vechten voor het leven

7

Met me oortjes in en de muziek aan fiets ik over de brug.
Ik kom langs het spoor en stop even. Er komt een trein langs. Dan hoor ik de woorden van Moniek weer door mijn hoofd heen gaan "alles heeft een rede , ook dat jij leeft"
Ik stap op en fiets snel door.
De zon schijnt en het waait zachtjes. De lucht is blauw en er vliegt een vogel langs.
Alles lijkt zo normaal te gaan totdat je weet wat er echt in me speelt.
Ik stop bij een bankje onder een boom.
Als ik verder zou fietsen zou ik aankomen bij school en daar wil ik dus echt even niet aan denken.
Ik zet me fiets tegen een hekje aan en ik ga op het bankje zitten met mijn hoofd voorover gebogen.
Het water stroomt voor mijn voeten voorbij in een slootje.
Er rolt een traan over mijn wang*

Er tikt iemand op mijn rug en ik schrik op van mijn gedachten.
Ik draai me om en zie dat het moniek is.
"Heei Lisa , wat doe jij hier?"
Snel veeg ik een traan weg.
"Wat is er?" vraagt ze en ondertussen komt ze naast me zitten.
"Ik..ik ben weggelopen van huis"
Tot mijn grootste verbazing blijft Moniek rustig en kijkt me vertrouwd aan.
Ze vraagt door ...
"Wat is er gebeurt?"
Ik kreeg een negatief telefoontje van mn moeder.
"Wat zij ze?"
"Ze zij dat ze me vanavond niet meer wilt zien omdat ze dacht dat ik spijbel" antwoord ik. Ik buit op me lip om niet te huilen.
"Kon je niet zeggen dat je ziek was?" vraagt moniek.
"Nee , ze hing al op voordat ik iets kon zeggen , maar zo gaat het al jaren dus ik raak eraan gewend"
Moniek verheft haar stem en zegt "nee Lisa , aan een lastige thuis situatie wen je niet aan. Aan pesten wen je ook niet."
Ik geef geen antwoord en luister verder naar Moniek. Ze lijkt een beetje de enigste naar wie ik rustig kan luisteren.
"Waarom doet je moeder zo dan?"
Ik trek mijn schouders op.
"Kom op Lisa , dat weet je best"
Inderdaad , ik weet wel ongeveer waarom maar niet precies. Snappen doe ik het ook niet.
Ik voel dat Moniek naar me kijkt en ik word onzeker.
"Lisa , je kan me vertrouwen dat weet je , je hoeft niet bang te zijn ik wil je alleen helpen"
Ik slik een keer en begin dan te praten.
"Mijn moeder doet sinds de scheiding nogal gemeen tegenover mij. Ze is heel de dag werken en ik moet voor me broertje en zusje zorgen. Ook het huishouden is mijn verantwoordelijkheid. Als ik iets fout doe dan krijg ik meteen straf"
Moniek is stil en luistert nog steeds naar me.
"En Moniek , als je denkt te doen als de rest en alles door te vertellen moet je dat maar lekker doen ik heb toch niks meer te verliezen"
Moniek kijkt me geschrokken aan en begint te praten.
"Je hoeft niet bang te zijn dat ik je verraad. Ik wil je helpen en dat doe ik niet door je te verraden. Dus jou moeder laat jou moeder spelen? Het is haar moeder plicht. Ik snap best dat je er even tussen uit wilt. En je hebt heel veel te verliezen maar je ziet nog nier wat je hebt"
Ik schud hopeloos mijn hoofd. "Hoe kan ik nou nog daar leven?" vraag ik angstig.
"Lisa , het is je moeder. Je moeder , maar daarnaast is het een normale vrouw. Weet je waarom ze zo doet? En hoe was het voor de scheiding? Hoe was je vader?"
"Mijn vader was vreselijk" antwoord ik.
Moniek kijkt me vragend aan. Ik zeg niks meer. Ik draai me hoofd om. Waarom moet dit gesprek nou?
"Uhmm Lisa?" begint Moniek weer.
"Er zijn veel vragen in mijn hoofd aan het spoken. Deed je vader dingen die niet mochten? Sloeg hij je? En wat bedoelde Sanne nou met die blauwe plekken?"
Ik laat me hoofd in mijn handen vallen. Niet huilen Lisa , niet huilen zeggen de stemmen in mijn hoofd.
"Je mag best huilen" zegt Lisa.
Net alsof ze mijn woorden en vragen uit mijn hoofd trekt.
Ik kan het niet meer laten en begin te huilen.
Lekker is dat dan. Heb ik weer gefaald.
Tot mijn grote verbazing slaat Moniek een arm om mij heen.
"Het komt allemaal goed" hoor ik haar zeggen.

"Waar ga je nou eigenlijk slapen?" vraagt Moniek als ik wat ben uitgehuild.
Ik trek mijn schouders weer op.
"Ik weet het echt niet meer Moniek"
"Heb je wel goeie cijfers op school? Ons rapport krijgen we bijna he?"
Owjah shit....dat ook nog. Ik sta sowieso allemaal onvoldoendes.
"Naja uhmm laten we eerst een plek voor je zoeken om te slapen"
Ik kijk Moniek aan. Ze schenkt me een glimlach. "Vertrouw erop dat het goed komt lisa, kijk anders omhoog want daar is iemand die je nooit zal verlaten en die er altijd voor je zal zijn" ik kijk stom verbaasd haar aan. Heeft ze het nou over God?
Ik weet nog uit mijn kindertijd dat we wel eens uit de bijbel lazen maar dat is allemaal verleden tijd.
Tegenwoordig word er alleen maar gevloekt. "Verdomme Lisa kan je nou nooit iets goed doen?!" of "Jesus Christus Lisa doe nou eens beter je best"
Na het vloeken volgt altijd een klap in me gezicht.
Of een trap.
"Waar ga je nou slapen?" vraagt Moniek weer.
"Buiten"
"Als een zwerver? Nee dat verdien je niet."