💜កូនសំណព្វ💜(✅)

Ep:6(កូនសំណព្វ💜)

[ភាគ:៦]
«កុំហួងហែងខ្លាំងពេកលោកមីន ព្រោះថាបេីរបស់ដែលហួងហែងកាន់តែខ្លាំង គឺតែងតែ
មាននាក់ចាប់អារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំងដូចគ្នា ខ្ញុំទៅមុនហេីយ»ជុងហ្គុក ក៏ដេីរចេញទៅជាមួយនឹងអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយ ព្រោះដឹងថា
ចំណុចខ្សោយ របស់យ៉ុនហ្គីគឺជាកូនរបស់គេ។
«គិតមែនទេ ថាលោកអាចនឹងព្រជែងឈ្នះ
យេីង ចនជុងហ្គុក»យ៉ុនហ្គី ក៏ចេញមកក្រៅ
វិញដូចគ្នា តែមុខមាំដូចដុំថ្មដែលនៅក្រោម
ថ្ងៃគ្មានខុស
«ចៅហ្វាយទៅណាបន្តរទាន..»សាន់ក៏សួរ
ទៅយ៉ុនហ្គី មិនដឹងថានាយទៅក្រុមហ៊ុនឬក៏ទៅភូមិគ្រឹៈវិញទេ៖
«ទៅភូមិគ្រឹៈ យេីងខានជួបមុខកូនយេីងជាង
មួយអាទិត្យហេីយ យេីងចង់ដឹងពីរការសិក្សា
របស់គេ»
ឡានសេរីទំនេីបក៏មកឈប់នៅមុខភូមិគ្រឹៈរាងខ្ពស់ស្រឡះ ដេីរចូលទៅក្នុងជាមួយទឹកមុខស្មេីធេង។
«នាក់ប្រុស..»វ័យចំណាស់ ក៏ចូលមកទទួលផ្លូវ
នាក់ជាចៅហ្វាយ ទាំងញញឹម
«មីននីនៅឯណាម៉ែដោះ»យ៉ុនហ្គី មិនឆ្លេីយ
នឹងចំណាស់នបែជាសួររកអ្នកផ្សេងទៅវិញ។
«នាក់ប្រុសតូចទេីបតែឡេីងទៅខាងលេីមិញនេះទេនាក់ប្រុស»ម៉ែដោះឆិន ក៏ប្រាប់ទៅយ៉ុនហ្គីវិញ ទាំងលេីកចិញ្ចេីមសួរ
«នាក់ប្រុសមានការអីរមែនទេ ចាំខ្ញុំទៅហៅអ្នក
ប្រុសតូចអោយ»ម៉ែដោះឆិន
«មិនបាច់ទេម៉ែដោះ ខ្ញុំទៅរកគេដោយខ្លួនឯង»
យ៉ុនហ្គី ក៏ឡេីងទៅខាងលេីបាត់ ទុក្ខអោយសាន់
នឹងវ័យចំណាស់នៅឈរមេីលមុខគ្នាឡេងឡង់ៗមិនយល់អ្វីជាអ្វី។
«តុ!!តុ!!មីននី កូនគេងឬនៅ?»
ក្រាក!!! ទ្វាបេីកឡេីង បង្ហាញអោយឃេីញ ក្មេង
ប្រុសមុខតូចក្រមិចញញឹម យ៉ាងស្រស់មកកាន់គេ
«លោកប៉ា »ជីមីន ហៅនឹងញញឹមបន្តិច៖
«ប៉ាមានការអីមែនទេ?»ជីមីនសួរទៅរាងក្រាស
ទាំងភ្នែកឡេងឡង់ៗ ឃេីញថាប៉ាកម្លោះម្នាក់នេះមកគោះទ្វា គេក៏បេីកអោយហេីយ បែជាមិន
និយាយជាមួយគេទៅវិញ៖
«ប៉ាហត់ណាស់ ប៉ាសុំគេងមួយយប់ផង»
ថាហេីយ ក៏ដេីរចូលទៅក្នុងបន្ទប់កូនប្រុសទាំង
បិតភ្នែក គេស្រង់យកក្លិនក្រអូបរបស់ម្ចាស់បន្ទប់
ចូលពេញក្នុងសួត....
«ប៉ា...ប៉ាមិនស្រួលខ្លួនមែនទេ?»
នាយតូចសួរដោយការបារម្មណ៍
«អត់ទេ ប៉ាគ្រាន់តែចង់គេងជាមួយមីន»
«ចឹងប៉ាទៅងូតទឹកសិនទៅ ចាំកូនរៀបចំកន្លែងអោយប៉ាគេង»គេប្រាប់ទៅប៉ាកម្លោះ ទាំងយកកន្សែងមកហុចអោយទៀតផង។
«ហ៊ឹម.អគុណ »យ៉ុនហ្គីទទួលហេីយក៏ដេីរចូល
ទៅបន្ទប់ទឹកបាត់៖
«ប៉ាកេីតអីចេះ? មេីលទៅដូចជាអស់កម្លាំង
ខ្លាំងណាស់»ជីមីនសួរខ្លួនឯងទាំងមិនយល់
គេក៏រៀបចំគ្រែអោយស្អាតសម្រាប់ប៉ារបស់គេ៖
ប្រហែល20នាទីយ៉ុនហ្គីចេញមកវិញជាមួយនឹង
កន្សែងរំល្វែងខាងក្រោម ឯខាងលេីគឺចំហ៎
ចោលទាំងអស់ គេដេីរចេញមកយ៉ាងសង្ហា បង្ហាញសាច់ដុំកង់ៗនឹងដេីមទ្រូងហាប់ណែនទៅកូនប្រុស ទាំងគ្មានខ្មាសអៀនអីបន្តិច។
«ស្លាប់ហេីយ ហេតុអីលោកប៉ាមិនពាក់អាវចឹង ជីមីនប្រញាប់រត់ចូលបន្ទប់ទឹលយ៉ាងលឿន ព្រោះមិនចង់ឃេីញសាច់ដុំលោកប៉ាកម្លោះម្នាក់នេះទេ៖
"ហ្វូ.....ជីមីនដកដង្ហេីមនឹងរឺតទ្រូងខ្លាំងៗបេះដូងលោតញាប់ខុសចង្វាក់ នេះគ្រាន់តែប៉ារបស់គេ
ដោះអាវធម្មដាសោះ គេមានអារម្មណ៍មិនស្រួល
ក្នុងខ្លួនយ៉ាងមិចក៏មិនដឹង។ប្រហែល15នាទី ជីមីនចេញមកវិញជាមួយអាវឈុតរលោងដៃវែងរួចជាស្រេច។
«អ៊ុះ..ហេតុអីលោកប៉ាមិនគេង?ប៉ាឆាប់គេងទៅ
ខ្ញុំអាច់គេងនៅសាឡុងបាន»ជីមីនក៏ដេីរទៅយក
ភួយនឹងខ្នេីយដេីម្បីគេង៖
ភឹប!!!!
«លោកប៉ា»ជីមីនត្រូវបានដៃមាំទាញទៅលេីគ្រែ
មួយទំហឹងនឹងសង្កត់ជាប់
«នាក់ណាអោយគេងលេីសាឡុង? គេងទីនេះហេីយបានពីរនាក់ប៉ា»យ៉ុនហ្គីនិយាយលួងលោមកូនអោយគេងជាមួយគេ គេមានអារម្មណ៍ថាដូច
ខ្លាចបាត់បង់ក្មេងម្នាក់ខ្លាំងណាស់ ទាំងដែលគេទេីបមកនៅមិនទាន់បានមួយខែស្រួលបួលផង
គេនៅតែនឹកឃេីញដល់សំដីរបស់ជុងហ្គុករហូត៖
ឯក្មេងតូច ពេលត្រូវបានគេនិយាយលួងលោម
បែបនេះ ក៏និយាយយល់ព្រមយ៉ាងលឿន។
«សឺត..ឆាប់គេងទៅ ប៉ាគ្រាន់តែអោបកុំអោយ
មីននីរងារប៉ុន្នោះ»សំដីរផ្អែមល្ហែមលួងក្មេងអោយ
ក្មេងគេង វាពិតជាបានផលលឿនពិតមែន ជីមីនសំងំបិតភ្នែកគេងយ៉ាងលឿនមិនដល់10នាទីផងគេក៏គេងលក់បាត់៖
ស្អែកឡេីង@
រាងតូចជីមីនក៏រៀបចំទៅសាលារៀនធម្មដា ឯយ៉ុនហ្គីក៏ទៅក្រុមហ៊ុនធម្មដាដូចគ្នា៖៕
ទំនាក់ទំនងប៉ាកូនទាំងពីរក៏កាន់តែល្អូកល្អេីនទៅ
ល្អូកល្អេីនទៅ ពីរមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ រីឯការ
សិក្សារបស់រាងតូច គេក៏រៀនពូកែជីមីន រៀន
បានលេខមួយប្រចាំខែតែម្ដង។ពេលវេលាវាពិតជាដេីរលឿនមែនទែន កន្លងផុតពីរមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ជីមីនក៏ប្រែប្រួលសម្រស់ ទៅតាមពេលវេលាផងដែរ អាយុកាន់តែច្រេីនសម្រស់កាន់តែស្អាត តែមួយភ្លែតសោះ4ឆ្នាំក៏កន្លងផុតបាត់
ទៅហេីយ វាលឿនដូចជាការកុហក់។
បេីនិយាយពីរសម្រស់រាងតូចពេលនេះវិញ មុខតូចក្រមិច បបូមាត់សុីជម្ពូ ច្រមុះស្រួច ថ្ពាល់ទាំងសងប៉ោងៗគួរអោយចង់ក្រញិច ថែមទាំងចង្កេះតូចមួយក្ដាប់ ដៃជេីងស្រលូនក្រអៅ នាក់ណាក៏ប៉ងប្រាថ្នាគ្រប់ៗគ្នា មិនថាស្រីឬក៏ប្រុស ឯលោកប៉ារូបកម្លោះឯណេះវិញ ក៏ហួងហែងមិនអន់ដែរ៖។ហាមនេះហាមនោះមិនអោយជីមីនចេញពីរផ្ទះមួយជំហ៊ានទេ បេីគ្មានការអនុញាត្នពីរនាយ៕
តែមួយពព្រេចភ្នែក4ឆ្នាំក៏កន្លងផុតទៅហេីយហេីយវានៅសល់តែ2ខែទៀតប៉ុន្នោះដែលរាងតូច
ត្រូវបញ្ចប់ការសិក្សារបស់គេ៖
«មីន.សម្លេងស្រួយស្រេះកម្លោះថេហ្យុងបន្លឺទៅ
មហាមិត្តខ្លួន ថេហ្យុងពេលនេះក៏សង្ហាមិនចាញ់
ជីមីនប៉ុន្មានដែរ ទាស់ត្រង់ថាថេហ្យុងរឹងមាំជាង
ជីមីនបន្តិច ព្រោះគេរៀនតៃក្វាន់ដូរបន្ថែមទៀត៖
«យប់នេះទៅខ្លិបជាមួយខ្ញុំទេ»ថេហ្យុងចេញមកពីរប្រលោះណាក៏មិនដឹង មកបបួលជីមីនទៅខ្លិប!!
«មិនហ៊ានទៅទេ ខ្លាចលោកប៉ាខឹង»ជីមីននិយាយទាំងអោនមុខចុះ រាល់ថ្ងៃនេះ ប៉ាកម្លោះគេកាន់តែហាមគ្រប់រឿងហេីយ សម្បីតែរឿងមិត្តភក្កក៏មិនអោយគេរាប់អានដែរ កុំថាឡេីយចូលខ្លិប សូម្បីតែដេីរផ្សាយូរក៏មិនបានផង៖
«ស្អីគេ?នេះប៉ាឯងអីក៏ឃាត់ឃាំងខ្លាំងម្ល៉េះ?..»
ថេហ្យុងរាងភ្ញាក់បន្តិចព្រោះជីមីនមិនដែលនិយាយ
រឿងផ្ទាល់ខ្លួនប្រាប់ទៅគេឡេីយ ទោះរាប់គ្នាយូ
ឆ្នាំហេីយក៏ដោយ គេទេីបតែឮថ្ងៃនេះទេ៖
«ទៅៗណាសុំអង្វរ»ថេហ្យុងនៅតែដេីរអង្វរក៏ជីមីនគ្រប់កន្លែងមិនថាជីមីនទៅណាទេ...
«Okបេីឯងមិនទៅក៏បានដែរខ្ញុំមិនបង្ខំ»
ថេហ្យុងនិយាយរាងហីៗ មិនខ្វល់ពីរជីមីនទេ គេអន់ចិត្តហេីយ មិត្តអីបបួលទៅណាក៏មិនទៅបែប
នេះ៕
«ក៏បានៗខ្ញុំទៅប៉ុន្នឹងសប្បាយចិត្តឬនៅ»ជីមីនគេ
មិនដាច់ពីរមហាមិត្តម្នាក់នេះសោះ មេីលមុខចុះគ្រាន់តែប៉ុន្នឹងក៏អន់ចិត្តដែរ៖
«ខ្ញុំស្រលាញ់ឯងណាស់ជីមីន សឺតសឺតល្ងាចជួបគ្នាណា»ថេហ្យុងមិនដឹងជាថេីប ជីមីនប៉ុន្មានខ្សឺតទេហេីយក៏រត់ចេញទៅបាត់។
«សាន់.ទៅស៊េីប ប្រវត្តក្មេងម្នាក់នោះអោយយេីង យេីងចង់ដឹងគេមានទំនាក់ទំនងអ្វីជាមួយ
មីននី»យ៉ុនហ្គីដែលអង្គុយក្នុងឡាន គេតាមសម្លឹងមេីលកាយវិការរបស់កូនទាំងក្ដៅក្នុងទ្រូង៖
«បាទទាន..»សាន់"
«ទៅបានឬនៅ»សម្លេងរឹងកំព្រឹសបន្លឺពីរក្រោយ
ខ្នងនាយតូចទាំងមុខមាំស្មេីរ"
«លោកប៉ា..?»ជីមីនរាងភ្ញាក់បន្តិចដែរ ពេលប៉ាគេ ស្រាប់តែមកទទួលគេដោយផ្ទាល់បែបនេះ៖
រាល់ដងគឺពូសាន់របស់គេជានាក់មកយក ទេថ្ងៃនេះគេអីក៏ទំនេរម្ល៉េះ?
«ចូលឡានទៅ»យ៉ុនហ្គី
«បាទប៉ា..»ជីមីន
នៅក្នុងឡានមានសភាពស្ងាត់ស្រងំ ព្រោះម្នាក់ៗ
មិននិយាយរកគ្នាអីបន្តិច។
«លោកប៉ា...»ទីបំផុតជីមីនក៏ជានាក់និយាយរកគេមុន!!
«ហ៊ឹម...»យ៉ុនហ្គីមិនឆ្លេីយនាយគ្រាន់តែបែរមក
មេីលមុខនាយតូចបន្តិច ទេីបសួរបកទៅវិញ៖
«កូនមានការអីហេស?» "យ៉ុនហ្គីសួរទៅវិញ។
«គឺកូនសុំប៉ាទៅជុបលាងជាមួយមិត្តភក្កនៅយប់នេះបានទេ?»
ជីមីន និយាយទាំងមិនហ៊ានមេីលមុខ នាក់ជាប៉ាចំនោះទេ ឃេីញមុខម៉ូវតាំងពីរនៅសាលា គេមិនហ៊ានសម្លឹងចំកែវភ្នែកកំណាចមួយនោះទេ៕
«ទៅប៉ុន្មាននាក់ »យ៉ុនហ្គីសួរទៅជីមីនរាង
តម្លេីងសម្លេងបន្តិច ដឹងហេីយថានាយមិនចូល
ចិត្តអោយដេីរ នៅមកសុំទៅទៀត នាក់ណាមិន
ខឹងទៅ
«គឺ..គឺទៅពីរនាក់ណាលោកប៉ា.....»
សរសេរ:យ៉ុនហួរ🌸✌️