vechten voor het leven

10

Als ik wakker word lig ik niet thuis.
Waar is iedereen? Waar ben ik? Wat is er gebeurt? Mijn hoofd bonkt alsof er een baksteen op is gevallen.
Ik zie iemand voorover gebogen voor me staat.
Ik voel iets kouds op me voorhoofd.
"Slaap nog maar even Lisa. Het komt goed"
Het komt goed? Hoor ik dat nou? Hoe kan het nou goed komen?
Ik sluit me ogen want het doet te pijn om ze open te houden.

Na 2uur word ik weer wakker.
Er staat een jonge over me heen gebogen en streelt over mijn wang heen.
Hij heeft bruin haar en donkere bruine ogen. Wauuw wat is hij knap....droom ik?
"Hey Lisa"
Wie is deze jonge? Hoe kent hij me?
"Lisa...ik ben het. Rick"
Ik verstijf en mijn ogen springen helemaal open.
"Rick?" vraag ik.
"Jah Lisa , Rick" de tranen springen in zijn ogen.
Ik schiet overeind en omhels hem.
Ook ik begin te huilen.
Hij wrijft over mij rug.
Ik hou hem zo stevig mogelijk vast zo blijven we even staan.
Het voelt zo fijn hem weer te zien.
Mijn broer , na 4 jaar als het niet langer is....

Ondertussen lig ik op de bank bij me broer.
Het voelt fijn bij hem te zijn maar ik snap nog steeds niet waarom ik hier bent en hoe ik hier ben gekomen.
Ik probeer terug te denken maar het is lastig.
De kamer deur gaat open en er stapt een vrouw binnen.
Naja een vrouw?
Een meid is het nog meer.
Ik schat haar rond je 19 ofzo.
Ze heeft heel stijl lang blond haar en een lief gezicht. Het valt me meteen op dat ze erg dun is maar wel super knap.
De meeste mensen die zo 'perfectie' hebben mag ik niet maar dit voelt anders.
Ze schenkt sinaasappelsap in en zet het neer op het tafeltje voor me.
Ik lig half over de bank , ik trek me voeten wat in zodat ze kan gaan zitten.
Ze lacht naar me en begint te praten.
"Pfoe he Lisa"
"Hai" zeg ik ongemakkelijk terug.
Ze lacht weer. Zo te zien vind zij het ook lastig een gesprek te voeren. Op die ongemakkelijke momenten weet ik nooit wat ik moet doen.
Gelukkig komt op dat moment me broer ook de kamer binnen.
"Heii schoonheden van me"
Hij komt bij ons zitten.
"Hoe ben ik hier gekomen en waarom ben ik hier eigenlijk?" vraag ik dan maar.
"Luister Lisa , ik vind het absoluut niet erg dat je hier bent.
Je bent hier tot maandag. Je moeder had je buiten gegooid bij de poort.
Ik moest je op komen halen. Ik vond het al vreemd genoeg dat ze belde want ik was helemaal niet welkom. Ze klonk erg boos dus ik sprak maar niet tegen.
Jij lach buiten , je ogen waren dicht en je hard slag was erg laag. Op je voorhoofd zat bloed en je zat vol met plekken. Ik vond het vreselijk je zo op te halen , maar ik nam je mee want ik wist dat je daar niet langer kon blijven" antwoordde me broer.
Ik schrok en kom me lang niet meer herinneren dat het zo erg was.
"Je moeder zij dat wij je moesten meenemen omdat zij je voorlopig niet meer hoefde" vult hij aan.
Ik draai me hoofd en zeg dan zachtjes "klopt , ze heeft me de dood toe gewenst"
Me broer kijkt me met schrik aan.
"Wat!" "hoe durft ze!"
"Rustig maar" zeg ik dan snel.
Ik weet dat zoiets erg is als je dat word toegewenst maar het is niet anders.
"Rustig?" begint me broer weer.
"Ik ben blij dat je hier het weekend bent meid. Als ik wist dat het zo slecht ging...."
"Hoe gaat het op school?" vraagt hij.
"Rick? Ik wil er niet te lang over praten.
Me zusje word gepest op school en komt ook huilend thuis en zit onder te plekken."
"En jij Lisa?" vraagt Rick.
Met een sip gezicht staar ik naar de grond.
"Ik? Aggg....niet veel anders dan thuis. Mensen schelden me uit , ze mogen me niet."
Rick zucht dan diep.
"Nou schat, wij gaan er alles aan doen het voor haar leuk te maken he!?" en hij kijkt zijn vriendin vragend aan.
Ze knikt alleen maar.