"Karımı kendi evimde, yanımda ve yatağımda görmek istiyorum. O sikik kağıda imzayı atarken bütün bunların hepsini zaten kabul etmişken şimdi bu yaptıkların ne?" Ağzım aralık ona bakakalmıştım. İşin bu tarafını hiç düşünmemiştim ki ben!
🌛🌚🌜
Evlen...
Etrafta ki bütün seslere rest çeken silah sesinden sonra önce vücudumda herhangi bir yanma hissi aradı beynim. Ama bana değildi o kurşun. Kalbim sızladı, kanamadı, kurşun değmedi ama çok sızladı. Kalbim ona dar gelmiş gibi tekmeledi göğsümü.
Kimin canı yandı da benim kalbim böylesine sızladı O ıslık çalan kurşun kimin tenini kanattı da kalbim böylesine kanadı. Kimin nefesini kesti de nefesim bana haram oldu?
Dudaklarımın arasından tuttuğum nefesimi verirken yenisini alamıyordum.
Gözlerime kilitlenen yeşil gözlere kilitlendim kaldım. Çok yakınımdan geçmişti ıslık sesi. Omuzlarına sardığım ellerimin altında ki bedeni yere düşecek diye ödüm kopuyordu.
"Zeynep!"
Bütün ortama yayılan sese hızla döndü bakışlarım. Gördüğüm görüntüyle kanım damarlarımı parçalamak istercesine buz tuttu. Dakikalar öncesinde alkışlarla doğum gününü kutladığımız insan artık yerde kanlar içindeydi.
Zeynep yerde Ali'ninkucağındaydı. Zeynep yerdeydi.
Bembeyaz elbisesini kızıla boyamıştı kendi kanı.
Zeynep vurulmuştu.
Zeynep doğduğu gün yerde kanlar içinde kalmıştı.
"Zeynep, gitme Zeynep. Yalvarırım Zeynep...Dayan...Kapatma gözlerini..." Ali'nin gözyaşlarına karışan haykırışları olduğum yerde donan bedenimi harekete geçirdi.
Ne ara yanlarına gelip diz çöktüm bilmiyordum ama Zeynep'in başı artık benim kucağımdaydı. Ali üzerinden çıkardığı gömleğiyle onun göğsünden akan kanları durdurmaya çalışırken tek yaptığım Zeynep'in gitgide soğuyan bedenine bakmaktı.
