Ep:18(កូនសំណព្វ💜)

951 70 4
                                    


«ឯងត្រូវជាស្អីជាមួយបងយ៉ុន?»
អ៊ែនរីការ សួរដោយការស្អប់ខ្ពេីម កែវភ្នែក
សម្លឹងសម្លក់ដោយរឹកពារច្រណែនឬស្យា៖

«គឺគឺ..ខ្ញុំជាកូនប៉ាយ៉ុន»
ជីមីនឆ្លេីយរដាក់រដុបមិនហ៊ានសម្លឹងមុខមនុស្សស្រីទាំងពីរនាក់នេះចំទេ គេខ្លាចព្រោះនាក់បំរេីទាំងអស់ សុទ្ធតែអោនលំទោនគ្រប់គ្នា!!
«ត្រឹមតែជាកូនទេឬ?ឯងប្រាកដចិត្តទេ»
រីការនិយាយសង្កត់សម្លេងដាក់នាយតូច នាងប្រេី
សំដីខ្លាំងៗ ទោះបីនៅចំពោះមុខអ្នកស្រីមីនក៏ដោយ ព្រោះតែគាត់មិនបានខ្វល់ជាមួយនាយតូចឡេីយ!

«បាទ..ប្រាកដចិត្តហេីយ»
ជីមីនឆ្លេីយទាំងញ័បបូមាត់នេះគេខំប្រឹងទប់អស់
ពីរចិត្តហេីយ ទ្រូងខាងឆ្វេងវាទាមទាមិនអោយ
ឆ្លេីយការពិតចេញមកទេ ទោះបីជាឆ្លេីយក៏មិនប្រាកដថា គេនឹងទទួលយករូបគេដែរ។

«ឆិន រៀបចំបន្ទប់អោយក្មួយអ៊ែនសម្រាកទៅ»
នាក់ស្រីមីននិយាយាហេីយក៏កញ្ឆក់ខ្លួនដេីរចូល
បន្ទប់គាត់បាត់ បន្ទប់គាត់នៅជាន់ក្រោម។
«នាក់ប្រុសតូច»វ័យចំណាស់សួរដោយការ
ព្រួយបារម្មណ៍ ពីរនាក់ប្រុសតូចរបស់គាត់៖

«មិនអីទេម៉ែដោះ ម៉ែដោះទៅរៀបចំបន្ទប់អោយ
នាក់នាងអ៊ែនទៅ»ជីមីនឆ្លេីយទាំងញញឹមដាក់គាត់វិញ ៖តែក្នុងទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់គេវាមិនដឹង
កេីតអី ចេះតែមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ជាពិសេស គឺពេលនេះ ពេលដែលលោកប៉ាមិននៅក្បែគេ៖
អ៊ែនរីការ ពេបមាត់រួចក៏ឡេីងទៅខាងលេីសម្អាតខ្លួនដេីម្បីចុះមកញាំអាហាថ្ងៃត្រង់វិញ។

«ចាំខ្ញុំជួយរៀបចំអាហាម៉ែដោះ»
ជីមីនគ្មានជំរេីសអ្វីក្រៅពីរធ្វេីខ្លួនអោយដូចកូន
ដេីម្បីបិទបាំងការពិត ថាខ្លួនមានទំទាក់ទំទងជ្រាលជ្រៅនឹងនាយក្រាស មិនមែនត្រឹមតែកូន
តែវាលេីសពីរពាក្យថាកូន៖
«ខ្ញុំថាអ្នកប្រុស ទៅសម្រាកវិញទៅ ខ្លាចនាក់
ប្រុសធំមកស្ដីអោយនាក់បំរេីក្នុងផ្ទះទៀត»
«មិនអីទេចាំខ្ញុំជាអ្នកដោះស្រាយ»ជីមីននៅតែញញឹមដ៏ដែល គេជាមនុស្សរាំងមាំមិនងាយ
បង្ហាញភាពទន់ខ្សោយអោយគេឃេីញណាស់
ទោះក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ!!

💜កូនសំណព្វ💜(✅)Where stories live. Discover now