Ep:39 (កូនសំណព្វ💜)

914 70 0
                                    

ភាគ:៣៩
ក្រោយពីរនិយាយទូរសទ្ទរ៍ដ៏សែនតឹងទ្រូងរួចមក
ជីមីនក៎ដេីរចូលមកខាងក្នុងវិញ ដោយទឹកមុខ
ស្រពោន ក្នុងពេលដំណាលគ្នានេះ គេកុំពុងតែភ័យខ្លាច ខ្លាចយ៉ុនហ្គីដឹងរឿងគេមានកូនជាមួយនាយ ជីមីនដកដង្ហេីមធំច្រេីនដងបែបធុញទ្រាន់ ហេតុអីត្រូវអោយកូនរបស់គេមកកូរ៉េតក់ក្រហល់បែបនេះ។។

«មានរឿអី??ទឹកមុខកូនមិនល្អទាល់តែសោះ»
«គ្មានអីពាក់ពាន់លោកទេ កុំមករវល់រឿងរបស់
ខ្ញុំ»ជីមីន ដំឡេីងសម្លេងដាក់យ៉ុនហ្គី រួចក៏ដេីរទៅអង្គុយលេីសាឡុង ចិញ្ចេីមដូចគេគូស ក៏ជ្រួញចូល
គ្នា ចិត្តមួយភ័យខ្លាច ចិត្តមួយចង់ជួបកូន អារម្មណ៍
បែងចែកមិនដាច់ ធ្វេីអោយចិត្តច្របូកច្របល់
ជីមីន ចុចលេខខលទៅន៎ណាម្នាក់ក៏មិនដឹង មួយ
សន្ទុះ ក៏ទឹកមុខក៏ប្រែជាស្រស់ថ្លាវិញ។

ចាំបាត់ៗជីមីនរងចាំសាន់ត្រឡប់មកវិញ រហូតគេងលក់លេីសាឡុង យ៉ុនហ្គីដោយឃេីញកូន
គេងបែបនេះ គេក៏ចុះពីរលេីគ្រែដេីរទៅជិត រួចក៏
ទាញទូរសទ្ទ៍រមកឆែកមេីល ថាមុននោះ ជីមីននិ
យាយអ្វីខ្លះ ទេីបគេដូចជាភ័យខ្លាចម្ល៉េះ..
អ្វីដែលធ្វេីអោយ ចិញ្ចេីមក្រាសជ្រួញចូលគ្នានោះ
ពេលយ៉ុនហ្គី ចូលកន្លែងរូបថត ក៏ឃេីញរូបក្មេងជា
ច្រេីនសន្លឹក ថតជាមួយនាយតូច ថែមទាំងអោប
ថេីបគ្នា ដូចជាស្និតស្នាល មិនតែប៉ុន្នោះ នៅមាន
អ្វីផ្សេងទៀត ដែលធ្វេីអោយបេះដូងរីកមាឌ នោះ គឺក្នុងទូរសទ្ទ៍នាយតូច នៅមានរូបថតនាយនឹងគេកាលនៅពីក្មេង មិនបាច់គិតក៏ដឹងថា ជីមីននៅតែ
មានចិត្តស្រលាញ់នាយបន្តិចបន្តួចដែរ គ្រាន់តែ មាត់រឹងប៉ុន្នោះ។ក្រោយពីរអង្គុយឆែកទូរសទ្ទ៍រកូនអស់ចិត្ត យ៉ុនហ្គី ក៏ដកទូរសទ្ទ៍រខលទៅជំនិត អោយស៊េីបពីរប្រវត្តក្មេងនៅក្នុងទូរសទ្ទ៍នាយ
តូចភ្លាម....។។។

រួចនាយក៏ដាក់អោយនាយតូចគេងស្រួលបួល
ចំណែកគេក៏ឡេីងទៅគេងលេីវិញធម្មដា រងចាំ
ចម្លេីយនៅថ្ងៃស្អែក ថាក្មេងនោះជាអ្នកណា ត្រូវ
ជាអ្វីនឹងនាយតូចអោយពិតប្រាកដ តែគេក៏បាន
ត្រៀមចម្លេីយទុក្ខរួចទៅហេីយ គ្រាន់តែចង់ដឹង
អោយប្រាកដប៉ុន្នោះ។។
..........................

ស្អែកឡេីង@@
ពេលព្រឹកមកដល់ នាយតូចមាឌល្អិត ក៏ក្រោក
ទៅបន្ទប់ទឹក តែក៏ឃេីញយ៉ុនហ្គី កំពុងអង្គុយ
មេីលមកគេដូចមនុស្សចំលែក។

«មេីលអី??មិនដែលឃេីញមនុស្សទេឬ»
ជីមីនសម្លក់គេថ្លែ រួចក៏ចូលទៅបន្ទប់ទឹកបាត់
មួយសន្ទុះទេីបគេចេញមកវិញ ស្របពេលនោះ
សាន់ក៏មកដល់ល្មម..
«ចៅហ្វាយ..»
«ពូសាន់មកល្អហេីយ ខ្ញុំត្រឡប់ទៅផ្ទះមុនហេីយ
ពេញមួយយប់ហេីយ ខ្ញុំមិនទាន់បានងូតទឹក ខ្ញុំមិន
ចេះនៅទេស្អិតខ្លួនណាស់ មេីលគេម្ដងទៅ»
ថាហេីយ ក៏ក្រោកឈរអស់កម្ពស់ ដេីរចេញទៅ
ខាងក្រៅរួចក៏បក់ដៃហៅតាត់សុីជិះទៅបាត់។។

«រឿងអោយស៊េីបយ៉ាងមិចហេីយ??»
«នៅមិនទាន់ដឹងទេចៅហ្វាយ ខ្ញុំសុំពេលមួយ
ថ្ងែទៀតសិន»សាន់អោនគំនាប ប្រាប់ពីរអ្វីដែល
យ៉ុនហ្គីបានបញ្ជាគេកាលពីរយប់មិញ។
«ចាត់ចែងគ្រប់យ៉ាងទៅ យេីងទៅភូមិគ្រឹៈមុន»
«តែថា ចៅហ្វាយ ចុះរបួសនោះ»
«គ្មានអ្វីទេធំដុំទេ របួសសេីរស្បែកប៉ុន្នោះ»
(សេីរស្បែកសោះចូលពេទ្យដែរ🙄)

«យ៉ាងមិចហេីយ រឿងអូនពឹងបងយប់មិញ??»
ជីមីន មកដល់ភូមិគ្រឹៈភ្លាម ក៏សួរនាំភ្លែតតែម្ដង
យប់មិញ គេបានទូរសទ្ទ៍រមកកឺអុី សុំអោយគេ
ជួយទៅទទួលកូនប្រុសរបស់គេនៅឯប្រលាន
យន្នហោះ ព្រោះគេមានការប្រជុំនៅរសៀលនេះ
ទេីបពឹងអោយកឺអុីជួយគេ។។
«ប្រហែលជាពីរម៉ោងទៀត យ៉ុងៗមកដល់ហេីយ
បងនឹងទៅទទួលគេ អូនធ្វេីការរបស់អូនតាម
សម្រួលទៅ»កឺអុីប្រាប់ទាំងញញឹម
«អគុណបងហេីយកឺអុី»
«ហ៊ឹម....»(€_€)

ពេលរសៀលមកដល់ ជីមីនក៏ទៅក្រុមហ៊ុនរបស់
គេធ្វេីការធម្មដា ប៉ុន្តែគេមិនដឹងនោះទេ ថាកុំពុង
តែមានមនុស្សឃ្លុំមេីលពីខាងក្រៅមក។កែវភ្នែក
ពណ៌ក្រហម ពោពេញដោយគុំនុំ សម្លឹងទៅនាយ
តូច ដូចជាចង់សុីសាច់ហុតឈាមគេទាំងរសអញ្ចឹង
«ព្រោះតែឯងម្នាក់គត់ អាក្មេងឆ្កួត គឺឯងដណ្ដេីម
គ្រប់យ៉ាងពីរយេីង ទាំងលោកមីន ទាំងលោកដូរ
យេីងសងសឹកឯងផាកជីមីន»រីការឈរក្ដាប់ដៃរ
ចូលគ្នា សភាពនាងពេលនេះមិនខុសពីរ មនុស្ស
រោគចិត្ត ជិតបាត់បង់សតិនោះទេ កាលពីរយប់
មិញ ពេលជុងហ្គុកអោយសន្នតិសុខចាប់នាង តែ
នាងក៏រត់គេចបាត់ ពេលមនុស្សឆោឡោរ ទេីប
នាងត្រឡប់មករកនាយតូចវិញម្ដងទៀត ដេីម្បី
សងសឹក។។

(យត្នងាប់ហា យាយឯង🤭)

💜កូនសំណព្វ💜(✅)Where stories live. Discover now