friends : s.m

what happen?

Sabah içerden gelen hareketlilikle gözümü açtım. Küfür de edebilirdim ama etmedim. Bence sevinmeliler. Sabah sabah ne bu ses? 

Çok yorgundum. O kadar başım zonkluyordu ki anlatamam. Kalkarken o kadar zorlandım ki bayılacağımı sandım. Kafam çok ağırdı. "Kızım kalk artık, kahvaltı edicez." Canım annem ya. Yani beni bu kadar erken mi kaldırıyor? Kahvaltı için! "Shawn oğlum sende hoş geldin." İçerden bu sesi duyunca kafamı kaldırdım. Yataktan doğruldum. Yanıma yeni giysiler alıp direkt banyoya geçtim. 

Üstümü değiştirdim ve Yüzümü yıkadım. Dişimi fırçaladım. Evet, böyle daha iyiydi. Ben niye bu kadar gerildim ve hazırlandım ki. Alt tarafı Shawn gelecekti. Evet, sadece o. En eski dostum. O benim her halimi bilir. Kapıdan çıkarken burun buruna geldik. "Maya?" Oh, Shawn. 

"Merhaba." dedim. Ona yaklaşınca benden biraz uzaklaştı? Şaşkınca ona baktım? "Annen seni kaldırmam için gönderdi. Kalktıysan ben gideyim." Ne? Neler oluyor lan? Onu kolundan tuttum. Biraz çekingendi. "Neyin var?" diye sordum. "Bir şey yok." dedi. Ama bana doğru düzgün bakmıyordu bile. "Teşekkür ederim. Makyajımı silmişsin." dedim. Bana bakıp başını salladı. "Ne demek her zaman yaparım." Düşünceli ve iyi kalpli bir bey. "Neyse ben gideyim." dedi ve bir şey demeden çıktı.

Bu çocuğa da bir şeyler olmuş. Normal durumumuz dışında bu. Yüzüme bakmaması? Anlamadım ama yakında çıkar kokusu. Bende aşağı indim. Kahvaltı hazır gözüküyordu. "Hayatım hadi geçelim." dedi annem. Shawn mutfaktan geldi. O masaya oturunca bende yanına geçtim. Hala bana bakmıyordu. "Afiyet olsun çocuklar."

"Beni kırmayıp geldiğin için teşekkürler. Dünkü partiden sonra yorgun olmalısınız." dedi annem. Kahvemi yudumladım. "Ben çok kötüydüm. Fazla bir şey hatırlamıyorum. Ama bu çocuğa hiçbir şey olmuyor. Harika." dedim. Sırtına bir iki kez vurdum. "Asla kırmam, biliyorsun. Ve evet, eğlenceli geceydi. Bende yoruldum ama kendime dikkat ediyorum." dedi. Annem ve babam güldü. Bu mal hala bakmıyor bana. Dövücem o olucak. Ayrıca o laf ne demek? "Laf mı soktun sen bana?" dedim. Ne bu resmiyet be çocuk?

"Hayır." Sadece bunu derken anlık kafasını bana çevirdi. "Hıhı." diye mırıldandım. Ama ben senle uğraşmaz mıyım? Elimi bacağına koydum. Anlık bir irkildi. Sonra bana baktı. "Sende biraz dikkat etsen fena olmaz." dedi annem iğneleyici tonda. "Aman canım sende. Görende her gün içip sapıtıyorum sanar." dedim. Shawn bacağını hareket ettiriyordu. Durması için elimi biraz bastırdım. "Biliyorum kızım ben seni." 

"Oğlum yesene, neden durdun?" dedi annem. Bende ona döndüm. "Evet, yesene Shawniem." dedim. Hafif öksürdü ve bacağını kendine çekti. Bende elimi çekmiş oldum. "Dalmışım." dedi Shawn. Tabii öyledir. Bu çocuk nasıl benden utanır, çekinir? Yani cidden bu kadar değildi.

Kahvaltı sonrasında Shawn annem ile konuşuyordu. Aslında tam tersi. Çünkü annem onu sorguya çekiyordu. Gece hakkında sorular sormaya başladı. Shawn ilk başta biraz kızarmıştı. Cidden kızardı. Hemen yanına geçtim. "Ben bir lavaboya gideceğim." dedi ve kalktı. "Tabii." diye mırıldandım. "Siz tartıştınız mı?" diye sordu annem. "Ne alaka anne? Hayır." dedim. Göz kısıp bana baktı. Sonra durdu ve hafifçe itekledi. "Sen kesin bu çocuğu üzdün." dedi. Göz devirdim. Cidden manyak bu kadın. "Anne sen karışma lütfen." dedim.

"Evet, bırak onlar kendi aralarında halleder varsa da bir şey." diye destek çıktı babam. Güldüm. "Bak bak, utan." dedim. Babamda gülümsedi. "Ne var sordum sadece. Yaparsın çünkü sen." dedi canım annem ya. "Baba, sakın salma bu kadını." dedim ve kalktım. Yukarı doğru çıkıyordum. "Hayatım onlar genç. Konuşurlar hallederler. Ne olucak." diyordu babam. 

Yukarıda banyo kapısı hafif aralıktı ve oradan baktım. Yüzüne su tutuyordu ve kendi kendine söyleniyordu. "Tanrım, tanrım, tanrım." Kendine vuruyordu. "Unut şunu Shawn!" diyordu. Kapıyı açtım. Bakışları anında bana döndü. "Ne bu halin? Artık anlatacak mısın?"