ART OF LOVE (ONLY IN THE IMAGINATION, I CAN BE WITH YOU)

4 2 0
                                    



"If you put your heart and soul to your masterpiece, your imagination will become to a reality, but it will fade if your love to this masterpiece is gone." My mom said before she passed out when I was a kid.

Until now I can still remember the thing she said even though I'm twenty or something right now.

Ang aming pamilya namin ay miyembro nang mga pintor mula sa aking mga ninuno.


Noong una ayaw kong magpinta sapagkat hindi ako marunong gumuhit ng mga bagay - bagay pero sabi nang aking ina "Magkaiba ang pagguhit sa pagpipinta ng larawan anak." Kaya sinubukan kong magpinta hanggang sa nawili ako at naging passion ko na siya.


I didn't expect that I'll be a great painter at this moment.


I'm bored at the moment so I decided to paint something, oh no wait I think I'm done painting things and places I think I try to paint someone.


I put my heart and soul to paint a woman.


It's hard in the first try but as days goes by it become easier and easier.


"... And done." I said while I put the last touch of my painting.


I painted a woman with a wide smile on her face while holding her strawhat with a pink ribbon on it and she's wearing a red dress under the trees of Sakura.


I look at my watch wrist and I saw it's one o'clock in the morning.


"I should be resting for now. I'll be back to you tomorrow." I said to the painting infront of me.


"Bakit ba kita kinakausap hindi ka naman nakapagsasalita," ani ko bago ko takluban ng pulang tabing ang ipininta ko.


Kaagad na akong nagtungo sa aking silid at kaagad na ibinagsak ang aking katawan sa malambot kong kama.


Nagising ako dahil sa narinig kong ingay. Natulog ulit ako nang sa pag - aakalang ito'y pusang gala na napadpad na naman sa aking bahay.


Nakarinig na naman ako nang ingay kaya bumangon na ako upang paalisin ang pusang naligaw sa bahay ko.


Iritado akong nagtungo sa sala pero nagulat ako nang makakita ako nang isang babaeng nakapulang bistida at may suot na sumbrero sa kanyang ulo.


"Sino ka?! P - Paano ka nakapasok dito?! Magnanakaw ka siguro noh?!" Kaagad kong kinuha ang lampshade na nasa tabi ko.


"Umalis ka na bago pa ako tumawag ng pulis." Tinitigan niya lang ako na parang wala siyang nakikita.


I roamed her from head to toe and I think she looks familiar. I was shocked when I saw a lots of petals from her back. So I decided to follow the path made of petals.


"My art room?" I opened my art room and I saw the path ended in the bottom of one of my canvas I covered with a red blanket.

LONG - SHORT STORIESWhere stories live. Discover now