ik storm van tafel af naar de deur en vlieg Moniek om haar nek.
"Sorry" zeg in dan zacht.
Moniek begint te huilen. Ik kijk haar aan en zeg dan "het maakt niet uit. Kom we gaan gezellig doen".

Als iedereen aan tafel zit is het ook gezellig..totdat Rick begint te praten.

"Lisa, ik moet je zo nog wat vertellen" zegt Rick.

"Wat dan?" vraag ik.

"Iets over mama" zegt Rick.

"Ga maar even naar de gang met haar Rick. Ik ruim wel af" Lieke staat op en begint af te ruimen.

Ik loop achter Rick aan naar de gang.
"Ik had verteld over het ziekenhuis he?" begint Rick.

"Ja" antwoord ik zenuwachtig.

"Ze heeft het.....niet...gehaald" zegt Rick dan.

Ik kijk even geschokt en laat en laat een traan vallen. Het breekt toch iets bij me los maar niet heel erg ofzo.

"Oké. En nu?" vraag ik dan droog.

"Lieke en ik zouden voor jullie moeten zorgen. Na de begrafenis kunnen we alles loslaten."

Ik lach en geef Rick dan een knuffel.
Mijn vader en broer tegelijk...